Hockey World League 2012-13 (vrouwen)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Hockey World League 2012-13 voor vrouwen was de eerste editie van de World League en werd gehouden in de tweede helft van 2012 en in 2013 in de aanloop naar het wereldkampioenschap hockey voor vrouwen 2014 in Den Haag. Via de World League plaatsten zes landen zich voor dat WK. 45 landen deden mee. De finaleronde werd gehouden in het Argentijnse San Miguel de Tucumán. Nederland won de World League.

Tegelijkertijd met de World League voor vrouwen werd ook het mannentoernooi georganiseerd.

Deelnemende landen[bewerken | brontekst bewerken]

Landen tot en met nummer 16 op de wereldranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

De nummers 1 t/m 8 plaatsen zich rechtstreeks voor ronde 3, de nummers 9 t/m 16 plaatsen zich rechtstreeks voor ronde 2. Uitgangspunt was de FIH-wereldranglijst van januari 2012.

Landen vanaf nummer 17 op de wereldranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Schema[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Hockey World League 2012-13 (vrouwen), ronde 1 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Data Locatie Teams Ronde 2
quotum
Ronde 2
gekwalificeerd
14–19 augustus 2012 Vlag van Tsjechië Tsjechië, Praag Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland
Vlag van Tsjechië Tsjechië
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Italië Italië
Vlag van Schotland Schotland
Vlag van Turkije Turkije
4 Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland
Vlag van Italië Italië
Vlag van Schotland Schotland
Vlag van Tsjechië Tsjechië
7–9 september 2012 Vlag van Ghana Ghana, Accra Vlag van Ghana Ghana
Vlag van Nigeria Nigeria
1 Vlag van Ghana Ghana
14–16 september 2012 Vlag van Maleisië Maleisië, Kuantan Vlag van Kazachstan Kazachstan
Vlag van Maleisië Maleisië
Vlag van Singapore Singapore
Vlag van Sri Lanka Sri Lanka
2 Vlag van Maleisië Maleisië
Vlag van Kazachstan Kazachstan
18–23 september 2012 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk, Wenen Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Vlag van België België
Vlag van Litouwen Litouwen
Vlag van Rusland Rusland
Vlag van Oekraïne Oekraïne
Vlag van Wales Wales
4 Vlag van België België
Vlag van Rusland Rusland
Vlag van Oekraïne Oekraïne
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
11–17 november 2012 Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago, Port of Spain Vlag van Barbados Barbados
Vlag van Canada Canada
Vlag van Guyana Guyana
Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago
Vlag van Uruguay Uruguay
Vlag van Venezuela Venezuela
3 Vlag van Canada Canada
Vlag van Uruguay Uruguay
Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago
8–15 december 2012 Vlag van Fiji Fiji, Suva Vlag van Fiji Fiji
Vlag van Papoea-Nieuw-Guinea Papoea-Nieuw-Guinea
Vlag van Samoa Samoa
Vlag van Vanuatu Vanuatu
1 Vlag van Fiji Fiji

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Hockey World League 2012-13 (vrouwen), ronde 2 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Data Locatie Gekwalificeerd Halve finale
quotum
Gekwalificeerd
Gastland Via ranglijst Uit ronde 1
21–27 januari 2013 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika, Kaapstad Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika Vlag van Azerbeidzjan Azerbeidzjan Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Vlag van België België
Vlag van Ghana Ghana
Vlag van Oekraïne Oekraïne^1
2 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
Vlag van België België
18–24 februari 2013 Vlag van Indonesië Indonesië, New Delhi Vlag van India India Vlag van Japan Japan
Vlag van Fiji Fiji
Vlag van Kazachstan Kazachstan
Vlag van Maleisië Maleisië
Vlag van Rusland Rusland
2 Vlag van India India
Vlag van Japan Japan
25 februari – 3 maart 2013 Vlag van Spanje Spanje, Valencia Vlag van Spanje Spanje Vlag van de Ierse hockeyploeg Ierland Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland
Vlag van Canada Canada^1
Vlag van Tsjechië Tsjechië
Vlag van Italië Italië
2 Vlag van Italië Italië
Vlag van Spanje Spanje
4–10 maart 2013 Vlag van Brazilië Brazilië, Rio de Janeiro Vlag van Brazilië Brazilië Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Vlag van Chili Chili
Vlag van Schotland Schotland
Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago
Vlag van Uruguay Uruguay
2 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Vlag van Chili Chili
Zuid-Afrika, India en Spanje waren al gekwalificeerd voor ronde 2 op basis van hun positie op de wereldranglijst, voordat zij tot gastland werden verkozen.

^1: Canada en Oekraïne trokken zich terug.

Halve finales[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Hockey World League 2012-13 (vrouwen), halve finale voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Data Locatie Teams gekwalificeerd Aantal naar
finale
Gekwalificeerd
Gastland Via ranglijst Uit ronde 2
13–22 juni 2013 Vlag van Nederland Nederland, Rotterdam Vlag van Nederland Nederland Vlag van Duitsland Duitsland
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
Vlag van België België
Vlag van Chili Chili
Vlag van India India
Vlag van Japan Japan
4 Vlag van Duitsland Duitsland
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
22–30 juni 2013 Vlag van Engeland Engeland, Londen Vlag van Engeland Engeland Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van China China
Vlag van Australië Australië
Vlag van Italië Italië
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
Vlag van Spanje Spanje
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
3 Vlag van Australië Australië
Vlag van Engeland Engeland
Vlag van China China

England en Nederland waren reeds gekwalificeerd voor deze ronde op basis van de positie op de wereldranglijst voordat ze de organisatie van een halve finale kregen toegewezen.

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Hockey World League 2012-13 (vrouwen), finale voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Data Locatie Teams gekwalificeerd
Gastland Uit de halve finales
30 november – 8 december 2013 Vlag van Argentinië Argentinië, San Miguel de Tucumán Vlag van Argentinië Argentinië Vlag van Australië Australië
Vlag van China China
Vlag van Engeland Engeland
Vlag van Duitsland Duitsland
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
Eindstand
  1. Vlag van Nederland Nederland
  2. Vlag van Australië Australië
  3. Vlag van Engeland Engeland
  4. Vlag van Argentinië Argentinië
  5. Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
  6. Vlag van China China
  7. Vlag van Duitsland Duitsland
  8. Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea

Algehele eindstand[bewerken | brontekst bewerken]

De FIH heeft de volgende eindstand opgesteld, waarbij alleen de landen zijn opgenomen die vanaf de tweede ronde in actie kwamen.[1]