PDC Pro Tour 2021

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De PDC Pro Tour 2021 is een reeks van dartstoernooien die worden georganiseerd door de Professional Darts Corporation (PDC). Deze tour bestaat uit de Professional Dart Players Association (PDPA) Players Championships en de European Tour events. De wedstrijden worden niet op televisie uitgezonden. In februari werd de Q-School van 2021 gehouden. Verder worden 8 PDC Super Series gespeeld in het kader van de Players Championships. Deze Super Series zijn vergelijkbaar met de in 2020 gehouden Summer, Autumn en Winter Series, nu in 8 blocks van vier (of 2) dagen, samen vormen zij de 30 Players Championship toernooien. Er waren 2 Europese Tour-toernooien gepland in september. De Challenge en Development Tours werden gesplitst in 12 Europese en 12 Engelse evenementen.

Prijzengeld[bewerken | brontekst bewerken]

Ten opzichte van de PDC Pro Tour 2020 is het prijzengeld voor alle Europese Tourevenementen en de Players Championships gelijk gebleven.

Plaats Players Championships
Winnaar £ 10.000
Runner-up £ 6.000
Halvefinalisten £ 3.000
Kwartfinalisten £ 2.250
Laatste 16 £ 1.500
Laatste 32 £ 1.000
Laatste 64 £ 500
Totaal £ 75.000
Plaats Europese Tour
Winnaar £ 25.000
Runner-up £ 10.000
Halvefinalisten £ 6.500
Kwartfinalisten £ 5.000
Laatste 16 £ 3.000
Laatste 32 £ 2.000
Laatste 48 £ 1.000
Totaal £ 140.000

PDC Pro Tour Card[bewerken | brontekst bewerken]

Aan 128 spelers zijn Tour Cards toegekend, waarmee zij deel mogen nemen aan alle Players Championships, UK Open Qualifiers en European Tour evenementen.

Tour Cards[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook Lijst van darters met een PDC Tourkaart 2021.

De 2021 Tour Kaarten werden toegekend aan:

Daarna werd het spelersveld aangevuld met de hoogst gekwalificeerde spelers van de Q-School Order of Merit, tot het maximum aantal van 128 Pro Tour Card spelers was bereikt. Dat waren er dit jaar 21.

Q-School[bewerken | brontekst bewerken]

Q-school werd dit jaar opgesplitst in verschillende fases. Fase 1 werd gespeeld van 8-10 februari en van 11 tot 13 februari. De beslissende fase werd gehouden met 128 spelers van 14-17 februari.[1] Tijdens de Q-school werden er negendarters gegooid door Vlag van Portugal José Marques, Vlag van Ierland Shane McGuirk en Vlag van Duitsland Martin Schindler.[2]

De UK Q-School werd gehouden in de Marshall Arena, Milton Keynes, Engeland. De Europese Q-school vond plaats in het H+ Hotel in Niedernhausen, Duitsland.

Datum Toernooi Plaats Qualifiers
14 februari Europese Q School Vlag van Duitsland Niedernhausen, H+ Hotel Vlag van België Geert De Vos
15 februari Vlag van Nederland Geert Nentjes
16 februari Vlag van Duitsland Florian Hempel
17 februari Vlag van Rusland Boris Koltsov
14 februari UK Q School Vlag van Engeland Milton Keynes, Marshall Arena Vlag van Engeland Kirk Shepherd
15 februari Vlag van Engeland Jason Heaver
16 februari Vlag van Engeland Jake Jones
17 februari Vlag van Engeland Scott Mitchell

Er werd ook een Order of Merit voor iedere Q-School gemaakt. Iedere speler die voorbij de eerste ronde kwam kreeg voor elke gewonnen partij 1 punt. Op basis van deze Q-School Order of Merit werden dus nog 21 tourkaarten verdeeld.

Players Championships[bewerken | brontekst bewerken]

