Ineke Riem
Ineke Roberta Riem (Oudenhoorn, 2 februari 1980) is een Nederlandse schrijfster en dichteres die ook illustraties maakt.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Riem bracht haar jeugd door op het voormalige eiland Voorne-Putten. Het landschap van Voorne figureert vaak in haar werk, zo is het dorp Oudering uit haar debuutroman geïnspireerd op Oudenhoorn.[1]
Opleiding
[bewerken | brontekst bewerken]Van 1998 tot 2002 studeerde Riem Nederlandse Taal- en Letterkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen en aan het Dutch Department van het University College London. Ze specialiseerde zich in de Moderne Letterkunde en schreef een scriptie over de literatuuropvattingen van vijf experimentele dichters.
In 2003 behaalde ze de propedeuse van de in 2002 opgerichte schrijfopleiding van de Gerrit Rietveld Academie.
Schrijverscarrière
[bewerken | brontekst bewerken]Naast een baan als docente Nederlands schreef Riem aan haar debuutroman. In 2011 publiceerde De Gids haar prozadebuut, het korte verhaal ‘Ik ben er nog’ dat de Nieuw Proza Prijs Venlo 2012 won voor het beste korte verhaal van een debutant.[2] In feite was dit verhaal een hoofdstuk uit haar roman. Bij uitgeverij De Arbeiderspers verscheen in 2013 haar debuutroman Zeven pogingen om een geliefde te wekken. Riem tekende de omslagillustratie en illustraties voor het binnenwerk en zou dit blijven doen voor later werk.
Zeven pogingen om een geliefde te wekken werd bekroond met De Bronzen Uil en de Dioraphte Jongerenliteratuur Prijs, en genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs (longlist) en de Academica Literatuurprijs (shortlist).[3][4][5][6] Het boek was opgenomen in de tentoonstelling De Best Verzorgde Boeken van 2013 van het Stedelijk Museum in Amsterdam.[7]
De jury van de Bronzen Uil prees het 'beeldende taalgebruik' van Riem en haar 'stilistische veelzijdigheid'.[8] De jury van de Academica Literatuurprijs noemde haar debuut 'een ode aan de verbeelding'.[9] NRC Handelsblad noemde haar dichtbundel Alle zeeën zijn geduldig 'een droomdebuut met een volstrekt eigen stem'.[10]
In 2021 ontving Ineke Riem de juryprijs van de Melopee Poëzieprijs Laarne voor het gedicht 'Pegasus in galop' uit de bundel Fantasii, dat eerder gepubliceerd werd in Poëziekrant.[11]
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Zeven pogingen om een geliefde te wekken (roman, 2013)
- Alle zeeën zijn geduldig (gedichten, 2015)
- Rauw hart (roman, 2017)
- Onderwaterverhalen (verhalen, 2020)
- Fantasii (gedichten, 2021)
- Herinneringen van een zeemeermin (verhalen, Literaire Juweeltjes, 2021)[12]
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ JannieTrouwborst, Ineke Riem - Zeven pogingen om een geliefde te wekken (21 mei 2014). Gearchiveerd op 3 december 2022.
- ↑ GIDS-DEBUTANT INEKE RIEM WINT DE NIEUW PROZA PRIJS 2012. De Gids (7 mei 2012). Gearchiveerd op 10 mei 2021.
- ↑ Ineke Riem wint Bronzen Uil. De Morgen (12 oktober 2013).
- ↑ Longlist Libris Literatuur Prijs 2014 (27 januari 2014). Gearchiveerd op 2 juli 2022.
- ↑ Dioraphte-prijs voor Ineke Riem. De Volkskrant (24 april 2014). Gearchiveerd op 11 mei 2021.
- ↑ Academica Literatuurprijs van Hannah van Wieringen. NRC Handelsblad (18 september 2014).
- ↑ Tentoonstelling De best verzorgde boeken 2013. Stedelijk Museum. Gearchiveerd op 1 februari 2023.
- ↑ Ineke Riem wint Bronzen Uil 2013. De Standaard (12 oktober 2013). Gearchiveerd op 14 mei 2021.
- ↑ Juryrapport Academica Literatuurprijs 2014. Gearchiveerd op 30 april 2019.
- ↑ Arie van den Berg, Een hand om al je hoofden te dragen. NRC Handelsblad (14 augustus 2015).
- ↑ Ineke Riem wint 13e Poëzieprijs Melopee Laarne. Gearchiveerd op 16 december 2021. Geraadpleegd op 16 december 2021.
- ↑ Recensie: Ineke Riem – Herinneringen van een zeemeermin. www.tzum.info. Gearchiveerd op 19 maart 2023. Geraadpleegd op 19 maart 2023.