Robin Trower

Robin Trower
Algemene informatie
Volledige naam	Robin Leonard Trower
Geboren	Catford, 9 maart 1945
Geboorteplaats	Catford
Land	Verenigd Koninkrijk
Werk
Jaren actief	1962
Genre(s)	blues
Beroep	gitarist
Instrument(en)	gitaar
Act(s)	Procol Harum
	Officiële website; (en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Robin Leonard Trower (Catford, 9 maart 1945) is een Brits gitarist, in eerste instantie succesvol met Procol Harum en daarna met zijn eigen trio, de Robin Trower Band.

Leven[bewerken | brontekst bewerken]

Trower groeide op langs de kust bij Southend-on-Sea in Essex. Op zeventienjarige leeftijd richtte hij de muziekgroep The Paramounts op, waar plaatsgenoot Gary Brooker zich later bij aansloot. Na vier jaar (1966) viel het bandje uit elkaar. Trower richtte toen The Jam, niet te verwarren met The Jam, op, een band uit drie leden, een samenstelling die later het handelsmerk van Trower werd. Brooker had inmiddels een band opgericht met de naam Procol Harum en vroeg oude vriend Trower om toe te treden. Trower deed dit in 1967 en verliet de band in 1972. Hij werd vervangen door Dave Ball en Trower richtte zich weer op het triowerk. Daarbij verliet hij eigenlijk de popmuziek en kwam terecht in de blueswereld, waarbij zijn gitaarspel sterke gelijkenis vertoonde met dat van Jimi Hendrix. Eerste bandnaam was Jude met Frankie Miller (zang), James Dewar (basgitaar) en Clive Bunker (slagwerk), de laatste was afkomstig uit Jethro Tull. Tot een plaatopname kwam het niet, de band viel uit elkaar.

Een tweede poging werd gedaan onder de bandnaam Robin Trower Band, een trio bestaande uit Trower, Dewar en drummer Reg Isidore; het is dan 1973. De eerste drie albums onder de bandnaam werden geproduceerd door Matthew Fisher, ex-Procol Harum, die inmiddels een langlopend conflict met Brooker kreeg omtrent de rechten van de hits van Procol Harum. Deze drie albums, waarvan Bridge of Sighs (brug der zuchten) het bekendste werd, lieten weliswaar een eigen geluid horen, maar Trower kreeg steeds vaker het verwijt een kopie te worden van Hendrix, het zou hem zijn (muzikale) leven lang achtervolgen.

Waarschijnlijk onder invloed van de punkbeweging probeerde Trower in de loop der jaren los te komen van het steeds maar verder produceren van de muziek in plaats van te musiceren. Hij zei: “I am spending much more time and energy and effort on writing and arranging the material," he said at the time, adding "I think music today is suffering greatly from a cleanness. It's too set, too pat, too clever, there's not enough spontaneity." Het had wel als resultaat dat zijn albums vanaf In City Dreams minder verkochten, het was zijn laatste album waarvoor hij een gouden plaat kreeg. Toen de punkbeweging weer op haar retour was, trok Trower weer op met de (toen al) veteraan Jack Bruce (van Cream) en met zijn vertrouwde slagwerkers Isidore en diens vervanger Bill Lordan.

Vanaf dan speelde Trower alleen nog voor een vaste tijd in combinatie met anderen: de samenstelling van de groep rondom hem wisselde steeds, oude vrienden zoals Bruce kwamen en gingen, maar ook Dave Bronze (ook ex-Procol Harum) en Davey Pattison uit Gamma tourden met hem voor een kortere of langere periode. In 2006 werden opnamen gemaakt van een optreden in Bonn, ter gelegenheid van zijn zestigste verjaardag. Opnamen gemaakt door de WDR verschenen zowel op dvd als op cd: Living out of Time: Live. In 2007 speelde Trower weer samen met Bruce en kwam met het muziekalbum Seven Moons, nu met gelegenheidsdrummer Gary Husband, ook al veteraan.