Nicanor Parra

Nicanor Parra (San Fabián de Alico, 5 september 1914 - Las Cruses, 23 januari 2018) was een Chileense wiskundige en dichter, wiens werken een belangrijk invloed hebben gehad op de literatuur van heel Zuid-Amerika. Hij heeft zich als “antipoeta” verklaard, wat betekent dat hij de pompeuze wijzen van andere dichters wilde verwerpen.

Na lezingen zei hij, “Ik trek alles wat ik gezegd heb weer in.” Een van zijn dichtbundels, Poemas y antipoemas (Gedichten en antigedichten, vert. Bertus Dijk, 1972), heeft een groot invloed gehad op de Beat Generation. In 2011 won Parra de Cervantesprijs voor zijn gehele oeuvre.

Zijn zuster Violeta Parra was een volkszangeres van internationaal belang. Parra werd 103 jaar oud. Zie: Lijst van bekende honderdplussers.

Werken[bewerken | brontekst bewerken]

Cancionero sin nombre, 1937
Poemas y antipoemas, 1954, Poems & Antipoems, Jonathan Cape, ca. 1968
La cueca larga, 1958
Versos de salón, 1962
Manifiesto, 1963
Canciones rusas, 1967
Obra gruesa, 1969
Los profesores, 1971
Artefactos, 1972
Sermones y prédicas del Cristo de Elqui, 1977
Nuevos sermones y prédicas del Cristo de Elqui, 1979
El anti-Lázaro, 1981
Plaza Sésamo, 1981
Poema y antipoema de Eduardo Frei, 1982
Cachureos, ecopoemas, guatapiques, últimas prédicas, 1983
Chistes para desorientar a la policía, 1983
Coplas de Navidad, 1983
Poesía política, 1983
Hojas de Parra, 1985
Poemas para combatir la calvicie, 1993
Páginas en blanco, 2001
Lear Rey & Mendigo, 2004
Obras completas I & algo +, 2006
Discursos de Sobremesa, 2006, transl. Dave Oliphant, After Dinner Declarations, Host Publications, Inc., 2009

Zie de categorie Nicanor Parra van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.