John Salley

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
John Salley
John Salley
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Geboortedatum 16 mei 1964
Geboorteplaats Brooklyn, Verenigde Staten
Lengte 211 cm
Positie Power forward/Center
Collegeteams
1982-1986 Georgia Tech Yellow Jackets
NBA Draft
Gedraft in 1986
Draftronde 1
Draftpick 11
Gedraft door Detroit Pistons
Clubs
Seizoen
1986-1992
1992-1995
1995-1996
1996
1996
1999-2000 		Club
Vlag van Verenigde Staten Detroit Pistons
Vlag van Verenigde Staten Miami Heat
Vlag van Verenigde Staten Toronto Raptors
Vlag van Verenigde Staten Chicago Bulls
Vlag van Griekenland Panathinaikos BC
Vlag van Verenigde Staten Los Angeles Lakers
Portaal  Portaalicoon   Basketbal

John Thomas Salley (Brooklyn, 16 mei 1964) is een Amerikaans acteur en voormalig basketballer die viermaal het NBA-kampioenschap won. Tweemaal won hij de kampioensring met de Detroit Pistons, eenmaal met de Chicago Bulls en eenmaal met de Los Angeles Lakers. Salley was de eerste speler in de geschiedenis die NBA-kampioen werd met drie verschillende teams en de enige tot Robert Horry deze prestatie in 2005 evenaarde.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Salley speelde collegebasketbal van 1982 tot 1986 voor de Georgia Tech Yellow Jackets. In 1986 werd hij als elfde in de eerste ronde gekozen door de Detroit Pistons in de NBA draft. Hij speelde zes seizoenen voor de Pistons en werd tweemaal NBA-kampioen met hen in 1989 en opnieuw in 1990. In september 1992 werd hij geruild naar de Miami Heat voor Isaiah Morris en een draftpick. In juni 1995 werd hij gekozen door de Toronto Raptors in de NBA Expansion Draft.

In maart 1996 tekende hij bij de Chicago Bulls als een vrije speler en won een derde NBA-kampioenschap. In september 1996 tekende hij bij de Griekse topclub Panathinaikos BC maar speelde er maar een maand na problemen tussen Salley en coach Božidar Maljković. In het seizoen 1999/00 keerde hij terug uit pensioen en speelde nog 45 wedstrijden voor de Los Angeles Lakers waarmee hij een vierde titel won.

Na zijn spelerscarrière werd Salley een acteur die verscheen in verschillende films, televisieprogramma's en praatprogramma's. Van 2001 tot 2009 was hij presentator van Best Damn Sports Show Period waarvoor hij in 2004 en 2005 twee keer genomineerd werd voor de Emmy Award van Outstanding Studio Show.[1]

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Reguliere Seizoen[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Team WG WS MPW 2P% 3P% FW% RPW APW SPW BPW PPW
1986/87 Detroit Pistons 82 2 17,8 56,2 0,0 61,4 3,6 0,7 0,5 1,5 5,3
1987/88 82 16 24,4 56,6 – 70,9 4,9 1,4 0,6 1,7 8,5
1988/89 67 21 21,8 49,8 0,0 69,2 5,0 1,1 0,6 1,1 7,0
1989/90 82 12 23,3 51,2 25,0 71,3 5,4 0,8 0,6 1,9 7,2
1990/91 74 1 22,3 47,5 0,0 72,7 4,4 0,9 0,7 1,5 7,4
1991/92 72 38 24,6 51,2 0,0 71,5 4,1 1,6 0,7 1,5 9,5
1992/93 Miami Heat 51 34 27,9 50,2 – 79,9 6,1 1,6 0,6 1,4 8,3
1993/94 76 45 25,1 47,7 66,7 72,9 5,4 1,8 0,7 1,0 7,7
1994/95 75 50 26,1 49,9 – 73,9 4,5 1,6 0,6 1,1 7,3
1995/96 Toronto Raptors 25 6 19,3 48,6 – 72,3 3,9 1,6 0,4 0,5 6,0
1995/96 Chicago Bulls 17 0 11,2 34,3 – 60,0 2,5 0,9 0,5 0,9 2,1
1999/00 Los Angeles Lakers 45 3 6,7 36,2 – 75,0 1,4 0,6 0,2 0,3 1,6
Carrière 748 228 22,1 50,6 21,4 71,4 4,5 1,2 0,6 1,3 7,0

