Paul Christiaan van Westering

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Paul Chr. van Westering)
Paul Christiaan van Westering
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren 9 juli 1911Bewerken op Wikidata
Overleden 3 maart 1991Bewerken op Wikidata
Land Vlag van Nederland Nederland
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Paul Christiaan van Westering (Amsterdam, 9 juli 1911Zandvoort, 3 maart 1991) was een Nederlands organist, componist, koorleider, dirigent en muziekpublicist. Grote bekendheid kregen zijn op muziek gezette kinderversjes van Annie M.G. Schmidt.

Hij studeerde bij Jan Mul (compositie), Henk Badings (instrumentatie) en in Parijs bij Marcel Dupré (orgel).

Van Westering werkte als cantor/organist in verschillende plaatsen in Nederland (onder meer in de Begijnhofkapel in Haarlem) en was muziekredacteur van de Haagse Post. Hij was de eerste bespeler van Fokkers 31-toons orgel in het Teylers Museum in Haarlem. Voor dit orgel schreef hij een Speelmethode (1952). Voorts publiceerde hij De instrumenten van het orkest (1952) en De mens achter de musicus (1965).

Van Westering componeerde voornamelijk koorwerken, liederen, kinderliedjes, orgelwerken, kamermuziek en een musical. Erg bekend is zijn toonzetting van de Nederlandstalige versie van het Credo III, de 'Apostolische geloofsbelijdenis'. Er bestaat een 78-toerenplaat van zijn carillonspel op de speeltoren in Monnickendam.[1]

Kinderliedjes[bewerken | brontekst bewerken]

Voor zijn eigen kinderen zette Van Westering enkele kinderversjes van Annie M.G. Schmidt op muziek. Platenmaatschappijen en de radio vonden deze melodieën te klassiek en niet commercieel genoeg. Uiteindelijk kwamen de liedjes terecht bij De Leidse Sleuteltjes die ze in 1957 op een EP uitbrachten. Liedjes als Dikkertje Dap en Het beertje Pippeloentje zouden hierna deel gaan uitmaken van het vaste kinderrepertoire.[2] Voor Annie M.G. Schmidt leverde een elpee van De Leidse Sleuteltjes uit 1962 haar eerste gouden plaat op.[3] In 1990 zou VOF de Kunst de bekende kinderliedjes nieuw leven inblazen.

Composities voor orgel (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

  • Suite de concert (1954/1965)
  • Fanfare, berceuse en koraal "Al is ons prinsje nog zo klein" (1967)
  • Variaties op een Bach-thema (1967)
  • Variaties over "Merck toch hoe sterck" (1967, oorspronkelijk voor 31-toons orgel)
  • Trio en koraal Psalm 72
  • Elyseum (thema en variaties Psalm 16)
  • Variaties over "Nu zijt wellekome"