Naar inhoud springen

Noémie Merlant

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Noémie Merlant
Noémie Merlant in 2020
Noémie Merlant in 2020
Algemene informatie
Geboortenaam 27 november 1988
Geboorteplaats Parijs
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Werk
Jaren actief 2008-heden
Beroep actrice, filmregisseur, zangeres
Handtekening
Handtekening
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Noémie Merlant (Parijs, 27 november 1988) is een Franse actrice, filmregisseur en zangeres.

Noémie Merlant werd op 27 november 1988 geboren in Parijs, maar bracht haar hele adolescentie door in de zuidelijke buitenwijk van Nantes in Rezé in het departement Loire-Atlantique, samen met haar ouders, beiden vastgoedmakelaars, en een oudere zus. Ze begon op zeer jonge leeftijd met zingen en studeerde hedendaagse en daarna klassieke dans, respectievelijk op zes- en tienjarige leeftijd. Ze behaalde een baccalaureaat en keerde in 2006 terug naar de hoofdstad. Merlant ging aan de slag als professioneel model en werkte bij de agentschappen Major (Parijs, New York, Milaan), Donna (Tokio) en MD Management (Hamburg), waardoor ze kon reizen en haar Engels verbeteren. Ze slaagde voor haar toelatingsexamen aan de theateracademie Cours Florent en volgde van 2007 tot 2011 een opleiding tot actrice.

Merlant debuteerde als actrice in 2008 in de film Death in Love van Boaz Yakin. Op 19 november 2012 maakte de Académie des César de lijst bekend van tweeëndertig actrices in de voorselectie "revelaties" voor de categorieën van de meest beloftevolle acteurs van 2013. Merlant werd in deze lijst opgenomen vanwege haar rol in de film L'Orpheline avec en plus un bras en moins. In 2017 werd ze genomineerd voor de César voor best jong vrouwelijk talent voor haar rol in Le ciel attendra.

Ze regisseerde en schreef mee aan haar eerste korte film als onderdeel van de 7e editie van het Nikon Film Festival in 2017, met als hoofdthema "Je suis une rencontre". Haar film in competitie, Je suis#unebiche, ontving de Canal+-prijs. In de film hekelde ze het overmatig gebruik van sociale netwerken door jongeren met alle misstanden die dit met zich meebrengt.

In mei 2019 beleefde haar carrière een filmisch keerpunt dankzij haar rol als de kunstschilder Marianne in Portrait de la jeune fille en feu van de Franse regisseur Céline Sciamma. De film ging in première op het 72e filmfestival van Cannes en werd onmiddellijk positief ontvangen door critici. Haar acteerprestatie werd geprezen door verschillende media alsook haar chemie met haar speelpartner Adèle Haenel. De film ontving de scenarioprijs van het festival en de Queer Palm. De film kreeg veel lovende kritieken en werd een commercieel succes. Beide hoofdrolspeelsters werden in 2020 genomineerd voor de César voor beste actrice. Merlant ontving voor haar rol ook de Prix Lumière voor beste actrice. Voor haar rol in de film L'Innocent van Louis Garrel behaalde ze in 2023 de César voor beste vrouwelijke bijrol.

Haar eerste speelfilm, Mi iubita, mon amour, die deels autobiografisch is, schreef ze samen met haar partner, de acteur Gimi-Nicolae Covaci. De film maakte deel uit van de officiële selectie van het Filmfestival van Cannes 2021, in de sectie séance spéciale en was ook in de competitie voor de Caméra d'or. In juli 2023 startte Merlant met de regie van haar tweede speelfilm Les Femmes au balcon, naar een scenario dat ze schreef samen met Céline Sciamma.[1]

  • 2011: Le Jour où tout a basculé (aflevering 16) als Annabelle
  • 2012: Julie Lescaut (seizoen 21, aflevering 95) Cougar als Lou de Salle
  • 2012: Enquêtes réservées (seizoen 5, aflevering 7) als Garance Lasarthe
  • 2013: Dos au mur (tv-film)
  • 2014: Le Voyage de Monsieur Perrichon (tv-film)
  • 2015: Elles... Les Filles du Plessis (tv-film) als Brigitte
  • 2016: La loi de...als Katya Valle
  • 2020: République (tv-film)
  • 2021: H24 (aflevering 17h - PLS)

Als regisseur

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Noémie Merlant van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.