Pieter Barbiers (III)
| Pieter Barbiers | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
Zelfportret (1826)
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Amsterdam, 23 januari 1771 | |||
| Overleden | Haarlem, 10 september 1837 | |||
| Geboorteland | Nederland | |||
| Beroep(en) | Schilder, graveur en tekenaar | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Pieter Barbiers, in de literatuur ook vermeld als Pieter III Barbiers Bzn, (Amsterdam, 23 januari 1771 – Haarlem, 10 september 1837) was een Nederlandse schilder, graveur en tekenaar.
Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]
Barbiers, lid van de schildersfamilie Barbiers, was een zoon van kunstschilder Bartholomeus Barbiers (1743-1808) en Johanna Hendrica Kieman. Hij trouwde in 1796 met Maria Geertruida Snabilie (1773-1838), zij schilderde vooral bloemen- en vruchtenstillevens
Barbiers leerde schilderen van zijn vader. Hij verhuisde naar Haarlem, waar hij op 5 december 1793 werd opgenomen in het Sint Lucasgilde.[1] Hij werd tekenmeester van het Haarlems Teekencollegie en was medeoprichter van het tekengenootschap Kunst Zij Ons Doel. Barbiers schilderde met name genrestukken en historische onderwerpen.[2] Hij gaf les aan zijn kinderen Pieter Barbiers (1798-1848) en Maria Geertruida Barbiers (1801-1849) en Johannes Petrus van Horstok.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
| Bronnen, noten en/of referenties |