Accept: verschil tussen versies

Accept
	Accept op Wacken Open Air in 2005
Achtergrondinformatie
Jaren actief	1971 - heden (intermitterend)
Oorsprong	Solingen, Noord-Rijnland-Westfalen; Duitsland
Genre(s)	Powermetal; Speedmetal
Leden
Zanger	Mark Tornillo
Gitarist	Wolf Hoffman; Herman Frank
Bassist	Peter Baltes
Drummer	Stefan Schwarzmann
Oud-leden
Zanger	Rob Armitage (1986-1988); Udo Dirkschneider (1971-1986, 1992-2002, 2005); David Reece (1988-1989)
Gitarist	Jorgh Fisher (1978-1981, 1982-1988, 1992-1993); Jan Koemmet (1981-1982); Jim Stacey (1988-1989); Gerhard Wahl (1976-1978)
Drummer	Michael Cartelone (1996); Frank Friedrich (1976-1979); Stefan Kaufmann (1979-1989, 1992-1994)
	[www.acceptworldwide.com Officiële website]
	(en) Allmusic-profiel
	(en) Last.fm-profiel
	(en) Discogs-profiel;
	(en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Interactief door geschiedenis bladeren

← Oudere bewerking Nieuwere bewerking →

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

VisueelWikitekst

In de regel

Versie van 29 aug 2010 06:52

Accept is een Duitse power- & speedmetal band afkomstig uit Solingen, Noord-Rijnland-Westfalen. De band werd geformeerd in 1971 door Udo Dirkschneider. Velen beschouwen de band als een van de invloedrijkste in zijn genre en als de uitvinders van speedmetal.

In 1976 had de band een min of meer vaste bezetting. Vooral de nummers Fast as a Shark, Metal Heart, Son of a bitch, Princess of the Dawn, Restless and Wild en Balls to the Wall zijn populair onder de fans.

Bandgeschiedenis

De beginperiode

De groep werd begin jaren zeventig opgericht. Pas in 1976 had de band een min of meer vaste line-up, bestaande uit: Wolf Hoffmann (gitaar), Gerhard Wahl (gitaar), Peter Baltes (bas), Frank Friedrich (drums) en Udo Dirkschneider (zang). Een optreden op het Rock Am Rhein festival in 1976 gaf de band nationale bekendheid. In 1978 werd Wahl vervangen door gitarist Jorgh Fisher. In 1979 volgde het debuutalbum: Accept. Dit album werd echter geen groot succes. Later dat jaar verliet Friedrich Accept om vervangen te worden door drummer Stefan Kaufmann. In 1980 volgde I'm a rebel, dit album was hun doorbraak in Duitsland.

De hoogtijdagen

Het derde album Breaker(1981) deed het nog beter en betekende de Europese doorbraak. Later volgden hoogtepunten als Restless and Wild (1982) (waarvan het nummer Fast as a Shark gezien kan worden als het eerste speedmetalnummer), Balls to the Wall (1983) (waarmee ze zelfs in Amerika succes hadden) en Metal Heart (1985). Middelpunt van Accept is zanger Dirkschneider, die eruit ziet als een militaristische dwerg maar gezegend is met een door merg en been gaande stem en zich moeiteloos tussen de gitaarduels van Hoffman en Fischer staande weet te houden. De eerste haarscheurtjes werden in 1981 zichtbaar toen gitarist Fischer besloot, vlak voor de opnames van Restless And Wild, uit de groep te stappen. Een geschikte opvolger diende zich niet aan, en daarom besloot Hoffman dan maar zelf alle gitaarpartijen voor zijn rekening te nemen. Tijdens de tour die volgde werd Accept ondersteund door gitarist Jan Koemmet. Op het album Balls to the Wall nam Herman Frank, naast Hofmann, de gitaar voor zijn rekening. Hierna verliet hij de groep weer. Toen het album Balls to the Wall opeens bleek aan te slaan, koos Fischer eieren voor zijn geld en keerde terug. In deze line-up werden de succesvolle albums Metal Heart en Russian Roulette opgenomen.

