Maurits van Nassau (1820-1850)
Maurits van Nassau, in het Duits voluit Moritz Wilhelm August Carl Heinrich von Nassau-Weilburg (Slot Biebrich bij Wiesbaden, 21 november 1820 - Wenen, 23 maart 1850) was een Duitse prins uit de Walramse tak van het Huis Nassau. Hij mocht zich bij zijn geboorte "Zijne Doorluchtige Hoogheid" noemen. Op 22 augustus 1844 werd dat "Zijne Koninklijke Hoogheid". Hij was de derde zoon van hertog Willem van Nassau en diens eerste echtgenote Louise van Saksen-Altenburg, dochter van Frederik van Saksen-Altenburg.
Hij was luitenant-kolonel in het Oostenrijkse 14e regiment "huzaren van de Palts" en vocht in 1848 in Hongarije tegen de in opstand gekomen Hongaren. Op 29 juni 1846 werd Maurits tot Grootkruis in de Orde van de Eikenkroon benoemd.[1] Zijn verre verwant koning Willem III der Nederlanden uit de Ottoonse tak benoemde Maurits op 19 februari 1850 tot Officier in de Militaire Willems-Orde vanwege zijn "betoonden moed in den oorlog in Hongaryen".
Maurits stierf ongehuwd[2], iets meer dan een maand na de benoeming.
Literatuur
- C.P. Mulder en P.A. Christiaans, Onderscheidingen van de Koning-Groothertog, De Orde van de Eikenkroon 1841-1891. Met het register van de grootkruisen. 1999 ISBN 90-804747-11