Kwantumteleportatie
Kwantumteleportatie is een methode van het verzenden en ontvangen van kwantuminformatie die relevant is voor kwantuminformatiekunde en kwantumcomputatie. Hierbij wordt de informatie in de vorm van de amplitudes van een kwantumtoestand (of qubit) overgedragen aan een andere verstrengelde kwantumtoestand. In tegenstelling tot populaire sciencefiction teleportatie is er geen sprake van het uitwisselen van de locatie van voorwerpen, slechts de informatie van een kwantumtoestand kan tussen twee locaties uitgedeeld worden.
Een van de eerste wetenschappelijke artikelen waarin kwantumteleportatie werd onderzocht is "Teleporting an Unknown Quantum State via Dual Classical and Einstein-Podolsky-Rosen Channels"[1] gepubliceerd door C. H. Bennett et al. in 1993, waarin zij dubbele communicatiemethoden gebruikten om kwantuminformatie te verzenden/ontvangen. Het werd experimenteel gerealiseerd in 1997 door twee onderzoeksgroepen, geleid door respectievelijk Sandu Popescu en Anton Zeilinger.[2][3]
Kwantumteleportatie kan niet gebruikt worden voor sneller-dan-licht communicatie, omdat de kwantuminformatie die geteleporteerd wordt niet direct toegankelijk is bij een meting, en als zodanig nog altijd een willekeurig resultaat levert bij een meting. Wel heeft het toepassingen binnen de kwantumcomputatie, zoals meetingsgebaseerde kwantumcomputatie en kwantumencryptografie.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|