Naar inhoud springen

Kasteel van Sainte-Alvère

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Kasteel van Sainte-Alvère
Kasteel van Sainte-Alvère
Land Frankrijk
Departement Dordogne
Gemeente Val de Louyre et Caudeau
Coördinaten 44° 57′ NB, 0° 49′ OL
Monumentale status monument historique inscrit
Monument Nr. PA00082791
Kaart
Kasteel van Sainte-Alvère (Frankrijk)
Kasteel van Sainte-Alvère

Het kasteel van Sainte-Alvère, ook bekend als het kasteel van Lostanges staat in de plaats Sainte-Alvère in de gemeente Val de Louyre et Caudeau in het departement Dordogne, in de regio Nouvelle-Aquitaine in Frankrijk.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Als eerste heer wordt genoemd Pierre de Limeuil in 1284. In 1448 belandt het kasteel in de handen van de familie Lostanges, die het in bezit houdt tot aan de Franse Revolutie.

In 1778 wordt het kasteel beschreven als 'omvangrijk, omgeven door mooie grachten, geflankeerd door mooie torens, en omgeven door muren die vroeger als verdediging kunnen zijn gebruikt.'

In 1795 wordt een groot deel van het kasteel afgebroken op bevel van Joseph Lakanal, revolutionair administrateur in de Dordogne.

In 1949 wordt de toren ingeschreven in het register van historische monumenten.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Van het kasteel en zijn omwalling zijn nog diverse resten aanwezig.

De hoofdtoren
De hoofdtoren of tour maîtresse is het enige overblijfsel van het eigenlijke kasteel. Het betreft een ronde toren van zo'n 18 meter hoog en een doorsnede van 8,8 meter, bestaande uit vier verdiepingen. Hoewel vaak aangeduid als 'donjon' is het niet de oorspronkelijke toren van het dertiende-eeuwse kasteel, maar een bescheidener toren uit eind vijftiende eeuw, voorzien van schietgaten voor kanonnen.
Het poortgebouw
Het poortgebouw of châtelet is een rechthoekige toren van zo'n 15 meter hoog. Via een ophaalbrug bood hij toegang tot het kasteel.
De damestoren
De tour des dames bevindt zich op de noordwesthoek van de omwalling.
De gendarmerietoren
Genoemd naar de naburige voormalige gendarmeriekazerne, bevindt deze toren zich aan de noordkant van de omwalling. Net als de tour des dames heeft hij een hoefijzervormige plattegrond.
De noordoosttoren
De noordoosttoren heeft een hoefijzervormige plattegrond die op de punt is afgeplat. Hij heeft een mansardedak dat mogelijk teruggaat tot de 17e eeuw.
De duiventoren
Deze kleine toren staat niet ver van de zuidoosthoek van de omwalling en is voorzien van toegangsgaten voor de duiven.

Galerie[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Anne Bécheau, Histoire du château et des remparts de Sainte-Alvère. Dossier documentaire, 2022.
  • Cyril Yovitchitch, Le château et les fortifications de Sainte-Alvère. Diagnostic sommaire d’archéologie du bâti, 2023.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]