Hyperinflatie in Brazilië

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Zandcee (overleg | bijdragen) op 26 apr 2020 om 16:23.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Hyperinflatie in Brazilië was een periode van extreem hoge inflatie in de jaren tussen 1980 tot 1994 veroorzaakt door economische crisis en politieke onrust in Brazilië.

Oorzaken en verloop

In de jaren zeventig leidde de eerste oliecrisis tot een scherpe stijging van de olieprijs. Brazilië importeerde toen veel aardolie en de uitgaven voor buitenlandse olie verdubbelden in een jaar tijd naar US$ 12,6 miljard in 1974. Om deze importen te betalen ging het land veel buitenlandse leningen aan, maar naarmate de schulden opliepen stegen de rentekosten en nam de bereidheid van banken om nieuwe leningen te verstrekken af.[1] Begin jaren tachtig overlegde Brazilië met het Internationaal Monetair Fonds (IMF), de Club van Parijs en commerciële banken om tot een oplossing te komen. Dit kon niet voorkomen dat in 1987 het land de rente en aflossingen niet meer kon betalen.[1]

In 1964 was de politiek macht in het land in handen gekomen van de militaire dictatuur. Dit duurde tot 1985 toen de militairen veel steun bij de bevolking hadden verloren. Tijdens het militaire regime lag de nadruk op hoge economische groei zonder daarbij te letten op de sociale en economische ongelijkheid in het land.[2] De eerste democratische regering onder leiding van president José Sarney (regeerperiode: 1985-1990) kon de druk van het congres om extra uitgaven te doen niet weerstaan. De inflatie was al hoog vanwege de decennia oude praktijk van monetaire financiering van begrotingstekorten, frequente devaluaties en loon-prijsindexering, waarbij het inflatie automatisch leidde tot loonsverhogingen, maar dit liep nu volledig uit de hand.[2]

Eind jaren tachtig en begin jaren negentig werden verschillende pogingen ondernomen om een einde te maken aan de hoge inflatie, sommige voornamelijk op basis van loon- en prijsbevriezingen, en één op een bevriezing van deposito's, maar alle mislukten.[2]

Onder president Itamar Franco (1992-1995) kreeg de vermindering van de inflatie de hoogste prioriteit. Minister van Financiën Fernando Henrique Cardoso presenteerde in februari 1994 zijn Plano Real, een plan om de Braziliaanse economie te stabiliseren zodat de hyperinflatie kon worden bestreden. Dit plan had succes en Cardoso werd de opvolger van president Franco.

Ontwikkeling inflatie

In de onderstaande tabel staan de jaarlijkse inflatiecijfers. In de laatste kolom staat de ontwikkeling van het prijspeil met 1979 als basisjaar. Een product of dienst dat in 1979 voor 100 cruzeiro aangeschaft kon worden, zou in het jaar 2000 zo'n 28.000 miljard, of 28 biljoen, cruzeiro hebben gekost.

Jaar[3] Inflatie op jaarbasis
(in %)
Ontwikkeling prijspeil
(1979=100)
1979 100
1980 90 190
1981 102 384
1982 101 771
1983 135 1813
1984 192 5294
1985 226 17.257
1986 147 42.625
1987 228 139.811
1988 629 1.019.219
1989 1430 15.594.056
1990 2948 475.306.836
1991 433 2.533.385.435
1992 952 26.651.214.779
1993 1927 540.220.123.570
1994 2076 11.755.189.888.000
1995 66 19.513.615.215.000
1996 16 22.635.793.650.000
1997 7 24.220.299.205.000
1998 3 24.946.908.181.000
1999 5 26.194.253.590.000
2000 7 28.027.851.342.000

Introductie nieuwe munten

Tijdens de inflatieperiode circuleerde er in Brazilië in totaal zes verschillende valuta's als gevolg van snelle devaluatie en de toename van het aantal nullen door de extreme prijsverhogingen. Dit waren achtereenvolgens:

  • In 1986 werd de cruzado (BRC) geïntroduceerd, deze verving de cruzeiro waarbij 1000 cruzeiro was gelijk aan 1 cruzado.
  • Vijf jaar later, in 1989, kwam de nieuwe cruzado (BRN) die ook duizendmaal meer waard was dan de “oude” cruzado.
  • In 1990 kwam de cruzeiro (BRE) op de markt, maar deze was gelijk in waarde dan de nieuwe cruzado.
  • In 1993 nam de cruzeiro real (BRR) de plaats in van de cruzeiro, de omwisselverhouding was 1000 cruzeiro voor 1 cruzeiro real.
  • Uiteindelijk in 1994 werd – als voorlopig laatste - de real (BRL) geïntroduceerd. De omwisselverhouding was 2750 tot 1.

Sindsdien is het Brazilië relatief goed gelukt de inflatie in toom te houden en de waarde te stabiliseren.