John Houseman (acteur)

John Houseman
	John Houseman op de National Film Society conventie in Los Angeles, mei 1979
Algemene informatie
Geboortenaam	Jacques Haussmann
Geboren	22 september 1902
Overleden	31 oktober 1988
Land	Roemenië
Werk
Beroep	acteur, filmproducer
	(en) IMDb-profiel
	(en) IBDB-profiel
	(mul) TMDb-profiel; (en) AllMovie-profiel
Portaal	Film

John Houseman (Boekarest, 22 september 1902 — Malibu, 31 oktober 1988) was een in Roemenië geboren Brits-Amerikaans film- en theateracteur en producent.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Houseman werd geboren als Jacques Haussmann, als zoon van een Britse moeder van Welshe en Ierse afkomst, en een Joodse vader. Zijn vader runde een graanproductie.^[1]^[2]^[3]^[4] Houseman kreeg onderwijs in Engeland aan het Clifton College. Hij verhuisde later ook naar Engeland en werd een Brits burger. Hij werkte een tijdje in Londen in de graanhandel. In 1925 verhuisde hij naar de Verenigde Staten. Daar ging hij aanvankelijk ook in de internationale graanhandel werken, maar toen deze markt instortte ging hij zich in 1929 bezighouden met theater. Hij nam toen de artiestennaam John Houseman aan.

Houseman brak door in de theaterwereld toen in 1933 Virgil Thomson hem benaderde voor het regisseren van Four Saints in Three Acts. Houseman produceerde verschillende Broadwayproducties, waaronder Heartbreak Hotel, Drie zusters, The Beggar's Opera, en enkele toneelstukken van Shakespeare. Hij regisseerde tevens Lute Song, The Country Girl, en Don Juan in Hell.^[5] Houseman raakte in 1936 betrokken bij het Federal Theatre Project. Hier werkte Houseman samen met Orson Welles aan een stuk dat later bekend kwam te staan als de "Voodoo Macbeth".

Samen met Orson Welles richtte Houseman het Mercury Theatre op, dat tegenwoordig vooral bekend is vanwege hun hoorspel The War of the Worlds. De samenwerking tussen de twee werd in 1999 verwerkt in Tim Robbins' film Cradle Will Rock. In 1943 werd Houseman officieel genationaliseerd tot Amerikaans burger.^[6] Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte Houseman voor de Voice of America.^[7]

Naast theater hield Houseman zich ook bezig met films. Hij produceerde meer dan 24 films, waaronder de film noir The Blue Dahlia uit 1946, en de verfilming van Julius Caesar uit 1953. Voor die tweede werd hij genomineerd voor een Academy Award in de categorie "Beste film". Naast regisseren ging hij zich ook bezighouden met acteren. Als filmacteur brak hij in 1973 door bij het grote publiek met zijn rol van professor Charles Kingsfield in de film The Paper Chase. Hiervoor kreeg hij een Academy Award. Hij vertolkte dezelfde rol ook in de gelijknamige televisieserie die liep van 1978 tot 1986.

In de jaren 80 van de 20e eeuw werd Houseman bekend door zijn rol als grootvader Edward Stratton II in Silver Spoons. Ook trad hij op in enkele reclames voor Smith Barney.

Houseman gaf acteerlessen aan de Juilliard School. Enkele van zijn studenten waren Kevin Kline en Patti LuPone. Hij vormde zijn eerste klas om tot een toneelgroep genaamd de Group 1 Acting Company. Tegenwoordig staan ze bekend als The Acting Company.

Houseman overleed in 1988 aan de gevolgen van ruggengraatkanker. De laatste twee films waarin hij nog meespeelde, The Naked Gun en Scrooged, verschenen na zijn dood.

In 2001 werd Houseman gespeeld door Jonathan Rigby in het Doctor Who-hoorspel Invaders from Mars.

In februari 2008 begonnen de opnames voor de film Me and Orson Welles. The film vertelt het verhaal van Housemans relatie met Orson Welles.

Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Film	Rol	Notities
1938	Too Much Johnson	Duelist
1962	Two Weeks in Another Town		producent
1964	Seven Days in May	Vice-Adm. Farley C. Barnswell	Niet op aftiteling vermeld
1973	The Paper Chase	Charles W. Kingsfield Jr.	Academy Award voor beste mannelijke bijrol; Golden Globe
1975	Three Days of the Condor	Wabash
1975	Rollerball	Bartholomew
1976	St. Ives	Abner Procane
1978	The Cheap Detective	Jasper Blubber
1979	Old Boyfriends	Doctor Hoffman
1980	The Fog	Mr. Machen
	A Christmas Without Snow	Ephraim Adams
	My Bodyguard	Mr. Dobbs
	Wholly Moses!	The Archangel
1981	Ghost Story	Sears James
1982	Rose for Emily	Verteller
1982	Murder by Phone	Stanley Markowitz
1988	The Naked Gun: From the Files of Police Squad!	Driving Instructor	Niet op aftiteling vermeld
	Another Woman	Marion's Father
	Bright Lights, Big City	Mr. Vogel
	Scrooged	Himself

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Magill, Frank Northen (1977), Survey of Contemporary Literature. Salem Pr. Inc., pp. 6535. ISBN 0893560502.
↑ Houseman, John (1972), Run-Through: A Memoir. Simon and Schuster, pp. 15.
↑ John Houseman. Encyclopedia Britannica.
↑ John Houseman New York Times Movies. Gearchiveerd op 30 oktober 2013.
↑ John Houseman at the Internet Broadway Database. Gearchiveerd op 24 september 2015.
↑ John Houseman op filmreference.com. Gearchiveerd op 1 augustus 2023.
↑ The Beginning: An American Voice Greets the World

Voorganger:
Joel Grey
voor Cabaret

Academy Award voor Beste Mannelijke Bijrol
1973
voor The Paper Chase

Opvolger:
Robert De Niro
voor The Godfather Part II

Zie de categorie John Houseman van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[bookref1-1] Magill, Frank Northen (1977), Survey of Contemporary Literature. Salem Pr. Inc., pp. 6535. ISBN 0893560502.

[bookref2-2] Houseman, John (1972), Run-Through: A Memoir. Simon and Schuster, pp. 15.

[3] John Houseman. Encyclopedia Britannica.

[4] John Houseman New York Times Movies. Gearchiveerd op 30 oktober 2013.

[5] John Houseman at the Internet Broadway Database. Gearchiveerd op 24 september 2015.

[6] John Houseman op filmreference.com. Gearchiveerd op 1 augustus 2023.

[7] The Beginning: An American Voice Greets the World

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]