Overleg:Buidelwolf

betreft voedselpatroon Tasmaanse buidelwolf:

De huidige pagina vermeldt dat het niet erg waarschijnlijk is dat de buidelwolf / Tasmaanse buidelwolf schapen at (met de toevoeging dat vaak anders wordt beweerd).

David Quammen schrijft in zijn publicatie 'het lied van de dodo' (*) "De buidelwolf leerde schapen doden" (pag. 289) Deze uitspraak wordt ondersteund met een citaat van een kolonist uit 1824. Wel wordt in het artikel expliciet vermeldt dat de Tasmaanse buidelwolf slechts een van de predatoren was die een bedreiging vormde voor de schapen: wilde honden en bushrangers (ontsnapte en in het wild levende veroordeelden) waren in belangrijke mate mede verantwoordelijk voor de schapen slachtingen. "buidelwolven kregen de schuld van deze slachtpartijen, maar ook voor moorden die ze niet op hun geweten hadden". Vanaf 1830 werd er een premie uitgekeerd voor iedere gedode buidelwolf. De premieuitkering was aanvankelijk op particulier initiatief door de van Diemen's Land Company, een grote schapen en runderfokkerij op Tasmanie. Het initiatief werd later door de regering vanaf 1888 dat, bij gebrek aan aanbod van nieuwe buidelwolven, weer werd beëindigd in 1912.

(*) David Quannen, "The song of the dodo, Island Biogeography in an age of extinctions.", National History Museum, 14 april 1997, London. ISBN-13: 978-0684827124. In het Nederlands verschenen als "Het lied van de dodo", uitgeverij Olympus (Contact), 1998. ISBN 90 254 1631 4

Uitsterving

De pagina haalt de informatie van de laatste buidelwolf van een ombetrouwbare bron 82.151.166.49 19 mrt 2023 13:39 (CET)

Over dewelke heb je het dan precies? MichielDMN 🐘 (overleg) 19 mrt 2023 20:18 (CET)

Een paar Tasmaanse verslaggevers spoorde de dochter van de des tijdige directeur van de dierentuin waar de buidelwolf leefde, en zei dat der op dat moment niemand met de naam Frank Darby (de persoon die de informatie gaf en zei dat hij in de dierentuin werkte) en Frank zei ook dat ze levende konijnen aan de buidelwolf voerden als vermaak voor de bezoekers, en de vrouw (genaamd Alison Reed) was hier tegen. Ook zei hij dat buidelwolven geen geluid kunnen maken, maar niet waar is, want uit de tijd dat ze nog in het wild leven hebben somige mensen hun roep beschreven, het klonk als een 'yip' drie keer achter elkaar. Ook zei Frank dat het een mannetje was, maar het was een vrouwtje, dit weten we doordat haar pels is gevonden. De bekende video is ook niet van de laatste buidelwolf, want de film was opgenomen in 1935, terwijl de laatste buidelwolf in 1936 was gevangen, en ook het zelfde jaar stierf. 82.151.166.49 22 mrt 2023 13:42 (CET)

hier bron: Stop calling the last thylacine Benjamin, Tasmanian tiger researcher says - ABC News 82.151.166.49 22 mrt 2023 19:50 (CET)