Liernurstelsel

Het liernurstelsel is het eerste grote rioleringsstelsel in de Nederlandse stad Amsterdam. Het werd rond 1870 toegepast. Het is een uitvinding van de Nederlandse ingenieur Charles Tilleman Liernur en werd toegepast onder leiding van stadsingenieur J.G. van Niftrik. Het systeem werd rond het jaar 1874 ook in Dordrecht aangelegd, onder leiding van opzichter F. Muller die in Amsterdam ervaring had opgedaan met het systeem.

Het was een gesloten buizenstelsel, waar al het water werd verzameld op een centraal punt. Daar werden de afvalstoffen zodanig verwerkt dat die als mest gebruikt konden worden. Er werd bij dit stelsel geen gebruik gemaakt van het doorspoelen, omdat dan het maken van mest moeilijk werd. Om de stankoverlast in de huizen tegen te gaan, werden er kleppen geïnstalleerd. In 1896 moest men per meter gevelbelasting betalen om het liernurstelsel te onderhouden.

Het stelsel werkte goed, maar was toch niet echt een vorm van riolering en waterreiniging. In 1906 besloot de gemeente Amsterdam dat het liernurstelsel niet verder gebruikt zou worden en er een nieuw rioolstelsel moest komen.