De achteruitgang

Hierna besloot zanger Dirkschneider de groep te verlaten om aan een redelijk succesvolle solocarrière te beginnen. Accept gaat achtereenvolgens in zee met de Engelsman Rob Armitage en de Amerikaan David Reece. Fischer heeft er dan al geen zin meer in en stapt voor de tweede keer uit de band. Zijn vervanger is de Engelsman Jim Stacey en in de nieuwe bezetting verschijnt in 1989 Eat the Heat. Zanger Reece blijkt echter wel een glaasje te lusten, en staat regelmatig stomdronken op het podium. Tijdens een tournee door de Verenigde Staten is hij zelfs zo ver heen dat hij bassist Peter Baltes een paar meppen verkoopt, die vervolgens van het podium afdondert. Reece wordt daarop uit de band gezet. Drummer Kaufmann loopt tijdens de tour van Eat the Heat een rugblessure op en moet noodgedwongen stoppen. Hij wordt voor de rest van de tour vervangen door Ken Mary, en als Hoffmann een nieuwe roeping gevonden lijkt te hebben als fotograaf, sterft Accept na het afscheidsalbum Staying a Life (1989) een stille dood.

Comeback

Intussen probeerde zowel Dirkschneider als Fischer met redelijk succes een solocarrière van de grond te krijgen. Na drie hartaanvallen besluit Dirkschneider zich terug te trekken uit de muziekindustrie. Tot grote vreugde van de vele fans komt Accept in 1992 onverwacht weer bij elkaar in de klassieke line-up. Volgens Dirkschneider kon hij de talloze smeekbeden van fans niet langer weerstaan. Waarschijnlijker is dat aan de reünie financiële motieven ten grondslag liggen. Niet veel later verlaat Fisher alweer de band, deze keer definitief. Er verschijnen drie nieuwe albums, waarop de beproefde metalformule tot op de laatste druppel wordt uitgemolken. Voor het album Predator wordt Kaufmanns drumpartij ingespeeld door de Brit Michael Cartelone, die hem tijdelijk vervangt. De band blijft tot 2002 actief, waarna Accept gedeeltelijk overgaat in de band U.D.O., rond zanger Udo Dirkschneider. Accept treedt nog wel (sporadisch) op. In 2004 verscheen er een best of-album. Tijdens een eenmalige reünie-tour in 2005, waarbij ze enkel nummers speelden van de eerste 6 albums, werd de band opnieuw bijgestaan door gitarist Herman Frank.

Nieuw album

Half 2009 kondigde Accept aan dat er een nieuwe tour én studioalbum gaan aankomen. De band zal bestaan uit: Gitaristen Wolf Hoffmann en Herman Frank, bassist Peter Baltes en drummer Stefan Schwarzmann. Dirkschneider zou niet bij de reünie aanwezig zijn vanwege verplichtingen met zijn eigen band U.D.O.. Zijn vervanger was voormalig TT Quickzanger Mark Tornillo. Dit nieuws stuitte echter op heel wat kritiek bij de fans, zij vinden namelijk dat Dirkschneider de enige échte Acceptzanger is.

