Mr. 3000

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Mr. 3000
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Tagline He's putting the i back in team
Regie Charles Stone III
Producent Gary Barber
Roger Birnbaum
Maggie Wilde
Scenario Eric Champnella
Keith Mitchell
Hoofdrollen Bernie Mac
Angela Bassett
Muziek John Powell
Distributie Buena Vista Distribution
Première 17 september 2004
Genre Komedie, sportfilm
Speelduur 104 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Opbrengst $21.839.377
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Mr. 3000 is een Amerikaanse komediefilm uit 2004, geregisseerd door Charles Stone III met in de hoofdrollen Bernie Mac en Angela Bassett. De film gaat over een gepensioneerde honkbalspeler die op zijn 47e jaar een comeback maakt om de 3000 slagen te voltooien.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Stan Ross (gespeeld door Mac) is een speler van het Milwaukee Brewers honkbalteam. Na zijn 3000e slag gaat Ross direct met pensioen, en laat zijn team achter midden in het toernooi van 1995. Gedurende de opvolgende negen jaren gebruikt Ross zijn bijnaam "Mr. 3000" als zakelijk gewin bij promoties en advertenties.

Door een administratieve fout ontdekt Ross dat hij slechts 2997 slagen heeft gemaakt. Om terecht te komen in de Hall of Fame van het honkbal keert Ross op zijn 47e jaar terug om drie slagen te maken, en zo zijn plek in de geschiedenisboeken te verankeren.

Tijdens de laatste slag krijg Ross een visioen van vroeger en slaat hij een stootbal zodat zijn team de derde plek bereikt. Ross gebruikt vanaf dat moment de bijnaam "Mr. 2999".

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Opnames[bewerken | brontekst bewerken]

Delen van de film zijn opgenomen op de Marquette University High School, Miller Park in Milwaukee, en Zephyr Field in New Orleans.

Ontvangst[bewerken | brontekst bewerken]

De film kreeg gemixte recensies, en een score van 54% op de website Rotten Tomatoes.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]