Ik herinner me die haven van Vanino
Ik herinner me die haven van Vanino (Russisch: Я помню тот Ванинский порт; Ja pomnjoe tot Vaninski port) is een populair Russisch volksliedje uit de tijd van de Sovjet-Unie. Het lied werd waarschijnlijk ergens aan het einde van de jaren '30 geschreven en wordt toegeschreven aan de dichter Boris Roetsjjov. Het lied gaat over de haven van Vanino aan de kust van de Grote Oceaan. Vanino (of Vaninski port) vormde een overstappunt voor groepen gevangenen, die tot de Goelag waren veroordeeld en vandaar met stoomschepen naar Magadan en de Sevvostlag (onderdeel van de Dalstroj) werden vervoerd om er dwangarbeid te gaan verrichten bij de Kolyma (veelal in de goudwinning).
Tekst[bewerken | brontekst bewerken]
Russisch | Transliteratie | Nederlandse vertaling |
---|---|---|
Я помню тот Ванинский порт На море спускался туман, Не песня, а жалобный крик От качки стонали з/к, Будь проклята ты, Колыма, Пятьсот километров - тайга. Тут смерть подружилась с цингой, Я знаю: меня ты не ждешь Прощай, моя мать и жена! |
Ja pomnjoe tot Vaninski port Na more spoeskalsja toeman, Ne pesnja, a zjalobny krik Ot katsjki stonali z/k, Boed prokljata ty, Kolyma, Pjatsot kilometrov - tajga. Toet smert podroezjilas s tsingoj, Ja znajoe: menja ty ne zjdesj Prosjtsjaj, moja mat i zjena! |
Ik herinner me die haven van Vanino, Op de zee daalde de mist neer, Geen lied maar een klaaglijke kreet Vanaf de deining kreunden de gevangenen,[2] Vervloekt ben je, Kolyma, Vijfhonderd kilometer - taiga. Hier maakte de dood vrienden met scheurbuik. Ik weet: Je wacht niet op mij Vaarwel, mijn moeder en vrouw! |
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
- (ru) Tekst en geluidsopname van het lied (op website van de haven)
Bronnen, noten en/of referenties |