Naar inhoud springen

Joep Brandes

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Joep Brandes
Nederlands elftal van 1949, met Brandes zittend, derde van links
Nederlands elftal van 1949, met Brandes zittend, derde van links
Persoonlijke informatie
Volledige naam Petrus Leendert Brandes
Geboortedatum 26 juni 1920
Geboorteplaats Vlag van Nederland Den Haag, Nederland
Overlijdensdatum 6 mei 1988
Overlijdensplaats Vlag van Nederland Den Haag, Nederland
Positie Aanvaller
Senioren
Seizoen Club W (G)

1942–1944
1945–1946
1946–1950
1950–1951
1951–1953
1954–1956
Vlag van Nederland DUNO
Vlag van Nederland VUC
Vlag van Nederland 't Gooi
Vlag van Nederland Feijenoord
Vlag van Frankrijk Olympique Nîmes
Vlag van Frankrijk Montpellier HSC
Vlag van Nederland Be Quick




13 (3)
69 (13)
Interlands
1949 Vlag van Nederland Nederland 3 (1)
Getrainde teams
1956–1957
1957–1961
1964–1967
1967–1968
1968–1969
1969–1970
1974
Vlag van Nederland Enschedese Boys
Vlag van Nederland Zwartemeer
Vlag van Nederland Helmondia '55
Vlag van Nederland Zwolsche Boys
Vlag van Nederland PEC
Vlag van Nederland EVV Eindhoven
Vlag van Nederland Zwolsche Boys
Vlag van Nederland VV Gemert
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Petrus Leendert Brandes (Den Haag, 26 juni 1920 – aldaar, 6 mei 1988), roepnaam Joep en ook Joek genoemd, was een Nederlands voetballer en voetbaltrainer.

Brandes speelde vanaf zijn achttiende als aanvaller voor DUNO, VUC (1942-1944) en SC 't Gooi (hij was eerst onderduiker in die regio). In maart 1946 kwam hij bij Feijenoord. Daar debuteerde de aanvaller op 19 januari 1947 in de thuiswedstrijd tegen VSV. Brandes ging in 1950 professioneel spelen in Frankrijk bij achtereenvolgens Olympique Nîmes en Montpellier HSC. Vanaf 1954 speelde hij nog voor Be Quick. Daar speelde hij nog een jaartje samen met zijn oud-ploeggenoot Arie de Vroet die als speler-trainer fungeerde. Naast het voetbal was hij lang werkzaam bij het Ministerie van Marine.[1]

Hij speelde in 1949 drie wedstrijden voor het Nederlands voetbalelftal, waarbij hij één doelpunt maakte. Brandes werd trainer, hij haalde zijn licentie in Frankrijk, en werkte onder meer bij Enschedese Boys (1956–1957), Zwartemeer (1957–1961), Helmondia '55 (1964–1967), Zwolsche Boys (1967–1968), PEC (1968–1969) en Eindhoven (1969–1970), vanaf 1974 wederom bij Zwolsche Boys, dat inmiddels een amateurclub geworden was, en VV Gemert.

Voorganger:
Vlag van Engeland Leslie Fenwick
Trainer van Enschedese Boys
1956–1957
Opvolger:
Vlag van Duitsland Hermann Stennull

Voorganger:
Vlag van Nederland Toon Duijnhouwer
Trainer van Zwartemeer
1957–1961
Opvolger:
Vlag van Nederland Jaap Woltjes

Voorganger:
Vlag van Nederland Frans Overzier (a.i.)
Trainer van Helmondia ´55
1964–1967
Opvolger:
Vlag van Nederland Frans Debruijn (trainer Helmond Sport)

Voorganger:
Vlag van Nederland Jan Borst (a.i.)
Trainer van Zwolsche Boys
1967–1968
Opvolger:
Vlag van Nederland Arie Otten

Voorganger:
Vlag van Nederland Jan van Asten
Trainer van PEC
1968–1969
Opvolger:
Vlag van Nederland Pim van de Meent

Voorganger:
Vlag van Nederland Hennie Hollink
Trainer van EVV Eindhoven
1969–1970
Opvolger:
Vlag van Engeland Leslie Talbot