Klokslag twaalf
| Klokslag twaalf | ||||
|---|---|---|---|---|
| Regie | Léo Joannon | |||
| Producent | Hans Boekman | |||
| Scenario | Alfred Machard Louis de Bree Sam Waagenaar | |||
| Muziek | Jean Wiener | |||
| Distributie | France-Europe films | |||
| Première | 5 november 1936 | |||
| Genre | Misdaad Drama Komedie | |||
| Speelduur | 89 minuten | |||
| Taal | Nederlands | |||
| Land |  Nederland Frankrijk
| |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| MovieMeter-profiel | ||||
| (mul) TMDb-profiel | ||||
| ||||
Klokslag twaalf is een Nederlandse film uit 1936 in geluid en zwart-wit. De film werd tegelijkertijd opgenomen in een Franse versie genaamd Quand minuit sonnera.
Verhaal
De film begint op de trouwdag van Jean Verdier, deze heeft in een verleden onwetend deel uitgemaakt van een roversbende en is tot op heden nooit gepakt door de politie voor zijn misdaden. Het toeval wil dat 's avonds om klokslag twaalf de zaak tien jaar oud is en zal verjaren. Toch willen de overige bendeleden hem niet ongestraft laten en lokken hem alsnog in een hinderlaag om schuld te bekennen. Jean werkt tegenwoordig als industrieel en wekt geen enkele verdenking op bij de politie. Hij wordt in zijn villa gevangengehouden door de gangsters. In een onbewaakt ogenblik belt hij in angst de politie op, die onmiddellijk zijn villa omsingelt. In een langdurende vuurgevecht laten alle gangsters het leven en Jean wordt vlak voor de klokslag van twaalf uur bevrijd. Het gangstermeisje Matia met wie hij floreerde sterft ook, waardoor Jean weer mogelijkheid heeft om met zijn oorspronkelijke liefje in het huwelijksboot te te treden.
Rolverdeling
- Louis de Bree: Jean Verdier
- Fien de la Mar: Matia
- Annie van Duyn: Regine
- Coen Hissink
- Jules Verstraete
- Piet Te Nuyl
- Max Croiset
- Leo de Hartogh
- Cor Hermus
Ontvangst
Criticus van Het Vaderland observeerde de invloed van de Franse productie in deze Nederlandse versie: "Het tempo van de beeldwisseling blijkt onmiddellijk aanmerkelijk sneller te zijn dan we bij de Nederlandse films gewoon waren, het aantal camera-instellingen groter. Er is - ik spreek over de eerste helft van de film - een vlotheid van verhaaltrant die in de aanvang aangenaam verrast." De recensent prees het acteerwerk van de spelers, maar gaf kritiek dat de film in het geheel niet bevredigt en dat het scenario "teleurstellend" is.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|