Num. Datum Plaats Winnaar Score Runner-up Bron Negendarter [2]
1 donderdag 25 februari Vlag van Engeland Bolton,
Bolton Whites Hotel
"PDC Super Series 1."
Joe Cullen Vlag van Engeland 8-7 Vlag van Wales Jonny Clayton [3] Vlag van Engeland Michael Smith
2 vrijdag 26 februari Callan Rydz Vlag van Engeland 8-7 Vlag van Wales Jonny Clayton [4] Vlag van Engeland Adrian Lewis
3 zaterdag 27 februari Raymond van Barneveld Vlag van Nederland 8-6 Vlag van Engeland Joe Cullen [5] Vlag van Oostenrijk Mensur Suljović
4 zondag 28 februari Jonny Clayton Vlag van Wales 8-6 Vlag van Australië Damon Heta Vlag van Engeland Luke Woodhouse
5 dinsdag 16 maart Vlag van Engeland Milton Keynes,
Marshall Arena
"PDC Super Series 2."
Brendan Dolan Vlag van Noord-Ierland 8-6 Vlag van Engeland Michael Smith Vlag van Engeland Ritchie Edhouse
Vlag van Engeland Wayne Jones
6 woensdag 17 maart Gerwyn Price Vlag van Wales 8-5 Vlag van Engeland Luke Humphries
7 donderdag 18 maart Jonny Clayton Vlag van Wales 8-5 Vlag van Engeland James Wade
8 vrijdag 19 maart Peter Wright Vlag van Schotland 8-3 Vlag van Wales Gerwyn Price Vlag van Noord-Ierland Mickey Mansell
9 zaterdag 24 april Vlag van Duitsland Niedernhausen,
H+ Hotel
"PDC Super Series 3."
José de Sousa Vlag van Portugal 8-1 Vlag van Engeland Luke Humphries Vlag van Engeland Nathan Aspinall
10 zondag 25 april Michael Smith Vlag van Engeland 8-5 Vlag van Engeland Ross Smith Vlag van Engeland Stephen Bunting
Vlag van Portugal José de Sousa
11 maandag 26 april Dirk van Duijvenbode Vlag van Nederland 8-6 Vlag van Nederland Martijn Kleermaker
12 dinsdag 27 april Dimitri Van den Bergh Vlag van België 8-7 Vlag van Nederland Dirk van Duijvenbode [6] Vlag van Polen Krzysztof Ratajski
13 maandag 14 juni Vlag van Engeland Milton Keynes,
Marshall Arena
"PDC Super Series 4."
Joe Cullen Vlag van Engeland 8-6 Vlag van Wales Gerwyn Price [7] Vlag van Nederland Niels Zonneveld
14 dinsdag 15 juni José de Sousa Vlag van Portugal 8-6 Vlag van Nederland Michael van Gerwen [8] Vlag van Schotland Jim McEwan
Vlag van Nederland Geert Nentjes
15 woensdag 16 juni José de Sousa Vlag van Portugal 8-7 Vlag van Engeland Ryan Searle [9] Vlag van Engeland Ian White
16 donderdag 17 juni Peter Wright Vlag van Schotland 8-4 Vlag van Engeland Luke Humphries [10]
17 dinsdag 6 juli Vlag van Engeland Coventry,
Ricoh Arena
"PDC Super Series 5."
Stephen Bunting Vlag van Engeland 8-4 Vlag van België Dimitri Van den Bergh [11]
18 woensdag 7 juli Chris Dobey Vlag van Engeland 8-7 Vlag van Portugal José de Sousa [12] Vlag van Nederland Danny Noppert
Vlag van Engeland Martin Atkins
19 donderdag 8 juli Ross Smith Vlag van Engeland 8-4 Vlag van Noord-Ierland Brendan Dolan [13] Vlag van België Dimitri Van den Bergh
20 vrijdag 9 juli Peter Wright Vlag van Schotland 8-2 Vlag van Nederland Michael van Gerwen [14] Vlag van België Kim Huybrechts
Vlag van Duitsland Gabriel Clemens
21 maandag 2 augustus Vlag van Engeland Barnsley,
Metrodome
"PDC Super Series 6."
Gerwyn Price Vlag van Wales 8-7 Vlag van Australië Damon Heta [15]
22 dinsdag 3 augustus Ryan Searle Vlag van Engeland 8-7 Vlag van Schotland Peter Wright [16] Vlag van Nederland Ron Meulenkamp
23 woensdag 4 augustus Peter Wright Vlag van Schotland 8-7 Vlag van Wales Jonny Clayton [17]
24 dinsdag 19 oktober Vlag van Engeland Barnsley,
Metrodome
"PDC Super Series 7."
Dimitri Van den Bergh Vlag van België 8-5 Vlag van Engeland Adrian Lewis [18] Vlag van Engeland Nathan Aspinall
Vlag van Engeland Callan Rydz
25 woensdag 20 oktober Callan Rydz Vlag van Engeland 8-6 Vlag van Duitsland Gabriel Clemens [19]
26 donderdag 21 oktober Rob Cross Vlag van Engeland 8-6 Vlag van Engeland Ryan Searle [20] Vlag van Letland Madars Razma
27 vrijdag 22 oktober Michael Smith Vlag van Engeland 8-6 Vlag van Engeland Ross Smith [21] Vlag van Letland Madars Razma
28 dinsdag 2 november Vlag van Engeland Barnsley,
Metrodome
"PDC Super Series 8."
Chris Dobey Vlag van Engeland 8-6 Vlag van Engeland Ryan Searle [22] Vlag van Engeland Scott Waites
Vlag van Duitsland Gabriel Clemens
29 woensdag 3 november Michael van Gerwen Vlag van Nederland 8-5 Vlag van Engeland Nathan Aspinall [23] Vlag van Engeland Steve West
Vlag van Noord-Ierland Mickey Mansell
30 donderdag 4 november Krzysztof Ratajski Vlag van Polen 8-7 Vlag van Engeland Joe Cullen [24]

