In pectore

In pectore (Nederlands: In het hart) is een term die binnen de Katholieke Kerk wordt gebruikt, wanneer een paus een kardinaalscreatie uitvoert, maar de naam van de kandidaat (nog) niet wereldkundig maakt. Redenen voor het (nog) niet openbaar maken van de nieuwe kardinaal zijn meestal te vinden binnen de politieke sfeer:

• De veiligheid voor de benoemde persoon kan niet gegarandeerd worden (of is niet gegarandeerd), doordat het een aanstelling betreft in een gebied, waar men vijandig staat ten opzichte van het katholieke geloof.
• De veiligheid van inwoners van zijn aartsbisdom wordt bedreigd of kan worden bedreigd door de benoeming van een kerkelijk leider in dat gebied.

Kardinalen in pectore hebben niet dezelfde rechten als publiek gemaakte kardinalen. Zo kunnen zij niet deelnemen aan een conclaaf, tenzij hun naam alsnog vlak voor de dood van de paus bekendgemaakt wordt. De pausen Benedictus XIV, Gregorius XVI en Pius IX werden aanvankelijk als kardinalen in pectore benoemd.

Enkele perioden waarin benoemingen in pectore plaatsvonden waren o.a.

• tijdens de Franse Revolutie, 18e eeuw
• tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939)
• tijdens de Koude Oorlog in Oost-Europa (2e helft 20e eeuw)

Onder paus Paulus VI werden 3 kardinalen in pectore benoemd:

Kardinaal	Land	Creatie	Publicatie
Stepán Trochta	Tsjecho-Slowakije	1969	1973
Iuliu Hossu	Roemenië	1969	1973
František Tomášek	Tsjecho-Slowakije	1976	1977

Onder paus Johannes Paulus II werden 4 kardinalen in pectore benoemd, waarvan er 3 publiekelijk bekend werden gemaakt:

Kardinaal	Land	Creatie	Publicatie
Ignatius Kung Pin-Mei	China	1979	1991
Marian Jaworski	Oekraïne	1998	2001
Jānis Pujāts	Letland	1998	2001
onbekend	onbekend	2003	niet

Italiaans

De Italiaanse vertaling voor in pectore is in petto, in het Nederlands terugkomend in de uitdrukking "iets in petto hebben" (= een verrassing voorbereid hebben).