Play-offs[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Team WG WS MPW 2P% 3P% FW% RPW APW SPW BPW PPW
1986/87 Detroit Pistons 15 0 20,7 50,0 – 64,3 4,8 0,7 0,2 1,1 6,2
1987/88 23 0 27,1 53,8 0,0 71,0 6,7 0,9 0,7 1,6 7,0
1988/89 17 0 23,1 58,6 – 66,7 4,6 0,5 0,5 1,5 8,9
1989/90 20 0 27,4 47,5 – 75,5 5,9 1,0 0,5 1,7 9,5
1990/91 15 0 20,5 54,3 – 60,0 4,1 0,7 0,4 1,3 7,5
1991/92 5 1 29,8 45,5 0,0 82,1 6,0 2,8 0,6 2,8 12,6
1993/94 Miami Heat 5 5 40,2 38,6 – 68,8 8,0 1,6 0,4 1,0 11,0
1995/96 Chicago Bulls 16 0 5,3 54,5 – 28,6 0,7 0,4 0,1 0,1 0,9
1999/00 Los Angeles Lakers 18 0 4,3 38,5 – 70,0 1,2 0,2 0,1 0,3 0,9
Carrière 134 6 20,1 50,5 0,0 69,0 4,4 0,8 0,4 1,2 6,4

Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]

Filmografie als acteur
Jaar Titel Rol Opmerkingen
Film
1995 Bad Boys Hacker 'Fletcher'
1996 Eddie Nate Wilson
2000 The Ultimate Christmas Present Crumpet
2002 Book of Love: The Definitive Reason Why Men Are Dogs The Wizard
2003 Bad Boys II Fletcher
2003 Coast to Coast Clifford Wordsworth
2004 Mr. 3000 John Salley
2004 Hair Show John Salley
2005 Ladies Night Elroy Jenkins
2007 The Comebacks John Salley
2009 Black Dynamite Kotex
2009 Confessions of a Shopaholic D. Freak
2010 Something Like a Business Deacon Windfall
2018 Nappily Ever After Tyson Edwards
2022 Sneakerella Darius King
Serie
1997-1998 Malcolm & Eddie Lt. Stanley Proctor 3 afl.
1998 Sin City Spectacular - 1 afl.
1998 Getting Personal Paul 1 afl.
1998 V.I.P. John Salley 1 afl.
1999 Linc's John Salley 1 afl.
2000 Sabrina, the Teenage Witch NBA-speler 1 afl.
2000 7th Heaven John Salley 1 afl.
2001 DAG Shooter Jones 1 afl.
2001 Son of the Beach Jerome Curl 1 afl.
2002 Arli$$ John Salley 1 afl.
2002 Girlfriends Byron 1 afl.
2003 Baby Bob Darnell Dixon 1 afl.
2004 Come to Papa postbode 4 afl.
2004 The Wonderful World of Disney - 1 afl.
2005 One on One John Salley 1 afl.
2005 Noah's Arc Victor 1 afl.
2006 Rescue Me Tall Guy 1 afl.
2010 Hawthorne John Salley 1 afl.
2011 Cook Her Pants Off Ronald Stern 2 afl.
2014 Love That Girl! John Salley 1 afl.
2015 Sin City Saints Tom 4 afl.
2016 Jane the Virgin John 1 afl.
2017 Tales of Titans Tommy Squib 1 afl.
2018 I Feel Bad Josh 1 afl.
2019-2020 L.A.'s Finest Fletcher 11 afl.
2023 All American John Salley 1 afl.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=John_Salley&oldid=66160648"