Europese Tour[bewerken | brontekst bewerken]

Er waren voor dit jaar twee Europese Tour-toernooien gepland. Hoewel de PDC had aangekondigd dat er wellicht meerdere zouden volgen, bleef het bij twee toernooien.[25]

Nr. Datum Evenement Plaats Winnaar Score Runner-up Bron Negendarter [2]
ET1 3-5 september Hungarian Darts Trophy Vlag van Hongarije Boedapest,
Sports Arena
Gerwyn Price Vlag van Wales 8 – 2 Vlag van Engeland Michael Smith [26]
ET2 24-26 september Gibraltar Darts Trophy Vlag van Gibraltar Gibraltar,
Europa Sports Park
Gerwyn Price Vlag van Wales 8 – 0 Vlag van Oostenrijk Mensur Suljović [27]

PDC Challenge Tour[bewerken | brontekst bewerken]

De PDC Unicorn Challenge Tour is toegankelijk voor alle PDPA-leden die tijdens de Q School geen tourkaart wisten te bemachtigen. Vanwege de Covid-19 Pandemie is de Challenge Tour opgedeeld in een Europese en een Engelse variant.[28] De winnaars krijgen een tourkaart voor twee jaar, waarmee zij kunnen deelnemen aan de PDC Pro Tour 2022 en 2023. De nummers 2 tot en met 4 mogen gratis deelnemen aan de PDC Q School editie in 2022. Er zijn dit jaar vier Challenge Tour-toernooien meer dan in 2019 (van 20 naar 24).

European Challenge Tour[bewerken | brontekst bewerken]

# Datum Plaats Winnaar Legs Runner-up Bron Negendarter [2]
1 vrijdag 2 juli Vlag van Duitsland Niedernhausen,
H+ Hotel
Matt Campbell Vlag van Canada 5 – 1 Vlag van Nederland Gino Vos [29]
2 Kevin Doets Vlag van Nederland 5 – 2 Vlag van Nederland Christian Kist [29] Vlag van Nederland Christian Kist
3 zaterdag 3 juli Rowby-John Rodriguez Vlag van Oostenrijk 5 – 0 Vlag van Spanje Toni Alcinas [30]
4 Steven Noster Vlag van Duitsland 5 – 3 Vlag van Nederland Richard Veenstra [31]
5 zondag 4 juli Matt Campbell Vlag van Canada 5 – 4 Vlag van Nederland Jitse van der Wal [32]
6 Kenny Neyens Vlag van België 5 – 4 Vlag van Duitsland Lukas Wenig [33]
7 vrijdag 3 september Jose Justicia Vlag van Spanje 5 – 1 Vlag van Duitsland Niko Springer [34]
8 Toni Alcinas Vlag van Spanje 5 – 0 Vlag van Nederland Jerry Hendriks [34]
9 zaterdag 4 september Steven Noster Vlag van Duitsland 5 – 2 Vlag van Nederland Jimmy Hendriks [35]
10 Sebastian Białecki Vlag van Polen 5 – 4 Vlag van Nederland Kevin Doets [35]
11 zondag 5 september Matt Campbell Vlag van Canada 5 – 0 Vlag van Nederland Wesley Plaisier [36]
12 Luc Peters Vlag van Nederland 5 – 1 Vlag van België Kevin Blomme [37]

UK Challenge Tour[bewerken | brontekst bewerken]

# Datum Plaats Winnaar Legs Runner-Up Bron Negendarter [2]
1 vrijdag 6 augustus Vlag van Engeland Milton Keynes,
Marshall Arena
Darren Beveridge Vlag van Schotland 5 – 2 Vlag van Wales Martin Thomas [38]
2 Jim Williams Vlag van Wales 5 – 4 Vlag van Engeland Adam Smith-Neale [39]
3 zaterdag 7 augustus Jim McEwan Vlag van Schotland 5 – 4 Vlag van Wales Jim Williams [40]
4 Adam Smith-Neale Vlag van Engeland 5 – 1 Vlag van Noord-Ierland Gavin Carlin [41]
5 zondag 8 augustus Shaun McDonald Vlag van Schotland 5 – 4 Vlag van Schotland Nathan Girvan [42]
6 Jamie Clark Vlag van Schotland 5 – 3 Vlag van Engeland Ryan Palmer [43]
7 vrijdag 3 september Martin Thomas Vlag van Wales 5 – 2 Vlag van Schotland Shaun McDonald [34]
8 Matthew Dennant Vlag van Engeland 5 – 4 Vlag van Schotland Darren Beveridge [44]
9 zaterdag 4 september Reece Robinson Vlag van Engeland 5 – 4 Vlag van Verenigde Staten Danny Lauby jr. [35]
10 Nathan Rafferty Vlag van Noord-Ierland 5 – 2 Vlag van Engeland Robert Rickwood [35]
11 zondag 5 september James Richardson Vlag van Engeland 5 – 1 Vlag van Schotland Jason Hogg [36] Vlag van Engeland Ryan Harrington
12 Cameron Menzies Vlag van Schotland 5 – 0 Vlag van Wales Derek Coulson [45]

