Largo Winch (stripreeks)
| Largo Winch | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Stripmuur in Louvain-la-Neuve
| ||||
| Land van oorsprong | .svg){kind=small} België
| |||
| Oorspronkelijke taal | Frans | |||
| Genre | Avonturenstrip, volwassenenstrip, actiestrip | |||
| Creatieteam | ||||
| Bedenker(s) | Jean Van Hamme | |||
| Schrijver(s) | Jean Van Hamme (1990-2015) Éric Giacometti (2017-heden) | |||
| Tekenaar(s) | Philippe Francq | |||
| Publicatie | ||||
| Uitgever | Dupuis | |||
| Publicatie | sinds 1990 | |||
| Publicatiemedia | Stripboeken | |||
| Huidige status | Lopend | |||
| Eerste publicatie | De erfgenaam | |||
| Website | ||||
| ||||
Largo Winch is een Belgische stripreeks van Philippe Francq (tekenaar) en Jean Van Hamme (scenarist). De reeks werd voor het eerst uitgegeven in 1990 en is gebaseerd op de gelijknamige romanreeks van Jean Van Hamme, die hij zou hebben bedacht tijdens een zakenreis naar New York in 1973 en die is uitgegeven in de periode 1977-1980. Het hoofdpersonage in beide reeksen is een Joegoslaaf genaamd Largo Winczlav of Largo Winch, die een holding ter waarde van tien miljard dollar genaamd Groep W erft van zijn adoptievader.
Belangrijkste verhaallijnen
In de eerste twee albums, De erfgenaam en Groep W, wordt Largo tot hoofd van het zakenimperium Groep W gebombardeerd. Nadat zijn aan de benen verlamde adoptievader Nerio van de Winch Toren werd gegooid, moet Largo talrijke hindernissen overwinnen om zijn erfenis veilig te stellen en tevens Nerio te wreken. Aan het einde van het tweede verhaal lukt dit op het eiland Sarjevane met behulp van zijn kameraad Simon Ovronnaz.
De volgende albums gaan verder rond gelijkaardige verhaallijnen: iemand probeert het bedrijf van Largo schade te berokkenen, of Largo uit de directie te verwijderen, en Largo probeert dit dan weer te vermijden. Tot nu toe vormen telkens twee opeenvolgende albums een afgerond verhaal, zogenaamde tweeluiken. In het eerste album komt Largo in een onmogelijke situatie terecht, en in het tweede raakt hij er weer uit. Van Hamme plaatst zich zo in de traditie van de bekende feuilletonisten uit de literatuur.[1]
Auteurs
Tot en met 2015 was Jean Van Hamme de scenarist en Philippe Francq de tekenaar van de reeks. In juni 2015 liet Jean Van Hamme echter weten aan het vakblad Casemate dat hij wou stoppen: het twintigste album (20 seconden) zou zijn laatste zijn. In een ander interview met de Belgische krant De Standaard gaf hij een maand eerder al aan dat hij klaar was om op pensioen te gaan, hij wou namelijk meer van zijn vrijheid genieten. Eerder liet hij ook al het scenariowerk van zijn populaire reeksen XIII en Thorgal gaan[2] .
Vlak na de uitgave van 20 seconden gaf Philippe Francq in een interview met het Franse persagentschap AFP aan de reeks zeker te willen voortzetten. Hij maakte tevens bekend dat Éric Giacometti, een Franse romanschrijver en voormalig journalist, de nieuwe scenarist zou worden.[3] Het eerste album met die nieuwe scenarist verscheen in 2017.
