Kruidboek
Een kruidboek, kruidenboek of herbarius is een geïllustreerd boek waarin planten, met hun eigenschappen en hun gebruik, worden beschreven of getekend.
Kruidboeken dateren uit de periode van de renaissance tot aan ongeveer 1800. Zij ontstonden vanuit de belangstelling voor het medicinale gebruik van kruiden. Het was daarbij van belang om de goede soorten te hebben en ze te kunnen vinden. Daarom werden de planten, de eigenschappen van de groeiplaats en hun medicinale toepassing vaak uitgebreid beschreven.
De prenten van kruidboeken worden ook tegenwoordig veel gebruikt omdat ze door hun ouderdom rechtenvrij zijn. Enkele veel gebruikte en geciteerde kruidenboeken zijn: Den Nieuwen Herbarius (1543) van de duitse arts Leonhart Fuchs, het Cruydeboeck (1554) van Rembert Dodoens en het Cruydtboeck van Mathias de Lobel.
Langzamerhand verdwenen de kruidboeken en verschenen er flora's zonder informatie over het medische gebruik. De flora's beperkten zich tot een bepaald gebied en behandelden de planten systematischer. Bovendien werden ze geleidelijk aan voorzien van determinatietabellen.
Het woord herbarius kent ook andere betekenissen:
- Een plantenverzameling, zoals een herbarium
- Een kruidkundige (een arts)
Externe link
- Een volledige kruidboek op internet Den Nieuwen Herbarius (1543) van Leonhart Fuchs.