Naar inhoud springen

Hybrid fibre-coaxial

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door ErikvanB (overleg | bijdragen) op 9 apr 2016 om 22:24.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Hybrid fibre-coaxial (HFC), vertaald: hybride glasvezel-coax, is een term in de telecommunicatieindustrie voor een netwerk waarbij zowel glasvezel als coaxkabel gebruikt wordt om breedbandverbindingen te realiseren. Het wordt veel gebruikt in kabeltelevisienetwerken. Doorgaans ziet een HFC-netwerk in België er uit zoals in het volgende schema:

Een HFC-netwerk in Nederland is doorgaans een zogenaamde 'mini-ster'.

Veelal ligt van het head end (kopstation/hoofdeinde) tot de optical nodes (wijkcentrale) een glasvezelverbinding. Vanaf het wijkcentrale tot de eindgebruiker ligt coax. De fiber optic nodes converteren het optische signaal naar een elektronisch signaal en vice versa zonder dit te interpreteren.

Over HFC-netwerken worden doorgaans meerdere diensten aangeboden zoals analoge televisie, digitale televisie (zowel standaard definitie als hd-tv), video on demand, telefonie en breedbandinternet.