Riccardo Aurili

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Riccardo Aurili
Riccardo Aurili 1913 op de groepsfoto van A. Carli Frères
Algemene informatie
Titulatuur Prof.
Bijnaam Richard Aurili
Geboren 17 december 1864
Bibbona (Italië)
Overleden 21 augustus 1943
Villeneuve-Loubet (Frankrijk)
Nationaliteit Italiaans
Beroep Beeldhouwer
Bekend van Actief in Florence, Volterra, Parijs, Nice, Villeneuve-Loubet, Antibes en Brussel

Riccardo Marc Alexandre Aurili (Bibbona (Italië), 17 december 1864 - Villeneuve-Loubet (Frankrijk), 21 augustus 1943)[1] [2]was een Italiaans beeldhouwer die actief was in Italië, België en Frankrijk.

Hij is ook gekend als Richard Aurili en als Professor Aurili.

Hij maakte artistieke, commerciële en monumentale beeldhouwwerken.

Toscane[bewerken | brontekst bewerken]

Riccardo Aurili volgde een beeldhouwersopleiding aan de Academie van Florence, als leerling van Augusto Rivalti en Emilo Zocchi.[3] Hij behaalde in 1883 een eerste prijs voor beeldhouwen.[4]

Hij huwde met Françoise Pesciatini, die de moeder van zijn kinderen zou worden.[5][6]

Na zijn studies[7] werd hij als beeldhouwer voor het eerst opgemerkt met zijn beeld “La Baigneuse” dat in 1890 op een veiling van Drouot werd aangeboden[8].

In 1889 werd Aurili in Volterra vader van een zoon Aurelio[9], die later ook beeldhouwer zou worden.

Vanaf ongeveer 1890[10] bracht hij het grootste deel van zijn leven in Frankrijk en België door. Hij onderhield echter steeds nauwe contacten met Toscane en werd gans zijn leven als Florentijnse beeldhouwer omschreven. Zowel in Parijs, België als de Côte d'Azur zijn er intense contacten met andere emigranten uit Toscane, in Frankrijk ook met familieleden.[11] De wisselende contacten en activiteiten tussen Frankrijk, Brussel en Florence maken het moeilijk een duidelijk beeld van Aurili te krijgen.

  • Uittreksel overlijdensakte Nathalie Aurili
    Uittreksel overlijdensakte Nathalie Aurili
  • Uittreksel overlijdensakte Richard Aurili
    Uittreksel overlijdensakte Richard Aurili

Parijs[bewerken | brontekst bewerken]

Begin jaren '90 verhuisde het gezin Aurili naar Parijs. Ze verbleven op verschillende adressen in Parijs en onmiddellijke omgeving tot 1904[3], waarna ze in Brussel gingen wonen[3].

In 1891 werd zijn oudste dochter Natalia geboren in het 17de arrondissement[12][13], in 1892 volgt Brunnetta in Levallois-Perret[14] en in 1893 Atala[15][16].

In zijn Parijse jaren kreeg hij opdrachten van grote ontwerpers. Zo werkte hij in 1892 mee aan het controversiële beeld "Bellona" van Emile Gérome[17][18] en kreeg hij opdrachten voor uitvergroting in brons van ontwerpen die in klei gemaakt waren door de gebroeders Ettlinger[19], waaronder "Gladiator" en "Flore" uit 1899.[20] Hij werkte ook voor A. Jourdan uit Parijs, een bedrijf gespecialiseerd in beeldjes, groepen, vazen, klokken, verlichtingsarmaturen voor gas en elektriciteit en voorwerpen in imitatie brons.[21]

Vanaf 1893 nam hij regelmatig deel aan de exposities van het Salon des Artistes Français.[22] Hij exposeerde op de wereldtentoonstelling van 1900 in Parijs (Hôtel des Invalides)[20] met een ontwerp van Ettlinger[20], maar tegelijk ook met een beeld van Jeanne D'Arc in spelter en marmer van A. Jourdan.[23][24] en op verschillende andere tentoonstellingen, waar hij ook prijzen behaalde.[21][25]

Zijn werken uit zijn Parijse periode bevatten zowel artistieke als commerciële beelden. Er is een overgang van neoklassiek[26] naar Art Nouveau merkbaar. HIj stond vooral bekend als beeldhouwer van bustes en werken geïnspireerd door de mythologie[26] en de klassieke geschiedenis, zoals zijn gladiator "Ave Cesar",[27] waarvan hij verschillende versies heeft gemaakt en de buste Desdemona, gemaakt in 1900.[28]