Albums
| Nummer | Titel | Oorspronkelijke titel | Jaar van uitgave |
|---|---|---|---|
| 1 | De erfgenaam | L'Héritier | 1990 |
| 2 | Groep W | Le Groupe W | 1991 |
| 3 | O.O.B. | O.P.A. | 1992 |
| 4 | Business Blues | Business Blues | 1993 |
| 5 | H | H | 1994 |
| 6 | Dutch Connection | Dutch Connection | 1995 |
| 7 | De burcht van Makiling | La Forteresse de Makiling | 1996 |
| 8 | Het uur van de tijger | L'Heure du tigre | 1997 |
| 9 | Venetië zien... | Voir Venise... | 1998 |
| 10 | ... en sterven | ... Et mourir | 1999 |
| 11 | Golden Gate | Golden Gate | 2000 |
| 12 | Shadow | Shadow | 2002 |
| 13 | De prijs van het geld | Le Prix de l'argent | 2004 |
| 14 | De wet van de dollar | La loi du dollar | 2005 |
| 15 | De drie ogen van de bewakers van de Tao | Les trois yeux des gardiens du Tao | 2007 |
| 16 | De weg en de deugd | La voie et la vertu | 2008 |
| 17 | Zwarte Zee | Mer noire | 2010 |
| 18 | Rode woede[4] | Colère rouge | 2012 |
| 19 | Cross Fire[5] | Chassé-Croisé | 2014 |
| 20 | 20 seconden | 20 secondes | 2015; laatste album Jean Van Hamme |
| 21 | Morning Star | L'étoile du matin | 2017; eerste album Éric Giacometti |
| 22 | Scharlaken zeilen | Les voiles écarlates | 2019 |
De eerste veertien albums werden oorspronkelijk ingekleurd met plakkaatverf waardoor de kleuren wat dof zijn. Vanaf het vijftiende album werd er gebruik gemaakt van computerinkleuring. Bij latere herdrukken van de eerste veertien albums werd ook die inkleuring vervangen door computerinkleuring.[6]
Personages
- Largo Winch, geboren Largo Winczlav. Hij is jong, knap en rijk; de man die elke vrouw zou willen ontmoeten en die elke man zou willen zijn.
- Nerio Winch, de adoptievader van Largo
- John D. Sullivan, zowel Nerio's als Largo's rechterhand en vertrouwenspersoon
- Dwight E. Cochrane, een van de hoogst geplaatste mensen van Groep W
- Simon Ovronnaz, een goede vriend van Largo
- Freddy Kaplan en Silky Song, Largo's piloten
- Gus Fenimore, in het begin de baas van een concurrerend concern, wordt nadien een van de directeurs van Group W.
- Stephen G. Dundee, directeur van de kranten van Group W. Dit personage heeft eveneens een rol in XIII, een andere reeks van Jean Van Hamme.
Spin-offs van de stripreeks in andere media
Computerspellen
Er bestaan twee computerspellen gebaseerd op deze stripreeks:
- Largo Winch: Empire Under Threat (2002), voor verschillende platforms
- Largo Winch: .//Commando Sar (2002), voor PlayStation
Televisiereeks
In 2001 werd de televisiereeks Largo Winch gelanceerd. De Frans-Belgisch-Canadese reeks, die bedacht werd door Phil Bedard, Larry Lalonde en David J. Patterson, kende slechts een matig succes. Auteur Jean Van Hamme was echter dermate enthousiast over het nieuwe personage Joy Arden (in de televisieserie gespeeld door Sidney Penny) dat hij het in de strip wilde introduceren. Dit is tot op heden echter nog niet gebeurd.
Films
- Largo Winch (2008), geregisseerd door Jérôme Salle
- Largo Winch II (februari 2011), geregisseerd door Jérôme Salle
Externe links
- (fr) Officiële Largo Winch-website
- (fr) Interviews: Philippe Francq (« Largo Winch ») : « Je travaille pour le régal du lecteur », Actuabd.com
Referenties
- ↑ Happy Birthday mister Winch!, Spirou, 3786, 3 november 2010, p. 20
- ↑ standaard.be - "Twintigste Largo Winch wordt de laatste van Jean Van Hamme"(geraadpleegd 4 december 2015)
- ↑ metrotime.be - "Philippe Francq maakt nieuwe scenarist Largo Winch bekend"(geraadpleegd 4 december 2015)
- ↑ Largo Winch website. Geraadpleegd op 30 juni 2012.
- ↑ Largo Winch website. Geraadpleegd op 14 november 2014.
- ↑ Interviews: Philippe Francq en Éric Giacometti, Stripspeciaalzaak.be
· 
· 