Organisatie van Oekraïense Nationalisten
De Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OOeN) (Oekraïens: Організація українських націоналістів (ОУН), Orhanizatsija oekrajinskych natsionalistiv) was een Oekraïens-nationalistische politieke organisatie die in 1929 in Wenen werd opgericht. De organisatie was voor het eerst actief in Oost-Galicië (toen een deel van de Tweede Poolse Republiek), en ontstond uit een unie van de Oekraïense Militaire Organisatie, kleinere radicaal-rechtse groeperingen, en rechtse Oekraïense nationalisten en intellectuelen vertegenwoordigd door Dmytro Dontsov, Jevhen Konovalets, Mykola Stsiborsky en andere figuren.
Fascistisch[bewerken | brontekst bewerken]
De OOeN trachtte politieke partijen, universiteiten en andere instellingen te infiltreren. De VN en de meeste historici beschouwen het als een fascistische organisatie.[bron?] De OOeN wilde de Oekraïense onafhankelijkheid bereiken met geweld en terrorisme tegen buitenlandse en binnenlandse tegenstanders, met name Polen, Tsjechoslowakije en Rusland.
In 1940 viel de OOeN uiteen in twee vleugels: meer gematigde leden steunden Andri Melnyk en de OOeN-M, jongere en radicalere leden volgden Stepan Bandera's OOeN-B. Na aanvang van Operatie Barbarossa, de Duitse aanval op de Sovjet-Unie die begon op 22 juni 1941, riep de OOeN-B in de persoon van Jaroslav Stetsko op 30 juni 1941 een onafhankelijke Oekraïense staat uit in bezet Lviv, terwijl de regio onder controle stond van nazi-Duitsland. In oktober 1942 richtte de OOeN-B het Oekraïense Opstandelingenleger (OePA) op. Om een herstel van vooroorlogs Polen onmogelijk te maken, voerden sommige OePA-eenheden grootschalige zuiveringsacties uit tegen etnische Polen, waarbij volgens historici 100.000 Poolse burgers werden vermoord in Wolynië en Oost-Galicië. Als reactie op de bloedbaden in Wolynië en Oost-Galicië deporteerde Polen in 1947 een groot aantal etnische Oekraïners door Operatie Wisła.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|