Inklinken
Inklinken of kortweg klink is het proces van volumevermindering van grond door verdroging of onttrekken van grondwater. Klink kan bijvoorbeeld ontstaan bij bemaling in een polder.
Door afname van de hoeveelheid water krimpt de grond, maar zal wanneer deze weer nat wordt weer opzwellen. Een deel van deze klink is echter onomkeerbaar. Dit doet zich vooral voor in veengrond welke voor ongeveer 15 % uit afgestorven plantenmateriaal bestaat en voor de rest grotendeels uit water, maar ook kleigrond krimpt. Bij veen wordt dit nog versterkt door het feit dat het afgestorven plantenmateriaal na ontwatering in aanraking komt met zuurstof uit de lucht, waarna bacteriën dit materiaal kunnen oxideren, het veen boven het grondwaterniveau verdwijnt en de bodem daalt. In feite wordt door de oxidatie het veen verbrand, maar dan heel langzaam.[1] Door het inklinken is de veengrond niet meer bruikbaar voor teelt van graan en kan het alleen gebruikt worden als weide, of om hennep te telen.[1] Als oplossing kan het polderpeil verlaagd worden, maar dit zal extra oxidatie tot gevolg hebben waardoor men het waterpeil opnieuw zal willen verlagen. Uiteindelijk kan op die manier een veengebied zo ver dalen dat zoute kwel een probleem gaat vormen.
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
|