Monique Bartels
| Monique Bartels | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | onbekend
| |||
| Land |  Nederland
| |||
| Werk | ||||
| Instrument(en) | Cello | |||
| (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Monique Bartels is een Nederlandse celliste.
Ze studeerde bij Jean-Louis Hardy en Jean Decroos. Na haar afstuderen was ze vooral actief als kamermusicus. Ze speelde cello in onder meer Camerata Lysy in Gstaad, het Amphion Ensemble uit Antwerpen, het Parc Quartet, het Nederlands Strijksextet, het Doelenkwartet en was ze solocelliste van het Amsterdam Sinfonietta. Met deze en andere ensembles maakte ze diverse radio- en cd-opnames en concerten gegeven in binnen- en buitenland. Ze speelde met musici als Paul Badura-Skoda, Nobuko Imai, Philippe Hirschhorn, Suzanne Mildonian en Wout Oostkamp.
Het repertoire van Bartels strekt zich uit van de barok tot en met de hedendaagse muziek. Ze werkte mee met talloze wereldpremières. Een aantal componisten droegen hun werk speciaal aan haar op, onder deze stukken bevinden zich onder meer Äpparance pour violoncelle-solo van Ton de Leeuw en Peter-Jan Wagemans’ Worauf hoffen. Naast dit serieuze repertoire maakt Bartels al jaren deel uit van het Trocadero Ensemble dat salonmuziek ten gehore brengt. Trocadero bracht een tweetal cd’s uit die beiden zo goed verkochten dat ze goud haalden. In 2001 nam zij samen met pianiste Natasja Douma een cd op met nimmer vastgelegd werk van David Popper.
Naast haar activiteiten als uitvoerend musicus is Bartels als hoofdvakdocente verbonden aan het Conservatorium van Amsterdam. Daarnaast gaf zij sinds 2000 jaarlijks les tijdens de internationale cursus in het Zwitserse Margess. Samen met een aantal collega's stond zij aan de wieg van de cellobiënnale in Amsterdam.