Stomp boogsterrenmos

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Plagiomnium ellipticum)
Stomp boogsterrenmos
Stomp boogsterrenmos
Taxonomische indeling
Rijk:Plantae (planten)
Stam:Bryophyta (mossen)
Klasse:Bryidae
Orde:Bryales
Familie:Mniaceae (sterrenmosfamilie)
Geslacht:Plagiomnium (boogsterrenmos)
Soort
Plagiomnium ellipticum
(Brid.) T.J. Kop. (1971)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Stomp boogsterrenmos op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Het stomp boogsterrenmos (Plagiomnium ellipticum) is een mossoort uit de sterrenmosfamilie (Mniaceae).

Determinatie[bewerken | brontekst bewerken]

Het mos heeft meestal rechtopstaande, maar soms gebogen, niet-vruchtbare stengels. De scheuten kunnen tot 9 cm lang worden. De bladeren zijn 5-6 mm lang en hebben langwerpige cellen die diagonaal gerangschikt zijn. Het voorkomen van sporenkapsels is zeer zeldzaam.[1]

Verwarrende soorten[bewerken | brontekst bewerken]

Plagiomnium ellipticum is soms vrij lastig op naam te brengen en verwisseling met het rond boogsterrenmos (P. affine) komt nogal eens voor. Een handig veldkenmerk is dat P. ellipticum nooit lange rizoïden aan de stengel heeft, maar vaak wel veel korte rizoïden

Ecologie[bewerken | brontekst bewerken]

Plagiomnium ellipticum groeit op vochtige, voedselarme tot matig voedselrijke plaatsen, die zowel open als beschaduwd kunnen zijn, bijvoorbeeld moerasbossen, getijdengrienden, rietlanden en trilvenen. Plagiomnium ellipticum komt verspreid over het land voor met uitzondering van de zeekleigebieden. Wanneer de omstandigheden gunstig zijn, kan ze in fraaie grote populaties voorkomen. Meestal vindt je deze soort in gebieden, die door de mens min of meer met rust worden gelaten.

Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]

Het stomp boogsterrenmos komt voor vrij zeldzaam voor in Nederland. Er zijn vooral veel waarnemingen uit Noordwest-Overijssel en van de beekdalen in Brabant. Verder bleek tijdens een revisie van de Boogsterrenmossen van de Biesbosch, dat deze soort daar ook aardig vertegenwoordigd is, terwijl er geen enkele collectie tussen zat van P. affine.