Portaal:Schaken/Wereldkampioenen

In de loop van de 19e eeuw werden officieuze wedstrijden om het wereldkampioenschap gespeeld. De eerste officiële wereldkampioen was Wilhelm Steinitz in 1886. De enige Nederlandse wereldkampioen was Max Euwe die in 1935 in Nederland de titel behaalde door Aleksandr Aljechin te verslaan en in 1937 de titel weer aan hem verloor. Na de dood van Aljechin in 1946 werd besloten om voor het eerst een toernooi in plaats van een tweekamp om de wereldtitel te organiseren. De in 1924 opgerichte FIDE was in 1948 versterkt met het lidmaatschap van de Sovjet-Unie en organiseerde in dat jaar een uit vijf deelnemers bestaand toernooi dat werd gewonnen door Michail Botvinnik waamee een jarenlange overheersing door Sovjet-schakers begon.

Robert Fischer doorbrak in 1972 de Sovjet-hegemonie in een spraakmakende match met Boris Spassky. Fischer stelde vervolgens te veel eisen om zijn titel te verdedigen en daarom werd die in 1975 toegekend aan Anatoli Karpov die hem 2x met succes verdedigde tegen Viktor Kortsjnoj en in 1985 werd onttroond door Garri Kasparov. Die verdedigde zijn titel 3x tegen Karpov en richtte voor zijn tweekamp tegen Nigel Short in 1993 uit onenigheid met de FIDE over de wedstrijdvoorwaarden een eigen bond op, de PCA. Die bond kreeg twee kampioenen (Kasparov vanaf 1993 en Vladimir Kramnik vanaf 2000) en ging in 2006 weer op in de FIDE door een herenigingsmatch die Kramnik won van Veselin Topalov. De huidige wereldkampioen is Magnus Carlsen die de titel in een tweekamp tegen regerend wereldkampioen Viswanathan Anand veroverde in het Wereldkampioenschap schaken 2013.

Specifieke wereldkampioenschappen
Olympiade - vrouwen - junioren - correspondentie