Motorcross der Naties 2007

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De 61e Motorcross der Naties werd gereden op 23 september 2007 in het Amerikaanse Budds Creek.

Van de meer dan dertig deelnemende landen mochten de twintig besten uit de kwalificaties deelnemen aan de finale. Elke ploeg bestond uit drie rijders: één in de MX1-klasse, één in de MX2-klasse, en één in de "Open" klasse, dus met vrije keuze van de motor. De wedstrijd bestond uit drie reeksen waarin telkens twee rijders per land uitkwamen: resp. MX1 en MX2, MX2 en Open, en MX1 en Open. De puntenstand per land was de som van de vijf beste plaatsen die de rijders in de reeksen behaalden; het slechtste resultaat werd geschrapt.

Uitslag Kwalificaties[bewerken | brontekst bewerken]

Kwalificatiereeks MX1[bewerken | brontekst bewerken]

1 Ricky Carmichael Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
2 Grant Langston Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
3 David Philippaerts Vlag van Italië Italië
4 Maximilian Nagl Vlag van Duitsland Duitsland
5 Steve Ramon Vlag van België België
6 Sébastien Pourcel Vlag van Frankrijk Frankrijk
7 Jonathan Barragán Vlag van Spanje Spanje
8 Billy Mackenzie Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
9 Julien Bill Vlag van Zwitserland Zwitserland
10 Akira Narita Vlag van Japan Japan

Kwalificatiereeks MX2[bewerken | brontekst bewerken]

1 Ryan Villopoto Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
2 Antonio Cairoli Vlag van Italië Italië
3 Gareth Swanepoel Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
4 Nicolas Aubin Vlag van Frankrijk Frankrijk
5 Tommy Searle Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
6 Andrew McFarlane Vlag van Australië Australië
7 Rui Gonçalves Vlag van Portugal Portugal
8 Colton Facciotti Vlag van Canada Canada
9 Martin Barr Vlag van Ierland Ierland
10 Carlos Campano Vlag van Spanje Spanje
11 Jeremy Van Horebeek Vlag van België België

Kwalificatiereeks Open[bewerken | brontekst bewerken]

1 Tim Ferry Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
2 Michael Byrne Vlag van Australië Australië
3 Joaquim Rodrigues Vlag van Portugal Portugal
4 Ken De Dycker Vlag van België België
5 Marcus Schiffer Vlag van Duitsland Duitsland
6 Yoshitaka Atsuta Vlag van Japan Japan
7 Wyatt Avis Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
8 Aigar Leok Vlag van Estland Estland
9 Álvaro Lozano Vlag van Spanje Spanje
10 Lauris Freibergs Vlag van Letland Letland

Uitslag Reeksen[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste Reeks (MX1 + MX2)[bewerken | brontekst bewerken]

1 Ryan Villopoto Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
2 Chad Reed Vlag van Australië Australië
3 Ricky Carmichael Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
4 Sébastien Pourcel Vlag van Frankrijk Frankrijk
5 Jonathan Barragán Vlag van Spanje Spanje
6 David Philippaerts Vlag van Italië Italië
7 Tanel Leok Vlag van Estland Estland
8 Steve Ramon Vlag van België België
9 Tommy Searle Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
10 Nicolas Aubin Vlag van Frankrijk Frankrijk
... ... ...
34 Jeremy Van Horebeek Vlag van België België

Tweede reeks (MX2 + Open)[bewerken | brontekst bewerken]

1 Ryan Villopoto Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
2 Ken De Dycker Vlag van België België
3 Tommy Searle Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
4 Tim Ferry Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
5 Pierre-Alexandre Renet Vlag van Frankrijk Frankrijk
6 Nicolas Aubin Vlag van Frankrijk Frankrijk
7 Carlos Campano Vlag van Spanje Spanje
8 Yoshitaka Atsuta Vlag van Japan Japan
9 Martin Barr Vlag van Ierland Ierland
10 Jeremy Van Horebeek Vlag van België België

Derde Reeks (MX1 + Open)[bewerken | brontekst bewerken]

1 Ricky Carmichael Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
2 Tim Ferry Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
3 Grant Langston Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
4 Steve Ramon Vlag van België België
5 Tanel Leok Vlag van Estland Estland
6 David Philippaerts Vlag van Italië Italië
7 Yoshitaka Atsuta Vlag van Japan Japan
8 Billy Mackenzie Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
9 Sébastien Pourcel Vlag van Frankrijk Frankrijk
10 Julien Bill Vlag van Zwitserland Zwitserland
11 Ken De Dycker Vlag van België België

Eindstand[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 8 (1+1+1+2+3)
2 Vlag van Frankrijk Frankrijk 34 (4+5+6+9+10)
3 Vlag van België België 35 (2+4+8+10+11)
4 Vlag van Italië Italië 57 (6+6+14+15+16)
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 63 (3+8+9+11+32)
6 Vlag van Spanje Spanje 68 (5+7+14+18+24)
7 Vlag van Japan Japan 77 (7+8+16+23+23)
8 Vlag van Zwitserland Zwitserland 84 (10+12+20+21+21)
9 Vlag van Duitsland Duitsland 89 (11+13+17+22+26)
10 Vlag van Canada Canada 90 (12+15+16+17+30)

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]