Hugo Verriest
Hugo Verriest (Deerlijk, 25 november 1840 - Ingooigem, 27 oktober 1922) was een Vlaams priester, schrijver en redenaar. Hij was een van de belangrijkste exponenten van het cultuurflamingantisme.
Als leerling van het Klein Seminarie te Roeselare kreeg hij in 1857 gedurende een negental maanden les van Guido Gezelle, in 1864 werd hij tot priester gewijd.
Tussen 1864 en 1867 was hij leraar te Brugge en van 1867 tot 1877 gaf hij zelf les aan het Klein Seminarie te Roeselare. Hier had hij Albrecht Rodenbach onder zijn leerlingen. In 1877 werd hij directeur van een nonnenklooster te Heule, in 1878 principaal van het college van Ieper, in 1888 pastoor te Wakken en in 1895 te Ingooigem.
Hugo Verriest is de geestelijke vader van de Blauwvoeterij. Hij deed in West-Vlaanderen de slogan: Dat volk moet herleven! ingang vinden. Door zijn uitstraling had hij een grote invloed op zijn leerlingen die hij in de geest van Guido Gezelle onderwees.
Verriest had een meer uitgesproken politiek temperament en een groter politiek talent dan de introverte Gezelle. Hij propageerde de vernederlandsing van het middelbaar en het hoger onderwijs in Vlaanderen. Van 1877 tot 1881 was hij redacteur bij De Vlaamsche Vlagge. Hij was samen met Emiel Lauwers en Depla stichter van De Nieuwe Tijd. Kenmerkend voor zijn brede visie is dat hij ook meewerkte aan de tweede reeks van Van Nu en Straks;
In 1906 werd hij lid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde, hij ontving ook de doctorstitel honoris causa van de Leuvense universiteit.
Werken
- 1899 : Regenboog
- 1900 : Drie geestelijke voordrachten (omvattend : Licht, Vroomheid, Sterkte).
- 1901 : Twintig Vlaamsche koppen
- 1903 : Op wandel
- 1904 : Voordrachten
Over Verriest
- Hugo Verriest in Ieper; Een Blauwvoet in de branding door Jean-Marie Bailleul
- Hugo Verriest door Filip De Pillecyn