In die jaren was hij een wielerfanaat, vermaard in de Toscaanse wielerhistorie om in 1895 samen met de Fransman Valot de route Parijs-Florence in 6 dagen met de fiets af te leggen.[29]

In Parijs was Aurili lid van diverse comités en jurylid van tentoonstellingen.[3]

Brussel[bewerken | brontekst bewerken]

Beeld van Richard Aurili bij A. Carli Frères

In 1905 ging hij in Brussel wonen op de nieuw aangelegde luxueuze Tervurenlaan.[3] Zijn Belgische periode liep tot 1914. Het kan niet aangetoond worden dat Riccardo Aurili er de ganse periode ononderbroken heeft gewoond.[30]

In zijn Belgische periode hertrouwde hij met de 13 jaar jongere Elisa Van Humbeeck (1877-1956), een weduwe uit Schaarbeek.[31]

In Brussel ging hij werken in het bedrijf A. Carli Frères, een onderneming die begin 1900 in Schaarbeek werd opgericht door Antonio Carli (1868) eveneens afkomstig uit Toscane. De activiteiten van het bedrijf lagen in de lijn van de activiteiten van Ettlinger Frères en A. Jourdan, twee bedrijven waarvoor Aurili in zijn Parijse periode had gewerkt.[21] Het statuut waaronder Aurili bij A.Carli Frères werkte is niet bekend.

In deze periode, tussen 1905 en 1914, was de productie van werken die zijn naam dragen bijzonder groot. Hij maakte onder andere sierlijk uitgewerkte bustes in albast, gipsen beeldjes, allegorische werken, taferelen, wilde dieren, heiligenbeelden, beeldjes van Napoleon, decoratieve voorwerpen en gebruiksvoorwerken, zoals verlichtingsarmaturen. Soms kregen ze de stempel "made in Belgium", net zoals sommige beelden van A.Carli Frères.[32]Er was geen breuk tussen zijn Parijse commerciële werk en dat van Brussel of later de Côte d'Azur. Zijn beelden waren soms identiek of op elkaar geïnspireerd, wat het moeilijk maakt om de werken exact te dateren.

In die periode werden ook meerdere beelden van hem uitgegeven door andere bedrijven en werd hij zowel in Frankrijk als Italië gesignaleerd met beelden in het kader van tentoonstellingen, aankopen en geschenken, waaronder in 1907 een buste van Garibaldi[33]. Hij werkte in die periode ook samen met beeldhouwer en professor Romanelli uit Florence, onder wiens toezicht hij een beeld maakte.[26]

In 1912 en 1913 nam hij deel aan de Florence Tentoonstellingen.[34] In 1912 werd zijn beeld "Diana ferita" verworven door de Italiaanse staat.[35]

De grote productie van commerciële beelden van Aurili eindigde rond 1914. Hierdoor werd aangenomen dat hij overleden was, waarschijnlijk omdat zijn geboortejaar wegens een niet te achterhalen reden ooit foutief als 1834 werd bepaald, wat herhaaldelijk werd overgenomen en foute dateringen van zijn werk tot gevolg had.

Professore Aurili[bewerken | brontekst bewerken]

In zijn Belgische periode begon hij met Prof. Aurili te signeren. De aanduiding "Prof. Aurili" verscheen reeds op zijn werken in het eerste decennium van de twintigste eeuw en de titel werd expliciet gebruikt in een krantenartikel van 1914.[36] Zijn briefhoofd op een document uit 1935 vermeldt: "Professeur de sculpture des Beaux-Arts de Florence".[37] In 1919 werd hij aangesteld als erelid van de Academie dell'Arte van Florence.[38]

Brief van het "Comité exécutif du monument au Roi Albert Ier" van 1935

Toscane[bewerken | brontekst bewerken]

Inhuldiging herdenkingsmonument voor Fiaschi, gemaakt door Riccardo Aurili in 1914.

Riccardo Aurili verliet België in 1914 België als gevolg van het uitbreken van de oorlog en vestigde zich met zijn familie in Volterra. Een krantenartikel van Ecco della Stampa uit 1916 vermeldde dat zijn zoon Aurelio in 1914 wegens het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog van uit Brussel, waar hij beeldhouwen had gestudeerd, naar Volterra was teruggekeerd en er enkele dagen voor zijn dood ontvangen werd door zijn familie (met uitdrukkelijke vermelding van Riccardo Aurili) die daar als oorlogsvluchtelingen woonde.[39]

In 1914 startte Aurili als monumentaal beeldhouwer, wat hij tot het einde van zijn leven zou doen, naast het vervaardigen van artistieke en commerciële beelden. In oktober 1914 werd het herdenkingsbeeld van de wielrenner Luigi Fiaschi, gemaakt door "Prof. Riccardo Aurili", ingehuldigd op de begraafplaats Porte de Santo van Firenze. Het is een monument van 2,5 meter.[36]