PDC Development Tour[bewerken | brontekst bewerken]

De PDC Unicorn Development Tour is toegankelijk voor spelers van 16 tot 23 jaar. Vanwege de Covid-19 pandemie is de Development Tour opgedeeld in een Europese en een Engelse variant.[28] De winnaars van de PDC Development Tour Order of Merit krijgen een tourkaart voor twee jaar waarmee zij kunnen deelnemen aan de PDC Pro Tour 2022 en 2023. De nummers 2 tot en met 4 mogen gratis deelnemen aan de PDC Q School editie in 2022.

European Development Tour[bewerken | brontekst bewerken]

# Datum Plaats Winnaar Legs Runner-Up Bron Negendarter [2]
1 vrijdag 20 augustus Vlag van Duitsland Niedernhausen,
H+ Hotel
Jurjen van der Velde Vlag van Nederland 5 – 2 Vlag van Nederland Bradly Roes [46]
2 Rusty-Jake Rodriguez Vlag van Oostenrijk 5 – 3 Vlag van Nederland Jeroen Mioch [46]
3 zaterdag 21 augustus Kevin Doets Vlag van Nederland 5 – 4 Vlag van Nederland Mike van Duivenbode [47]
4 Niels Zonneveld Vlag van Nederland 5 – 3 Vlag van Nederland Geert Nentjes [47]
5 zondag 22 augustus Rusty-Jake Rodriguez Vlag van Oostenrijk 5 – 0 Vlag van Nederland Niels Zonneveld [48]
6 Rusty-Jake Rodriguez Vlag van Oostenrijk 5 – 1 Vlag van Duitsland Niko Springer [49]
7 vrijdag 5 november Rusty-Jake Rodriguez Vlag van Oostenrijk 5 – 3 Vlag van Duitsland Fabian Schmutzler [50]
8 Sebastian Białecki Vlag van Polen 5 – 4 Vlag van Nederland Geert Nentjes [50]
9 zaterdag 6 november Rusty-Jake Rodriguez Vlag van Oostenrijk 5 – 1 Vlag van Duitsland Niko Springer [51]
10 Fabian Schmutzler Vlag van Duitsland 5 – 2 Vlag van Duitsland Marcel Gerdon [51]
11 zondag 7 november Fabian Schmutzler Vlag van Duitsland 5 – 2 Vlag van Tsjechië Adam Gawlas [52]
12 Nico Kurz Vlag van Duitsland 5 – 1 Vlag van Duitsland Dominik Gruellich [53]

UK Development Tour[bewerken | brontekst bewerken]

# Datum Plaats Winnaar Legs Runner-Up Bron Negendarter [2]
1 vrijdag 20 augustus Vlag van Engeland Milton Keynes,
Marshall Arena
Reece Colley Vlag van Engeland 5 – 4 Vlag van Engeland Dom Taylor [46]
2 Keelan Kay Vlag van Engeland 5 – 3 Vlag van Engeland Dom Taylor [46]
3 zaterdag 21 augustus Dom Taylor Vlag van Engeland 5 – 4 Vlag van Engeland Jack Male [47]
4 Liam Meek Vlag van Wales 5 – 3 Vlag van Engeland Dom Taylor [47]
5 zondag 22 augustus Nathan Rafferty Vlag van Noord-Ierland 5 – 0 Vlag van Engeland Daniel Perry [54]
6 Bradley Brooks Vlag van Engeland 5 – 2 Vlag van Engeland Ted Evetts [55]
7 vrijdag 29 oktober Vlag van Engeland Barnsley,
Metrodome
Ted Evetts Vlag van Engeland 5 – 1 Vlag van Noord-Ierland Nathan Rafferty [56]
8 Bradley Brooks Vlag van Engeland 5 – 3 Vlag van Engeland Jarred Cole [56]
9 zaterdag 30 oktober Keelan Kay Vlag van Engeland 5 – 4 Vlag van Ierland Killian Heffernan [57]
10 Reece Colley Vlag van Engeland 5 – 2 Vlag van Engeland Lewis Pride [57]
11 zondag 31 oktober Nathan Rafferty Vlag van Noord-Ierland 5 – 4 Vlag van Engeland Ted Evetts [58]
12 Bradley Brooks Vlag van Engeland 5 – 1 Vlag van Engeland Keelan Kay [59]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]