Fins

Het Fins is een Finoegrische taal met ongeveer zes miljoen sprekers. Het behoort dus niet tot de Indo-Europese talen en het is niet onderling verstaanbaar met de Scandinavische talen. Andere talen uit de Finoegrische familie zijn Ests (dat erg op Fins lijkt) en Hongaars. Het is een van de officiële talen van Finland, gesproken door bijna 95% van de bevolking (de andere officiële taal is het Zweeds). Het Finse woord voor Fins is Suomi.

Het Fins wordt geschreven met het Latijnse alfabet, waaraan na de z drie tekens zijn toegevoegd: Å/å, Ä/ä en Ö/ö. Deze worden gezien als aparte letters. De letters b, c, f, q, w, x, z en å worden alleen in leenwoorden gebruikt.

Kenmerkend voor het Fins is:

• naamvallen: waar Indo-Europese talen als het Nederlands veel gebruik maken van voorzetsels, gebruikt het Fins (naast een aantal pre- en postposities) achtervoegsels die erg op naamvallen lijken. Er zijn zestien van dergelijke naamvallen. Voorbeeld: talo 'huis', talossa 'in het huis', taloon 'het huis in', taloilla 'op de huizen'.
• klinkerharmonie: net als bijvoorbeeld het Turks kent het Fins zogenaamde klinkerharmonie. En zijn twee groepen klinkers (a/o/u en ä/ö/y; de e en i zijn neutraal), en een woord kan slechts klinkers van één van deze groepen bevatten. Het woord talo (huis) krijgt zo het achtervoegsel -ssa in een bepaalde naamval, terwijl het woord tyttö (meisje) in dezelfde naamval het achtervoegsel -ssä krijgt.

Fins heeft de naam een erg moeilijke taal te zijn, maar het is met name de onbekendheid die dat veroorzaakt. In wezen is Fins een harmonieuze taal met een consequente grammatica en eenvoudige uitspraakregels. Het Fins kent overigens veel leenwoorden uit de Indo-Europese talen (met name uit het Zweeds). Deze zijn echter door de 'verfinste' schrijfwijze niet altijd herkenbaar.