Naar inhoud springen

Provinciaal steunpunt cultureel erfgoed

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een provinciaal steunpunt cultureel erfgoed is een onafhankelijk instituut voor cultureel erfgoed in een bepaalde provincie in Nederland. Het biedt gemeenten hulp bij het vormgeven van cultuurhistorisch beleid en de ruimtelijke inpassing hiervan. Ook ondersteunt het particulieren. Onder cultureel erfgoed vallen archeologische objecten, monumenten en cultuurlandschap. Nadat de Monumentenwet 1988 in werking was getreden kregen de gemeenten eigen verantwoordelijkheden en taken op het gebied van monumentenzorg in hun gemeente.

De steunpunten zijn soms geïntegreerd met andere provinciale instanties, zoals de provinciale erfgoedinstelling. Bij sommige erfgoedinstellingen maakt ook het werk van de Monumentenwacht deel uit van de taken, maar in de meeste gevallen functioneert de Monumentenwacht, die bouwkundige inspecties uitvoert en monumentenbeheerders onafhankelijke onderhoudsadviezen geeft, apart.

Per provincie

[bewerken | brontekst bewerken]

De steunpunten in Nederland zijn of waren:

Om vorm te geven aan het provinciaal beleid beschikken de provincies over verschillende middelen. Zo kunnen ze gebruik maken van zogenaamde cultuurhistorische waardenkaarten, waarop cultuurhistorisch belangrijke eenheden zijn aangegeven. Als onderbouwing van het beleid is er tevens een structuurvisie, gebaseerd op Wet ruimtelijke ordening In een provinciale verordening kunnen provincies regels vastleggen regels voor bestemmingsplan en provinciale monumenten kunnen worden aangewezen. Naast een structuurvisie is er vaak ook een erfgoednota, waarvan naam, vorm en inhoud per provincie varieert.

[bewerken | brontekst bewerken]