Methylviolet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Methylviolet
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van methylviolet 2B
Structuurformule van methylviolet 6B
Structuurformule van methylviolet 10B
Algemeen
Molecuulformule C24H28N3Cl
Molmassa 393,958 g/mol
SMILES
[Cl-].CN(C)c1ccc(cc1)C(=C2C=CC(=[NH2+])C=C2)c3ccc(cc3)N(C)C
CAS-nummer 8004-87-3
Wikidata Q1761300
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
CorrosiefSchadelijkSchadelijk voor de gezondheidMilieugevaarlijk
Gevaar
H-zinnen H302 - H318 - H351 - H410
EUH-zinnen geen
P-zinnen P201 - P264 - P273 - P280 - P305+P351+P338+P310 - P391
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast[1]
Kleur blauw-groen[1]
Smeltpunt 137[1] °C
Slecht oplosbaar in water
Evenwichtsconstante(n) pKa = 4,58
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde
Methylviolet
(pH-indicator)
onder pH 0,0 boven pH 1,6
0,0 1,6

Methylviolet is een naam die wordt gegeven aan een groep van verschillende pH-indicatoren. Ze worden gebruikt om bij een zuur-basetitratie het equivalentiepunt te bepalen. Het omslaggebied van methylviolet ligt tussen 0,0 en 1,6 (overgang van geel naar violet).

In zuivere vorm komt methylviolet voor als blauw-groene kristallen, die matig tot slecht oplosbaar zijn in water.

Varianten[bewerken | brontekst bewerken]

  • Tetramethyl of methylviolet 2B: de meest voorkomende vorm van methylviolet, die wordt gebruikt in de geneeskunde en chemische sector
  • Pentamethyl of methylviolet 6B
  • Hexamethyl of methylviolet 10B (ook bekend als kristalviolet of gentiaanviolet)