Discografie

Externe link

Officiële website

@@ Regel 25: / Regel 25: @@
 | oudlid3       = [[Michael Cartelone]] (1996)<br />[[Frank Friedrich]] (1976-1979)<br />[[Stefan Kaufmann]] (1979-1989, 1992-1994)
 }}
-'''Accept''' is een [[Duitsland|Duitse]] [[powermetal]]- & [[speedmetal]][[muziekgroep|band]] afkomstig uit [[Solingen]], [[Noord-Rijnland-Westfalen]]. De band werd geformeerd in 1971 door [[Udo Dirkschneider]]. Velen beschouwen de band als een van de invloedrijkste in zijn genre en als de uitvinders van speedmetal.
+'''Accept''' is een [[Duitsland|Duitse]] [[powermetal|power-]] & [[speedmetal]][[muziekgroep|band]] afkomstig uit [[Solingen]], [[Noord-Rijnland-Westfalen]]. De band werd geformeerd in 1971 door [[Udo Dirkschneider]]. Velen beschouwen de band als een van de invloedrijkste in zijn genre en als de uitvinders van speedmetal.
 In 1976 had de band een min of meer vaste bezetting. Vooral de nummers ''Fast as a Shark'', ''Metal Heart'', ''Son of a bitch'', ''Princess of the Dawn'', ''Restless and Wild'' en ''Balls to the Wall'' zijn populair onder de fans.
@@ Regel 31: / Regel 31: @@
 == Bandgeschiedenis ==
 === De beginperiode ===
-De groep werd begin jaren zeventig opgericht. Pas in 1976 had de band een min of meer vaste line-up, bestaande uit: [[Wolf Hoffmann]] ([[gitaar]]), [[Gerhard Wahl]] (gitaar), [[Peter Baltes]] ([[basgitaar|bas]]), [[Frank Friedrich]] ([[drums]]) en [[Udo Dirkschneider]] ([[zang]]). Op het [[Rock Am Rhein]] festival in 1976 zette de groep een mooie prestatie neer, die ze nationale bekendheid bezorgde. In 1978 werd Gerhard Wahl vervangen door [[gitarist]] [[Jorgh Fisher]]. In 1979 volgde het debuutalbum: ''Accept''. Dit album werd echter geen groot succes. Later dat jaar verliet Frank Friedrich Accept om vervangen te worden door drummer Stefan Kaufmann. In 1980 volgde ''I'm a rebel'', dit album was hun doorbraak in [[Duitsland]].
+De groep werd begin jaren zeventig opgericht. Pas in 1976 had de band een min of meer vaste line-up, bestaande uit: [[Wolf Hoffmann]] ([[gitaar]]), [[Gerhard Wahl]] (gitaar), [[Peter Baltes]] ([[basgitaar|bas]]), [[Frank Friedrich]] ([[drummer|drums]]) en [[Udo Dirkschneider]] ([[zang]]). Een optreden op het [[Rock Am Rhein]] festival in 1976 gaf de band nationale bekendheid. In 1978 werd Wahl vervangen door [[gitarist]] [[Jorgh Fisher]]. In 1979 volgde het debuutalbum: ''Accept''. Dit album werd echter geen groot succes. Later dat jaar verliet Friedrich Accept om vervangen te worden door drummer Stefan Kaufmann. In 1980 volgde ''I'm a rebel'', dit album was hun doorbraak in Duitsland.
 === De hoogtijdagen ===
-Het derde album ''Breaker''(1981) deed het nog beter en betekende de Europese doorbraak. Later volgden hoogtepunten als ''Restless and Wild'' (1982) (waarvan het nummer ''Fast as a Shark'' gezien kan worden als het eerste [[speedmetal]]nummer), ''Balls to the Wall'' (1983) (waarmee ze zelfs in [[Verenigde Staten|Amerika]] succes hadden) en ''Metal Heart'' (1985). Leuker is echter de bandgeschiedenis, die, zoals het een rockgroep betaamt, aan elkaar hangt van ruzie, drank en drugs. Middelpunt van Accept is zanger Udo Dirkschneider, een Duitser die eruit ziet als een militaristische [[dwerg (fictieve soort)|dwerg]] maar gezegend is met een door merg en been gaande stem en zich moeiteloos tussen de gitaarduels van Wolf Hoffman en Jorg Fischer staande weet te houden. De eerste haarscheurtjes werden in [[1981]] zichtbaar toen gitarist Fischer, vlak voor de opnames van ''Restless And Wild'', uit de groep besluit te stappen. Een geschikte opvolger diende zich niet aan, en daarom besloot Hoffman dan maar zelf alle gitaarpartijen voor zijn rekening te nemen. Tijdens de tour die volgde werd Accept ondersteund door gitarist [[Jan Koemmet]]. Op het album ''Balls to the Wall'' nam [[Herman Frank]], naast Hofmann, de gitaar voor zijn rekening. Hierna verlaat hij de groep weer. Als het album ''Balls to the Wall'' opeens blijkt aan te slaan, kiest Fischer eieren voor zijn geld en keert terug. In deze line-up worden de succesvolle albums ''Metal Heart'' en ''Russian Roulette'' opgenomen.
