Naar inhoud springen

Sint-Martinuskerk (Hillegom, 1871-1926)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Joris (overleg | bijdragen) op 29 dec 2017 om 13:14.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Sint-Martinuskerk
De Martinuskerk rond 1920
Plaats Hillegom
Gewijd aan Martinus van Tours
Coördinaten 52° 18′ NB, 4° 35′ OL
Gebouwd in 1871
Gesloopt in 1926
Architectuur
Architect(en) H.J. van den Brink
Bouwmateriaal Baksteen
Stijlperiode Neogotiek
Toren Behouden bij nieuwe kerk
Portaal  Portaalicoon   Christendom

De Sint-Martinuskerk was een rooms-katholieke kerk aan de Hoofdstraat in Hillegom.

De kerk werd tussen 1870 en 1871 gebouwd ter vervanging van een schuilkerk aan de Bakummerlaan. Architect Herman Jan van den Brink ontwierp een driebeukige basiliek in neogotische stijl, met een halfingebouwde toren aan de voorgevel.

Na 1900 breidde de bevolking van Hillegom onder invloed van de opkomende bloembollencultuur zich steeds verder uit. In 1915 was daarom al een tweede parochie gesticht, waarvoor een nieuwe kerk werd gebouwd; de Sint-Jozefkerk. Desondanks bleek ook de Martinuskerk van Van den Brink nog te klein. Tussen 1923 en 1926 werd een nieuwe kerk gebouwd, naar ontwerp van H.P.J. de Vries. Eerst werd het transept en nieuwe priesterkoor aan het bestaande schip gebouwd en later werd het oude schip helemaal afgebroken en vervangen door het nieuwe. Tijdens de bouw ontstond geldgebrek. Om deze reden werd besloten om geen nieuwe toren te bouwen, maar werd de oude toren van H.J. van den Brink in de nieuwe kerk geïntegreerd, het enige deel van de oude kerk dat bewaard is gebleven.

Zijaanzicht van de Martinuskerk rond 1900

Zie ook

Externe link

Zie de categorie Martinuskerk (Hillegom, 1871) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.