Dat zelfde jaar maakte hij een beeld "Figura Feminella" voor de begraafplaats Porte Sante van Florence.[34]

Zijn zoon Aurelio Aurilo sloot zich in 1915 aan bij het Italiaanse leger en sneuvelde op 30 maart 1916.[9]

Côte d'Azur[bewerken | brontekst bewerken]

Aux Arts Florentins (Villeneuve Loubet)

In 1916 verhuisde hij naar de Cote d’Azur, eerst naar Nice en dan naar de omgeving van Antibes.

Hij opende zowel[40] in Nice als in Villeneuve-Loubet winkels met de naam “Aux Arts Florentins”,[40][16] gespecialiseerd in aardewerk en kunstvoorwerpen.

Herdenkingsmonument voor Koning Albert I in Antibes (1935), uitgevoerd door Aurili.

Hij was actief als monumentaal beeldhouwer met graftomben o.a. op de begraafplaats van Nice[41][42], een oorlogsmonument in de tuin van het Itialaans consulaat in Nice[42][43] en een beeld van Koning Albert I in 1935 in Antibes.[44][45] Ondertussen verschenen nog regelmatig artistieke beeldhouwwerken van hem op de markt, zoals één van de weinig gedateerde beeldhouwwerken uit 1923, een buste van een vrouw in Art Nouveau stijl, in opdracht gemaakt voor een zilveren huwelijk.[46] In Italië maakte hij het monument voor de gesneuvelden in Pieve Santo Stefano (Arezzo) in 1925.[47]

In 1931 werd hij Ridder in de Kroonorde van Italië, hij woonde op dat moment in Antibes.[48]

Hij stierf in 1943.[49] Zijn winkel in Villeneuve-Loubet werd verdergezet door zijn weduwe en na haar overlijden door zijn dochter Atala.[16] Hij ligt begraven op het kerkhof van Antibes.

