Osteocyt
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een osteocyt[1] is de meest voorkomende cel in botweefsel. Nadat een osteoblast vast komt te zitten tijdens het vormen van de botmatrix, transformeert hij tot een osteocyt. Hierbij is hij omgeven door gemineraliseerd bot en collageenvezels. De osteocyt bevindt zich dan in de botlacune. Osteocyten zijn met elkaar verbonden via lange canaliculi, die gebruikt worden voor het uitwisselen van voedings- en afvalstoffen. Daarnaast hebben deze een functie in het meten van de vloeistofschuifstroomkrachten[bron?] door de kanalen. Ze zijn net als osteoblasten niet in staat tot mitotische deling.
Functies[bewerken]
- Reguleren van de balans tussen opbouw en afbraak van botweefsel via het meten van de vloeistofschuifstroomkrachten en hormonale factoren.
- Zorgen voor de instandhouding van de botmatrix door het produceren van signaalstoffen.
Literatuurverwijzingen[bewerken]
- ↑ Everdingen, J.J.E. van, Eerenbeemt, A.M.M. van den (2012). Pinkhof Geneeskundig woordenboek (12de druk). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
