Naar inhoud springen

Sal Nistico

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Robbot (overleg | bijdragen) op 3 mrt 2020 om 17:03. (Robotgeholpen oplossing voor doorverwijzing: Sam Jones - Koppeling(en) gewijzigd naar Sam Jones (muzikant))
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Salvatore Nistico (Syracuse, 2 april 1938[1]Bern, 3 maart 1991) was een saxofonist in de moderne jazz. Hij speelde veel in de bigbands van Woody Herman.

Levensloop

Nistico, een autodidact, begon op de altsaxofoon, maar stapte in 1956 over op de tenorsaxofoon. Ook speelde hij enige tijd baritonsaxofoon. Hij was actief in orgel-trio's en rhythm-and-blues-groepjes. In de periode 1959-1960 speelde hij bij de Jazz Brothers, een groep met de gebroeders Chuck en Gap Mangione. Van 1962 tot 1965 was hij lid van Woody Herman's succesvolle "Swingin' Herd", waar hij opviel door zijn impulsieve soli. In 1965 en 1967 werkte hij in de bigband van Count Basie, maar hij keerde regelmatig terug bij Herman: in 1968-1970, 1971 en 1981-1982. Hij werkte als freelancer en nam verschillende albums op, waarop hij bop speelde.

Sal Nistico is te horen op albums van onder meer Pony Poindexter, Terry Gibbs, Bill Henderson, Tito Puente, Buddy Rich, Lionel Hampton, Buck Clayton, Francy Boland, Curtis Fuller, Helen Merrill, Sarah Vaughan, Chet Baker en Mel Tormé.

Nistico was verslaafd aan drugs.

Discografie

Als leider
Als begeleider (selectie)

Noot

  1. Volgens de Neww Grove Dictionary of Jazz is hij geboren op 12 april 1940