Hans Mielenz

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Peter Rambo)

Hans Mielenz (Berlijn, 16 december 1909Grassau, 23 juli 1996) was een Duits componist, muziekpedagoog, arrangeur en dirigent. Voor bepaalde werken gebruikte hij het pseudoniem Peter Rambo.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Mielenz kreeg als klein jongetje instrumentale lessen; op vierjarige leeftijd voor piano en later leerde hij ook de dwarsfluit, klarinet, hobo en het saxofoon te bespelen. Vanaf 1927 studeerde hij aan de Berlijnse academie voor kerk- en schoolmuziek alsook dirigeren aan de Staatliche Hochschule für Musik in Berlijn. Na zijn diploma als kapelmeester in 1934 was hij tot de begin van de Tweede Wereldoorlog als freelance componist, arrangeur, dirigent en musicus werkzaam.

Van 1942 tot 1944 was hij hoofd van de dirigentenklas aan het stedelijke conservatorium in Berlijn. Tegelijkertijd werkte hij als saxofonist, klarinettist en accordeonist in diverse kleine dansorkesten mee en trad in vele restaurants en bars in Berlijn op. Na de oorlog werd hij dirigent aan het variété Neue Scala in Berlijn. In 1950 werd hij dirigent van het dansorkest van de Oost-Berlijnse omroep (Großes Tanzorchester des Berliner Rundfunks)[1]. Vanaf 1956 leefde hij in de Bondsrepubliek Duitsland, in Aschau im Chiemgau. Aldaar was hij organist en koorleider alsook dirigent van de Musikkapelle Aschau (1959-1978)[2]. Eveneens was hij dirigent van de Stadtkapelle Rosenheim eV. In 1968 en 1969 werd hij dirigent van het orkest aan het stedelijk theater in Baden bei Wien.

In 1979 werd hem de gouden medaille van verdiensten van de muziekbond van Opper- en Neder-Beieren toegekend. In 1984 kreeg hij het kruis van verdiensten van de Confédération Internationale des Sociétés Musicales (CISM).

Als componist schreef hij meer dan 130 werken voor verschillende genres. In zijn stijl kreeg hij zowel suggesties van de Tweede Weense School als ook van de jazz. Naast symfonische muziek staan er koorwerken, kerkmuziek en kamermuzikale kostbaarheden bij elkaar. Tot de composities voor orkest componeerde hij een groot aantal werken voor het repertoire van harmonieorkesten.

Composities[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor orkest[bewerken | brontekst bewerken]

  • In einer Pizzeria
  • Mosaik in Dur und Moll
  • Wyoming Serenade - Chinesische Straßenserenade

Werken voor harmonieorkest[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1964 In die weite Welt, ouverture
  • 1966 Der Berg ruft, symfonisch gedicht, op. 81c
  • 1967 Olympisches Feuer, ouverture
  • 1968 Salzburger Glockenspiel, ouverture
  • 1970 Fata morgana, ouverture
  • 1971 Festlicher Bläserauftakt
  • 1976 Pro Musica, symfonische feestmuziek
  • 1978 Symfonie (Nr. 1), voor harmonieorkest, op. 102
  • 1982 Concert, voor hoorn en harmonieorkest
  • 1983 Cabo da Roca, symfonische meditaties, op. 110
  • 1985 Sintra, symfonisch gedicht, op. 117
  • 1991 Concert, voor alttrombone en harmonieorkest, op. 124a
  • 1995 Concert, voor trombone en harmonieorkest, op. 108
  • 1995 Concert Grosso, voor vier slagwerkers (kleine trom, grote trom, vibrafoon, xylofoon) en harmonieorkest, op. 126
  • 1995-1996 Symfonie Nr. 2, voor harmonieorkest, op.129
  • Boulevard Ouvertüre, voor harmonieorkest, op. 103
  • Capriccio, voor harmonieorkest
  • Concert, voor 3 hoorns en harmonieorkest
  • Concert, voor trompet en harmonieorkest
  • Festlicher Gruss
  • Gardesana, suite voor harmonieorkest
  • Glückskinder-Walzer
  • Gruß an Europa, mars
  • Harlekinade, voor harmonieorkest, op. 125
  • Mein Aschau, mars
  • Zur Feierstunde
  • Radi-Polka
  • Saarland: Glück Auf!, mars
  • Unsere Lufthansa, concertmars
  • Weit ist die Welt, mars