+Het derde album ''Breaker''(1981) deed het nog beter en betekende de Europese doorbraak. Later volgden hoogtepunten als ''Restless and Wild'' (1982) (waarvan het nummer ''Fast as a Shark'' gezien kan worden als het eerste [[speedmetal]]nummer), ''Balls to the Wall'' (1983) (waarmee ze zelfs in [[Verenigde Staten|Amerika]] succes hadden) en ''Metal Heart'' (1985). Middelpunt van Accept is zanger Dirkschneider, die eruit ziet als een militaristische [[dwerg (fictieve soort)|dwerg]] maar gezegend is met een door merg en been gaande stem en zich moeiteloos tussen de gitaarduels van Hoffman en Fischer staande weet te houden. De eerste haarscheurtjes werden in [[1981]] zichtbaar toen gitarist Fischer besloot, vlak voor de opnames van ''Restless And Wild'', uit de groep te stappen. Een geschikte opvolger diende zich niet aan, en daarom besloot Hoffman dan maar zelf alle gitaarpartijen voor zijn rekening te nemen. Tijdens de tour die volgde werd Accept ondersteund door gitarist [[Jan Koemmet]]. Op het album ''Balls to the Wall'' nam [[Herman Frank]], naast Hofmann, de gitaar voor zijn rekening. Hierna verliet hij de groep weer. Toen het album ''Balls to the Wall'' opeens bleek aan te slaan, koos Fischer eieren voor zijn geld en keerde terug. In deze line-up werden de succesvolle albums ''Metal Heart'' en ''Russian Roulette'' opgenomen.
 === De achteruitgang ===
-Hierna besluit zanger Dirkschneider de groep te verlaten om aan een redelijk succesvolle solocarrière te beginnen. Accept gaat achtereenvolgens in zee met de [[Engelsman]] [[Rob Armitage]] en de [[Verenigde Staten|Amerikaan]] [[David Reece]]. Fischer heeft er dan al geen zin meer in en stapt voor de tweede keer uit het Accept-bootje. Zijn vervanger is de Engelsman [[Jim Stacey]] en in de nieuwe bezetting verschijnt in 1989 dan eindelijk ''Eat the Heat''. Zanger Reece blijkt echter wel een glaasje te lusten, en staat regelmatig stomdronken op het podium. Tijdens een tournee door de [[Verenigde Staten]] is hij zelfs zo ver heen dat hij [[bassist]] [[Peter Baltes]] een paar meppen verkoopt, die vervolgens van het podium afdondert. Reece wordt daarop uit de band gezet. Drummer [[Stefan Kaufmann]] loopt tijdens de tour van eat the heat een rugblessure op en moet noodgedwongen stoppen. Hij wordt voor de rest van de tour vervangen door Ken Mary , en als Hoffmann een nieuwe [[roeping (idee)|roeping]] gevonden lijkt te hebben als [[fotograaf]], sterft Accept na het afscheidsalbum ''Staying a Life'' (1989) een stille dood.
+Hierna besloot zanger Dirkschneider de groep te verlaten om aan een redelijk succesvolle solocarrière te beginnen. Accept gaat achtereenvolgens in zee met de [[Engelsman]] [[Rob Armitage]] en de Amerikaan [[David Reece]]. Fischer heeft er dan al geen zin meer in en stapt voor de tweede keer uit de band. Zijn vervanger is de Engelsman [[Jim Stacey]] en in de nieuwe bezetting verschijnt in 1989 ''Eat the Heat''. Zanger Reece blijkt echter wel een glaasje te lusten, en staat regelmatig stomdronken op het podium. Tijdens een tournee door de Verenigde Staten is hij zelfs zo ver heen dat hij [[bassist]] [[Peter Baltes]] een paar meppen verkoopt, die vervolgens van het podium afdondert. Reece wordt daarop uit de band gezet. Drummer Kaufmann loopt tijdens de tour van Eat the Heat een rugblessure op en moet noodgedwongen stoppen. Hij wordt voor de rest van de tour vervangen door Ken Mary, en als Hoffmann een nieuwe [[roeping (idee)|roeping]] gevonden lijkt te hebben als [[fotograaf]], sterft Accept na het afscheidsalbum ''Staying a Life'' (1989) een stille dood.
 === Comeback ===
