La Victoire en chantant

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
La Victoire en chantant
Alternatieve titel(s) Noirs en Blancs en couleurs
Regie Jean-Jacques Annaud
Producent Arthur Cohn
Jacques Perrin
Giorgio Silagni
Scenario Georges Conchon
Jean-Jacques Annaud
Hoofdrollen Jean Carmet
Jacques Dufilho
Jacques Spiesser
Muziek Pierre Bachelet
Montage Françoise Bonnot
Cinematografie Claude Agostini
Première 1976
Genre satirische komedie
Speelduur 90 minuten
Taal Frans
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Opnamelocaties in het noorden van Ivoorkust, in de omgeving van het dorp Niofoin
Gewonnen prijzen 1 : Oscar voor Beste Niet-Engelstalige film (1977)
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

La Victoire en chantant is een Franse film van Jean-Jacques Annaud die uitgebracht werd in 1976.

Omdat de film in 1977 de Oscar voor Beste Niet-Engelstalige film behaalde werd hij in Frankrijk opnieuw uitgebracht onder de titel Noirs et Blancs en couleurs, de vertaling van de Engelse titel Black and White in Color.

In zijn debuutfilm rekende Annaud op een sarcastische manier af met het kolonialisme.

Samenvatting[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Aan de Frans-Duitse grens van Frans-Equatoriaal-Afrika, begin 1915. De Europese landen hebben de kolonies in Afrika netjes onder elkaar verdeeld. De Franse en Duitse militaire grenspost leven dan ook vreedzaam samen in een perfecte verstandhouding. Fransen en Duitsers delen eenzelfde misprijzen voor de inboorlingen.

Op een dag, vijf maanden te laat, vernemen de Fransen dat er in Europa een oorlog tegen Duitsland woedt. Er volgt een nationalistische oprisping die zich richt tegen de Duitse buren. De Fransen lijven de Afrikanen in en leiden hen op tot voetvolk. Overtuigd dat ze de Duitsers zullen verslaan omdat ze talrijker zijn, vallen de Fransen aan.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Jean Carmet sergeant Bosselet
Jacques Dufilho Paul Rechampot
Jacques Spiesser Hubert Fresnoy
Catherine Rouvel Marinette
Dora Doll Maryvonne
Maurice Barrier Caprice
Claude Legros Jacques Rechampot
Jacques Monnet Père Simon
Benjamin Memel Atchory Assomption
Peter Berling pater Jean de la Croix
Mahus Beugre Boignan Barthélémy
Jean-François N'Guessan Marius
T. Kouao John
Natou Koly Charlotte
Baye Macoumba Diop Lamartine
Dieter Schidor Kraft
Aboubakar Toine Fidèle
Marc Zuber de Engelse majoor
Klaus Huebl Haussman

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]