Werken voor tokkelorkest[bewerken | brontekst bewerken]

  • Schelmische Amoretten, voor hobo solo en tokkelorkest

Missen en andere kerkmuziek[bewerken | brontekst bewerken]

  • Pastoralmesse, voor vier- tot achtstemmig gemengd koor, blokfluitkwartet, klarinetten, trompetten, hoorn, trombone, pauken, harp, strijkkwintet en orgel, op. 119
  • Psalm 8, voor dubbelkoor (of twee gemengde koren) a capella, op. 111
  • Totenmesse (Requiem), voor solisten, gemengd koor, 3 trompetten, 3 trombones, tuba en orgel, op. 96

Vocale muziek[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor koor[bewerken | brontekst bewerken]

  • Der Struwwelpeter, voor gemengd koor a capella (of met klein orkest)
  • O Du Fröhliche, kerstlied voor gemengd koor
  • Sun cin lan (Partisanen-Abschied), Chinese volkshymne voor gemengd koor
  • Vom Himmel hoch, da komm' ich her, kerstlied voor gemengd koor

Kamermuziek[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1992 Sinfonietta, voor tien koperblazers, op. 127
  • Blaaskwintet, op. 97
  • Decimino, voor koperensemble
  • Divertimento in Jazz, voor dwarsfluit, hobo, klarinet, hoorn en fagot, op. 93
  • Hirtenweisen, voor dwarsfluit en 2 klarinetten
  • Kerstmuziek, voor blaaskwintet, op. 91
  • Klarinetkwartet
  • Oktett für Doppelrohrbläser (Octet voor dubbelriet-blazers), op. 121
  • Schelmische Amoretten, voor hobo en piano
  • Scherzo, voor saxofoonkwartet
  • Strijkkwartet, op. 76

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Bernadette Riepertinger: Musik-(s)ein Leben: Der Aschauer Komponist Hans Mielenz, Heimat- und Geschichtsverein Aschau i. Ch., 1996. 79 p.
  • Wolfgang Suppan, Armin Suppan: Das Neue Lexikon des Blasmusikwesens, 4. Auflage, Freiburg-Tiengen, Blasmusikverlag Schulz GmbH, 1994, ISBN 3-923058-07-1
  • Andreas Masel: Das Große Ober- und Niederbayerische Blasmusikbuch; mit Beiträgen von Stephan Ametsbichler, Stefan Hirsch und Heinz Wohlmuth; Ehrentafel der Ober- und Niederbayerischen Blasmusikkapellen, Herausgegeben vom Musikbund von Ober- und Niederbayern, Wien: Verlag Christian Brandstätter, 1989, 543 p.
  • Wilfried Wolfgang Bruchhauser: Komponisten der Gegenwart im Deutschen Komponisten-Verband 3. Auflage, Berlin: 1987.
  • Jean-Marie Londeix: Musique pour saxophone, volume II : répertoire général des oeuvres et des ouvrages d' enseignement pour le saxophone, Cherry Hill: Roncorp Publications, 1985
  • John L. Holmes: Conductors on record, London: Victor Gollancz, 1982, 734 p.
  • Paul Frank, Burchard Bulling, Florian Noetzel, Helmut Rosner: Kurzgefasstes Tonkünstler Lexikon - Zweiter Teil: Ergänzungen und Erweiterungen seit 1937, 15. Aufl., Wilhelmshaven: Heinrichshofen, Band 1: A-K. 1974. ISBN 3-7959-0083-2; Band 2: L-Z. 1976. ISBN 3-7959-0087-5

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]