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. ↑ Archives municipales d'Antibes Juan-les-Pins (ville-antibes.fr) https://archives.ville-antibes.fr/ 16/8/2023: "le sculpteur AURILI Riccardo ( Richard ) Marc Alexandre, né le 17.12.1864 à Bibonna ( Pise, Italie ). Sa date de décès est bien le 21. 08.1943 non à Antibes, mais à Villeneune-Loubet ( Alpes-Maritimes )".
  2. ↑ Archives départementales 06 - demande n° 23-20230816 - Enregistrée le 2023/08/16 - kopie overlijdensakte van Richard Aurili: "Le vingt un août mil neuf cent quarante trois, une heure, est décédé, quartier Logis de Bonneau : Richard, Marc, Alexandre Aurili, sans profession, né à Bibbona (Pise-Italie) le dix sept décembre mil huit cent soixante quatre, domicilié à Antibes, 12 avenue Muterse, fils de Laurent Aurili et de Rosa Pesciatini décédés, époux en secondes noces de Elisa Charlotte van Humbeeck. Dressé le vingt un août mil neuf cent quarante trois, douze heures, sur la déclaration de Nicolas Berardi, agent consulaire à Antibes, trente neuf ans, domicilié à Antibes, route de la Badine, ami du défunt, qui lecture faite a signé avec Nous Félix Fiori, officier de la Légion d'Honneur, Président de la Délégation Spéciale de Villeneuve Loubet, officier de l'Etat civil"
  3. ↑ a b c d e (fr) (1905). Exposition des beaux-arts, organisée par le groupe artistique de la région de Charenton... 8e exposition, 24 sept.-15 oct. 1905. Brochure 8ième exposition des beaux-arts: 24 september tot 15 oktober 1905 1905
  4. ↑ (it) Cesare del Prato (1883), Emporio letterario delle arti e teatro con traduzione di articoli stranieri. Firenze.
  5. ↑ Overlijdensakte van AURILI Nathalia Rosa, du 29.06.1973 acte n°424. (Unité  Archives D.G.A. Vie Sociale et Culturelle Direction Animation et des Activités Culturelles Service Archives Municipales Antibes)
  6. ↑ Tekst van de overlijdensakte van Nathalie Aurili : "Le Vingt-neuf Juin mil neuf cent soixante-treize, à treize heures quarante-cinq, est décédé en quartier de la Fontenen: Nathalia Rosa Aurili, sans profession domiciliée à Antibes, 12 Boulevard Albert 1er, née à Paris 17°, le 23 Décembre 1891, fille de  Riccardo Aurili et de Françoise Pesciatini, époux décédés. Célibataire. Dréssé le 2 Juillet 1973, à dix heures quarante cinq, sur la déclaration de Miguel Caihouela, 50 ans, Employé des Pompes Funèbres, domicilié à Antibes, 9 re Ernest Macé, qui, lecture faite et incité à lire l’acte, a signé avec Nous Edouard Boulanger, Employé municipal délégue du Maire d’Antibes"
  7. ↑ Het is weinig waarschijnlijk dat hij aan de Academie van Parijs zou hebben gestudeerd, daar dit niet vermeld wordt in een Franse brochure waaraan hij heeft meegewerkt.
  8. ↑ (fr) "p.8 Belle statue en Marbre Blanc: Baigneuse, par Aurili Riccardo - haut 1,12 m environ", Catalogue dont la vente aura lieu Hotel Drouot Salle 1, le samedi 27 décember 1890, 26 december 1890.
  9. ↑ a b (it) Ricerche nell'Albo D'Oro. Albo dei Caduti Italiani della Grande Guerra. Iniziativa Patrocinata dal Ministero della Difesa. Geraadpleegd op 14 november 2023.
  10. ↑ Er zijn geen gegevens bekend over de periode tussen het 1883 en 1889. Het kan niet uitgesloten worden dat hij in die periode in Parijs heeft gewoond. Vast staat wel dat zijn zoon in 1889 in Volterra werd geboren.
  11. ↑ (fr) Albert Aurili. Genenet. Geraadpleegd op 22/8/2023.
  12. ↑ Overlijden op 29 juni 1973 te Antibes, Alpes-Maritimes, Provence-Alpes-Côte d'Azur (Frankrijk). Open Archieven. Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  13. ↑ Overlijden op 29 juni 1973 te Antibes, Alpes-Maritimes, Provence-Alpes-Côte d'Azur (Frankrijk), Overledene (vrouwelijk), Nathalie Rosa Palmyra Aurili, geboren op 23 december 1891 te Paris 17e Arrondissement, Paris, Île-de-France (Frankrijk)
  14. ↑ (fr) AURILI Brunette Francisca °Levalliois-Perret. Geneanet. Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  15. ↑ Een bekend werk van hem is getiteld : "Atala". Het wordt rond 1990 gedateerd, wat het mogelijk maakt dat zijn dochter model heeft gestaan. Hiervan is echter geen bewijsmateriaal gevonden.https://drouot.com/en/l/18887071-p-b-richard-de-aurili-terrakottabuste-atala-b-p-p-b-um-1900
  16. ↑ a b c (fr) Bulletin officiel des annonces civiles et commerciales (6 juli 1956). Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  17. ↑ Foto in bezit van de nazaten van de familie Aurili waarop op een geposeerde wijze Aurili te zien is die op een verhoog het hoofd van Bellone aan het kappen is, terwijl Gérome onderaan het beeld aan het werken is. Foto: internet
  18. ↑ (en) Devin Therien, Bellona Beheaded: Art, Theft, and the Rebirth of a Monument. ART GALLERY OF HAMILTON (3/9/2015). Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  19. ↑ "Ettlinger (L.etS.) Frères,9,rue Saint-Anastase, Paris.—Objets de fantaisie et religieux en bronze imitation, étains, terres cuites et biscuits" https://docplayer.fr/213743030-Ere-du-commerce-de-l-industrie-du-travail-exposition-universelle-internationale-de-liege-1905-section-francaise-classe-97-rapport.html
