Rotsen van Liancourt
De Rotsen van Liancourt (Koreaans: 독도, 獨島, Dokdo oftewel "eenzaam eiland"; Japans: 竹島, Takeshima oftewel "bamboe-eiland") is een eilandengroep in de Oostzee.[1]
Vanaf de Russisch-Japanse Oorlog tot de Tweede Wereldoorlog behoorden de eilanden tot Japan, nadat het de eilanden geannexeerd had als onderdeel van de kolonisatie van Korea. Na de Tweede Wereldoorlog had het land(Japan) de bewuste eilanden niet expliciet teruggeven.[2] Sinds 1951 worden de eilanden bezet door Zuid-Korea, dat er een vuurtoren heeft. Japanse pogingen om de kwestie voor het Internationaal Gerechtshof te krijgen, zijn tot nog toe op niets uitgelopen.
In 2012 bezocht de Zuid-Koreaanse president Lee Myung-bak de eilandengroep.[3] Japan bekritiseerde dit bezoek.
Kaart
-
-
De oudste kaart van Rotsen van Liancourt. (1656, Japan) -
Oki-eilanden rechtsonder, Rotsen van Liancourt in het centrum en Ulleungdo aan de linkerkant. (1724, Japan) -
Rotsen van Liancourt (松嶋) en Ulleungdo (竹嶋) zijn getekend op de kaart welke lengtegraden en parallellen zijn getekend. (1775, Japan) -
Het werd beschouwd dat Liancourt Rocks (松シマ) behoorde tot het domein van Japan. (1790, Japan) -
Liancourt is getekend als een geïsoleerd eiland, anders dan Oki Islandes. (1875, Japan) -
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ Charles Scanlon, "South Koreans vent fury at Japan" BBC Online, 18 maart 2005
- ↑ "Profile: Dokdo/Takeshima islands", BBC Online, 10 augustus 2012
- ↑ "Rel Japan-Zuid-Korea om eiland", NOS.nl, 10 augustus 2012
Zie de categorie Liancourt Rocks van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.