Overleg:Mirage (Schulze)

In Cosa Crede Chi Non Crede

Zuiver uit esoterisch perspectief gezien (of gehoord) doet deze muziek (vooral het sequencer-gedeelte met de hoge tonen en de nogal moeilijk hoorbare kristalheldere begeleidingsgeluidjes) denken aan een mens die zijn of haar vroegste levensjaar aanvangt, met nog steeds herinneringen in zich aan een voorafgaand leven. Je ziet soms aan pasgeborenen dat ze op mentaal gebied nog ergens in een vorige toestand verkeren, maar onmogelijk kunnen uitleggen waar ze in hun hoofd nog steeds mee zitten. Deze herinneringen moeten algauw plaats maken voor de ronduit kinderachtige hersenspoeling die ze van hun ouders, familie, en kleuterschool moeten ondergaan. In ieder geval volgt een identiteitscrisis van jewelste! En dan te denken dat ieder van ons door dezelfde soort helletocht moet gaan. Dus, Klaus Schulze's In Cosa Crede Chi Non Crede laat de onmacht van een pasgeboren mens horen die dus niet in staat is om te vertellen i.v.m. zijn of haar voorafgaande levensloop. DannyJ.Caes (overleg) 1 jun 2019 10:29 (CEST)

• De tonen die gebruikt werden in het sequencer-gedeelte zijn vrijwel dezelfde (maar anders gerangschikt) als deze in Pink Floyd's Shine On You Crazy Diamond (David Gilmour's vier gitaartonen die een ietwat beschouwende of mijmerende of wrange sfeer oproepen). DannyJ.Caes (overleg) 1 jun 2019 10:29 (CEST)
• Deze zelfde tonen (maar dan ook weer in een andere volgorde) worden ook gehoord in Thomas Dolby's The Ability to Swing, ook in Rexy's zeer weemoedig nummer Running out of Time, ook in Lee Hazlewood's en Nancy Sinatra's Summer Wine, ook in John Barry's en Tom Jones's Thunderball (James Bond theme), ook in She's a Rainbow van de Rolling Stones, en ook in Shakira's Whenever, Wherever (het begin ervan). DannyJ.Caes (overleg) 1 jun 2019 10:29 (CEST)