Luc Van Brabant

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Luc Van Brabant (Lokeren, 10 oktober 1909 - Veurne, 12 mei 1977) was een Vlaams schrijver.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Van beroep opticien en fotograaf werd Van Brabant vanaf 1934 bekend als dichter, vertaler en essayist.

Hij stichtte, samen met Marcel Coole en Johan Daisne het tijdschrift Klaverendrie (1937-1948).

Hij was de vader van journalist en maçonniek auteur Piet Van Brabant.

Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]

  • Op de hielen van mijn leven (1934)
  • Verzen van tussen de dagen (1935)
  • De 'Onze Vader' (1936), onder pseudoniem Aug. Urk.
  • Brieven zonder zegel (1936).
  • Zeven ellen liefde (1940).
  • Het Boek Analene’ (1941).
  • Klein Viaticum (1945).
  • Het Hart van Buskruit (1952).
  • De vijfentwintig sonnetten van Louïze Labé, (1960), vertaling, bekroond met de Koopalprijs.
  • Verzen bij moeders dood (1961).
  • Louize Labé, Lionnoize, haar leven, haar liefde, haar werk.
    • Deel I: De jeugdjaren.
    • Deel II: Glorie en ondergang.
  • Louize Labé et ses avontures amoureuses avec Clément Marot et le Dauphin Henry (1966).
  • Les baisers littéraires et le salon de Dame Louise Labé (1967).
  • Présence de Louise Labé au coeur de l'oeuvre de Clément Marot (1969).

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Fernand FLORIZOONE, Luc van Brabant zestig, in: Tijdschrift Vlaanderen, 1969.
  • V. UYTTEBROECK, Luc Van Brabant. Mijn vuist ontsluiten VWS-cahiers, 1969.
  • Herinnering aan Luc Van Brabant, in: De Vlaamse Gids, 1977.
  • Lexicon van West-Vlaamse schrijvers, Torhout, 1985.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

*Biografieën, werken en teksten bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)