Toen het Rode Kruis aan het einde van de 19e eeuw met succes overal in Europa, later ook daarbuiten, landelijke afdelingen en verenigingen kende, werden er overal onderscheidingen en ridderorden versierd met dit Rode Kruis, het zogenaamde "Kruis van Genève.
Het waren soms particuliere onderscheidingen, soms onderscheidingen van de afdelingen die door de regeringen werden erkend en soms onderscheidingen van de staat. In het Koninkrijk Pruisen en het Koninkrijk Saksen werden ook bestaande ridderorden versierd met een rood geëmailleerd Kruis van Genève.
Het Internationale Rode Kruis kent twee onderscheidingen en meerdere penningen en Spelden van Verdienste zoals de Medaille voor het eeuwfeest in 1963 en de in 1969
geslagen Medaille ter Ere van het Vijftigjarig Bestaan van de Liga van het Rode Kruis en de Halve Rode Maanverenigingen. Dat zijn legpenningen. Draagbare onderscheidingen zijn:
Kruisen en medailles met het rode kruis werden in Nederland na 1870 ingesteld.Er zijn onderscheidingen van het Nederlandse Rode Kruis en onderscheidingen van regering en koning te onderscheiden.
De niet erkende onderscheidingen van het Nederlandse Rode Kruis
De Karl Landsteiner-penning. Ingesteld in 1931. Medaille en baton met gesp voor 30 jaar dienst Deze legpenning was de eerste Nederlandse onderscheiding voor bloeddonaties. De Karl Landsteiner-penning werd ingesteld door het Hoofdbestuur van het Nederlandse Rode Kruis in een besluit van 29 mei 1931 en tot 1971 verleend.
De Karl Landsteiner-plaquette Ingesteld in 1944. Deze onderscheiding werd uitgereikt aan mensen die 60 maal bloed hadden afgestaan. De plaquette, er was geen lint of baton aan verbonden, werd van 1944 tot 1971 en van 1977 tot 1995 uitgereikt.
De Rode Kruis-draagspeld Ingesteld in 1956. De speld werd uitgereikt aan bloeddonors. Deze draagspeld werd in 1971 afgeschaft.
De Bloeddonormedaille Ingesteld in 1971. De Bloeddonormedaille is van 1971 tot en met 1977 uitgereikt. De medaille werd nooit door de Nederlandse overheid erkend en mag officieel niet worden gedragen.
Het Draaginsigne voor Bloeddonoren In 1977 werden diverse draaginsignes ingesteld. In 1995 werden deze, samen met alle andere eerbetoon aan bloeddonoren, vervangen door de bloeddonorerkenningen.
De Bloeddonorerkenningen Deze erkenningen werden ingesteld in 1995. Het zijn rode, brons-, zilver- en goudkleurige bloeddruppels die op het revers kunnen worden gespeld. Wie tachtig maal bloed geeft ontvangt sinds 1995 geen medaille maar een kunstwerkje.
De onderscheidingen die sinds 1939 op uniformen van ambtenaren mogen worden gedragen[bewerken | brontekst bewerken]
In een besluit van 1939 werd ambtenaren zoals politieagenten en brandweerlieden, maar ook brugwachters en andere ambtenaren die een uniform dragen toegestaan om een aantal onderscheidingen op hun uniformen te dragen. Deze lijst wijkt af van de lijst van onderscheidingen die Nederlandse militairen mogen dragen. De lijst die door het Ministerie van Defensie werd vestgesteld is de Draagvolgorde van de Nederlandse onderscheidingen. Beide lijsten zijn limitatief maar de lijst van de ambtenaren voorziet ook in speldjes, oranje kokardes, buttons die tijdens collectes worden gedragen en dergelijke. Ook de onderscheidingen van het Rode Kruis vallen onder dit besluit.
Diverse Pruisische medailles met onderaan de Ie Klasse van de Medaille van het Rode KruisJapans Kruis aan dameslintMantsjoe-Medaille in zilver
In Duitsland beleefden de orden in de 19e eeuw een hoogconjunctuur. De catalogus van Nemmergut vermeldt 3298 verschillende kruisen, medailles en sterren en meer dan honderd ridderorden. De volgende onderscheidingen werden versierd met het kruis van Genève:
· 
· 