  20. ↑ a b c (fr) (31/3/1904). Ettlinger frères c. Brach. La France judiciaire 1904
  21. ↑ a b c (fr) Th. Millet, Classe 64 - Bronze, fonte et ferronerie d'art. EXPOSITION UNIVERSELLE & INTERNATIONALE DE LIÈGE 1905 SECTION FRANÇAISE CLASSE 97 (1907). Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  22. ↑ (fr) 2216 AURILI (R.), rue Daguerre, 7. — L'Amour qui blesse. Société des artistes Français 24ème année : catalogue Illustré : (1894). Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  23. ↑ (fr) Henri Vian, Exposition universelle internationale de 1900 à Paris (1901). Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  24. ↑ In het verslag wordt hij vermeld als "A. Ricarde".
  25. ↑ (fr) Th. Millet (1907), EXPOSITION UNIVERSELLE & INTERNATIONALE DE LIÈGE 1905 SECTION FRANÇAISE CLASSE 97. Comité français des expositions à l'étranger, p. 31.
  26. ↑ a b c (en) Riccardo Aurili Flower Basin with a nude drying her foot signed: Profe R Aurili on the basin and inscribed: Eseguita sotto la direzione del Prof: R. Romanelli. Sotheby's. Geraadpleegd op 19/8/2023.
  27. ↑ (fr) Ave Cesar (Vesoul, Musée Georges-Garret). Répertoire des sculptures polychromes dans les collections publiques françaises 1848 - 1916. Musée d'Orsay. Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  28. ↑ (en) After Riccardo Aurili (1834 - 1914 Italian) Desdemona Patinated spelter bust Signed: Rdo Aurili 1900 / Paris. John Moran. Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  29. ↑ (it) La Storia del Ciclismo in Toscana. Empoli Valdelsa (2011). Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  30. ↑ Sommige websites verwijzen naar de Stroobantsstraat 10 in Elsene. Deze nieuwe straat werd vanaf 1907 tot 1911 bebouwd met huizen in ecclecstische en art decostijl, duidelijk gericht op de hogere klasse. Op het nummer 12 staat de kunstenaarswoning van schilder Pierre Abattucci . François Stroobantstraat – Inventaris van het bouwkundig erfgoed (heritage.brussels)
  31. ↑ Zij trad op 1 december 1900 in het huwelijk met Pierre Deweerdt. https://www.openarch.nl/abb:e15219e3-adf2-7050-8298-767fe03c1374
  32. ↑ Richard Aurili - Jezushoofd in plaaster op marmeren voet. Vintage Expert. Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  33. ↑ (it) "[Il Risveglio italiano : periodico settimanale : politico, artistico, letterario, commerciale | 1907-07-07 | Gallica (bnf.fr) De Bruxelles]", Il Risveglio italiano : periodico settimanale : politico, artistico, letterario, commerciale, 7/7/1907.
  34. ↑ a b (it) Figura femminile RILIEVO, post 1914 - ca 1916. Catalogo generale dei Beni Culturali. Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  35. ↑ "Ufficio della proprietà intellettuale p. 503", Gazetta ufficiale del regna d' Italia, 30/1/1914.
  36. ↑ a b (it) "COMMEMORANDO I MORTI", La Stampa Sportiva, 1/11/1914.
  37. ↑ Briefhoofd Comité executif du Monument au Roi Albert I d.d. 22 mei 1935 met vermelding als ondervoorzitter : "Aurillo (sic) Ricardo (sic), Statuaire, Professeur de sculpture des Beaux Arts de Florence"
  38. ↑ (it) AURILI RICCARDO: Elezione: Scultore, eletto Accademico Onorario 5.1.1919. Accademica della Arti del Disegno Firenze (5/1/1919). Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  39. ↑ (it) Ecco della Stampa: Sul campo dell Onore: Aurelio Aurili. 14-18 - Documenti e immagini della grande guerra, (1916). Gearchiveerd op 18 augustus 2023. Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  40. ↑ a b (fr) Photo Monferino, VILLENEUVE LOUBET (06) - AUX ARTS FLORENTINS - POTERIES ET ARTS DECORATIFS - MAISON N°1 AVENUE DESEMBROIS NICE. Delcampe. Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  41. ↑ (fr) 451-LE CIMETIÈRE DU CHÂTEAU DE LA VILLE DE NICE (22 augustus 2023).
  42. ↑ a b (it) Gabriele Gogna, RICHARD AURILI – SCULTURA IN TERRACOTTA LENONESSA FELINO – XIX SECOLO. sprl Gogna. Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  43. ↑ Ermanni Sagliani, Nizza una casa d’Italia da conoscere. Alpes (10/10/2010). Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  44. ↑ Monument commémoratif à Albert 1er de Belgique - pop.culture.gouv (22 augustus 2023).
  45. ↑ Op de website van culture.fr. staat als signatuur B.R. Aurili vermeld. Op foto's is het nochtans zeer duidelijk te zien dat er werkelijkheid Prf Aurili staat.
  46. ↑ (en) BUST OF A WOMAN (1923). Askart. Auction by Weschler's Auctioneers & Appraisers (16/9/2016). Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  47. ↑ Monumento ai caduti di Ponte Nuovo. figura del Soldato. Catalogo generale dei Beni Cultural. Geraadpleegd op 22 augustus 2023.
  48. ↑ (it) "ORDINI CAVALLERESCIII (Ridderordes)", Gazetta ufficiale del Regno Italia, 14/8/1931.
  49. ↑ "E Morte a Villeneuve Loubet le sculture Riccardo Aurili", L'Italie nouvelle : journal hebdomadaire, 2/9-1943.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Riccardo_Aurili&oldid=67149575"