Overleg:Ove Lucas

Spraakmakende exposities en sociaal netwerk

In deze edit is het predicaat "spraakmakend" verwijderd met een oproep tot nauwkeurige verificatie. Vervolgens wordt onder het mom van namedroping (zie hier) de volgende zinsnede verwijderd:

"... met andere Rotterdamse kunstenaars en cultuurmakers zoals Henk Elenga, Hein Reedijk en Evan van der Most."

Nu kan deze informatie eerst worden vergeleken met de tekst in het artikel Het Lijnbaancentrum (1970-84): experimentele exposities en massacultuur van Adelheid Smit. Daarin staat:

"... Van de mensen die Valk in die jaren om zich heen verzamelde, hebben velen belangrijke bijdragen aan de Rotterdamse culturele scene geleverd. Onder hen: Henk Elenga (vormgever en kunstenaar), Paul Beckman (vormgever en kunstenaar), Albert Roskam (Stichting Kunstprojecten), Hein Reedijk (directeur Wereldmuseum Rotterdam), Ove Lucas (hoofd Centrum Beeldende Kunst Rotterdam), Joop de Jong (freelance curator), Paul van Gennip (huidige adjunct-directeur Witte de With Center for Contemporary Art) en Evan van der Most (jarenlang directeur van Hal4 en oprichter van DIG IT UP)."

Uit de vergelijking valt op de eerste plaats te constateren, dat de verwijderde tekst een uittreksel is de bron (aan de nauwkeurige verificatie is voldaan). De selectie is beperkt tot de drie meest encyclopediewaardige personen, waarvan een reeds een artikel heeft, en de andere wellicht ook in aanmerking komen.

De vraag waarom deze data is opgenomen is van een andere orde. In dit geval geeft de data een indruk van de oorsprong van zijn sociale netwerk als cultuurmaker. Voor bestuurders is dit een interessant facet. -- Mdd (overleg) 19 okt 2018 10:54 (CEST)

Verder de spraakmakende expositie Rotterdam Assorti

Verder valt de wenselijkheid van het gebruik van het predicaat "spraakmakend" te twisten. In deze tekst is dit gebruikt om de (wel genoemde) "spraakmakende expositie" te onderscheiden van de niet verder genoemde andere exposities, die Lucas in die tijd (zo'n 15 jaar) heeft georganiseerd. Maar dit kan verder uitgelegd worden in het artikel (en wellicht beter verwoord dan dat ik dat heb gedaan).

Dat de expositie spraakmakend was en is, is natuurlijk wel betrekkelijk. Het was niet zo spraakmakend als de expositie "la Grande Parade" in de jaren 80. Maar de expositie is wel meteen digitaal terug te vinden in een aantal boeken, nationaal en internationaal, zoals:

• Rotterdams jaarboekje, 1991. p. 96
• Museo d'arte contemporanea Luigi Pecci, 9 artisti olandesi contemporanei:Philip Akkerman, Rob Birza, Paul Cox, Guido Geelen, Joep van Lieshout, Willem Oorebeek, Charly van Rest, Han Schuil, Roos Theuws 1991.
• Pep Agut, ‎Museo d'arte contemporanea (Prato, Italy), ‎Centro per l'arte contemporanea Luigi Pecci. Small, medium, large, life size: Pep Agut ... [et al.]. 1992. p. 124
• Willem Oorebeek, ‎Winnipeg Art Gallery. Monolith: tussen/between echo & hope. 1994. p. 24
• Henk Tas, ‎Rick Vermeulen, ‎Els Barents. Henk Tas: Why Me Lord. 2001. p. 160

Er zijn online vermeldingen van de expositie (zie hier) in webpagina's van kunstenaars als Dagmar Baumann, Ditty Ketting, Otto Egberts, Hein Elferink, Jos van der Meulen, Sonia Rijnhout, Eric van Straaten, Hulya Yilmaz, Ben Zegers... etc.

In een recent artikel van Dimitri Hakke, "Chapeau: CBK ijvert al 25 jaar voor Rotterdamse kunst" [zie hier) komt Lucas en de opvatting van Lucas over de expositie ook weer ter sprake, getuige het volgende citaat:

De huidig directeur begon 20 jaar geleden bij het CBK op de afdeling tentoonstellingen. “In vergelijking met toen, hebben we een meer informerende en bemiddelende taak gekregen. Vroeger werden we toch gezien als sociale instelling met alleen maar aandacht voor de kunstenaar. Inmiddels ligt die aandacht ook bij publiek en potentiële opdrachtgevers. Beelden in de buitenruimte en bij het centrum zijn toch de plekken waar de meeste mensen voor het eerst kennis maken met beeldende kunst.”

“Steeds meer mensen kopen kunst en steeds meer bedrijven zijn bereid om in kunst te investeren”, aldus de directeur. “Rotterdamse kunstenaars timmeren behoorlijk aan de weg. Ze kloppen zelf aan bij woningbouwverenigingen of buurtorganisaties om hun werk aan de man te brengen. Kunstenaars zijn cultureel ondernemer geworden.”

Voor Lucas begon die omslag in 1990 . In het gebouw van de Holland Amerika Lijn vond destijds een omvangrijke tentoonstelling ‘Rotterdam Assorti’ plaats van Rotterdamse kunstenaars. “Die expo gaf in één groot gebaar weer waar kunstenaars mee bezig waren. Vanaf dat moment was het niet alleen meer Amsterdam. Het zette Rotterdam op de kaart als kunststad.”

Nu zijn er verder bronnen over de expositie terug te vinden in Delpher... Maar om een lang verhaal kort te maken. Er is over nagedacht voordat het predicaat was toegevoegd. T.z.t. kan deze data wellicht in het artikel zelf verwerkt worden. -- Mdd (overleg) 19 okt 2018 11:22 (CEST)