Libiamo ne' lieti calici
Libiamo ne' lieti calici ([liˈbjaːmo ˈnɛ ˈljeːti ˈkaːlitʃi]?; drinklied) is het beroemdste duet in walstempo uit Verdi's opera La traviata en een van de meest bekende operafragmenten ter wereld. Een verplicht nummer (evenals de opera zelf) voor elke grote tenor en sopraan. Deze woorden werden geschreven door Francesco Maria Piave, de schrijver van het libretto van La traviata.
Dit duet speelt in het eerste bedrijf van deze opera, tijdens een feest in Violetta's huis, en wordt gezongen door Alfredo en Violetta, met de aanwezige gasten als koor.
Vele grote tenoren en sopranen hebben dit duet gezongen. De rol van Alfredo door onder meer José Carreras, Enrico Caruso, Plácido Domingo, Luciano Pavarotti en Giuseppe di Stefano. De rol van Violetta door onder meer Victoria de los Ángeles, Alma Gluck, Gré Brouwenstijn, Maria Callas, Anna Netrebko en Renata Tebaldi.
Libretto[bewerken | brontekst bewerken]
ALFREDO
Libiamo ne' lieti calici
Che la bellezza infiora,
E la fuggevol ora
S'inebri a volutta'.
Libiam ne' dolci fremiti
Che suscita l'amore,
Poiche' quell'occhio al core
(indicando Violetta)
Onnipotente va.
Libiamo, amor fra i calici
Piu' caldi baci avra'.
TUTTI
Libiamo, amor fra i calici
Piu' caldi baci avra'.
VIOLETTA
(S'alza.)
Tra voi sapro' dividere
Il tempo mio giocondo;
Tutto e' follia nel mondo
Cio' che non e' piacer.
Godiam, fugace e rapido
E' il gaudio dell'amore;
E' un fior che nasce e muore,
Ne' piu' si puo' goder.
Godiam c'invita un fervido
Accento lusinghier.
TUTTI
Godiam la tazza e il cantico
La notte abbella e il riso;
In questo paradiso
Ne scopra il nuovo di'.
VIOLETTA
(ad Alfredo)
La vita e' nel tripudio.
ALFREDO
(a Violetta)
Quando non s'ami ancora.
VIOLETTA
(ad Alfredo)
Nol dite a chi l'ignora.
ALFREDO
(a Violetta)
E' il mio destin cosi'
TUTTI
Godiam la tazza e il cantico
La notte abbella e il riso;
In questo paradiso
Ne scopra il nuovo di'.