Extended play

De afkorting ep (Engels: EP of E.P.) staat voor extended play. Dit is een techniek om de speelduur van een grammofoonplaat te verlengen. De groef op een grammofoonplaat maakt zijdelingse bewegingen, waarvan de amplitude groter is bij een hogere geluidssterkte. De spoed, de onderlinge afstand tussen de groeven, moet zo groot zijn dat de groeven niet door elkaar lopen. Bij een ep wordt de spoed gevarieerd, afhankelijk van de geluidssterkte.

Op een gewone single (45 tpm, 17,5 cm) past meestal een liedje aan elke kant. Een ep biedt ruimte aan het dubbele. Daardoor is voor sommigen het woord 'ep' synoniem aan een grammofoonplaatje met vier liedjes.

Een andere methode om de speelduur te verlengen is een single niet op 45 maar op 33 1/3 toeren af te spelen.

Oorspronkelijk werd de term ep dus gebruikt voor verlengde singles, tegenwoordig wordt deze nog vooral gebruikt voor geluidsdragers (dus ook cd's) met materiaal dat te lang is om een single genoemd te worden en te kort om als volwaardig album door het leven te gaan. De gebruikelijke lengte voor zo'n ep is zo'n 15 tot 35 minuten.

In het verleden werden ep's in sommige hitparades niet bij de singles vermeld, maar bij de albums, omwille van de speelduur, of zelfs ook niet bij de albums. Eenzelfde verschijnsel deed zich later voor bij de maxisingles en de 12-inches (op singlegebied) en de mini-lp (op lp-gebied).

Zie ook

• Langspeelplaat
• Maxisingle
• Single
• 12-inch
• Mini-lp (10 inch)
• 78-toeren