-Intussen proberen zowel Dirkschneider als Fischer met redelijk succes een solocarrière van de grond te krijgen. Na drie [[hartaanval]]len besluit Dirkschneider zich terug te trekken uit de muziekindustrie. En dan is het [[1992]]. Tot grote vreugde van de vele fans komt Accept onverwacht weer bij elkaar in de klassieke line-up. Volgens Udo kon hij de talloze [[smeekbeden]] van [[fan]]s niet langer weerstaan. Waarschijnlijker is dat aan de reünie financiële motieven ten grondslag liggen. Niet veel later verlaat Fisher alweer de band, deze keer definitief. Er verschijnen drie nieuwe albums, waarop de beproefde metalformule tot op de laatste druppel wordt uitgemolken. Voor het album ''Predator'' wordt Kaufmanns drumpartij ingespeeld door de Brit Michael Cartelone, die hem tijdelijk vervangt. De band blijft tot [[2002]] actief, waarna Accept gedeeltelijk overgaat in de band [[U.D.O.]], rond zanger Udo Dirkschneider. Accept treedt nog wel ([[sporadisch]]) op. In 2004 verscheen er een best of-album. Tijdens een eenmalige reünie-tour in 2005, waarbij ze enkel nummers speelden van de eerste 6 albums, werd de band opnieuw bijgestaan door gitarist [[Herman Frank]].
+Intussen probeerde zowel Dirkschneider als Fischer met redelijk succes een solocarrière van de grond te krijgen. Na drie [[Hartinfarct|hartaanval]]len besluit Dirkschneider zich terug te trekken uit de muziekindustrie. Tot grote vreugde van de vele fans komt Accept in [[1992]] onverwacht weer bij elkaar in de klassieke line-up. Volgens Dirkschneider kon hij de talloze smeekbeden van [[fan]]s niet langer weerstaan. Waarschijnlijker is dat aan de reünie financiële motieven ten grondslag liggen. Niet veel later verlaat Fisher alweer de band, deze keer definitief. Er verschijnen drie nieuwe albums, waarop de beproefde metalformule tot op de laatste druppel wordt uitgemolken. Voor het album ''Predator'' wordt Kaufmanns drumpartij ingespeeld door de Brit Michael Cartelone, die hem tijdelijk vervangt. De band blijft tot [[2002]] actief, waarna Accept gedeeltelijk overgaat in de band [[U.D.O.]], rond zanger Udo Dirkschneider. Accept treedt nog wel (sporadisch) op. In 2004 verscheen er een best of-album. Tijdens een eenmalige reünie-tour in 2005, waarbij ze enkel nummers speelden van de eerste 6 albums, werd de band opnieuw bijgestaan door gitarist [[Herman Frank]].
 == Nieuw album ==
-Half 2009 kondigde Accept aan dat er een nieuwe tour én studioalbum gaan aankomen. De band zal bestaan uit: Gitaristen Wolf Hoffmann en Herman Frank, bassist Peter Baltes en drummer Stefan Schwarzmann. Udo zal niet bij de reünie aanwezig zijn vanwege verplichtingem met zijn eigen band [[U.D.O.]]. Zijn vervanger is voormalig [[TT Quick]]zanger [[Mark Tornillo]]. Dit nieuws stuite echter op heel wat kritiek bij de fans, zij vinden namelijk dat Udo de enige échte Acceptzanger is.
+Half 2009 kondigde Accept aan dat er een nieuwe tour én studioalbum gaan aankomen. De band zal bestaan uit: Gitaristen Wolf Hoffmann en Herman Frank, bassist Peter Baltes en drummer Stefan Schwarzmann. Dirkschneider zou niet bij de reünie aanwezig zijn vanwege verplichtingen met zijn eigen band U.D.O.. Zijn vervanger was voormalig [[TT Quick]]zanger [[Mark Tornillo]]. Dit nieuws stuitte echter op heel wat kritiek bij de fans, zij vinden namelijk dat Dirkschneider de enige échte Acceptzanger is.
 == Discografie ==
 * [[1979]] - [[Accept (Accept)|''Accept'']]
-* [[1980]] - [[I'm a Rebel (Accept)|''I'm a Rebel'']]
+* [[1980]] - ''[[I'm a Rebel]]''
-* [[1981]] - [[Breaker (Accept)|''Breaker'']]
+* [[1981]] - [[Breaker (album)|''Breaker'']]
-* [[1983]] - [[Restless and Wild (Accept)|''Restless and Wild'']]
+* [[1983]] - ''[[Restless and Wild]]''
-* [[1984]] - [[Balls to the Wall (Accept)|''Balls to the Wall'']]
+* [[1984]] - ''[[Balls to the Wall]]''
-* [[1985]] - [[Metal Heart (Accept)|''Metal Heart'']]
+* [[1985]] - ''[[Metal Heart]]''
 * [[1985]] - [[Kaizoku Ban (Accept)|''Kaizoku Ban'']] (Live)
 * [[1986]] - [[Russian Roulette (Accept)|''Russian Roulette'']]