Aaltje Noordewier-Reddingius: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 4 dec 2012 00:46

Aaltje Noordewier-Reddingius (Deurne, 1 september 1868 - Hilversum, 6 april 1949) was een Nederlandse klassiek zangeres (sopraan).

Familie

Reddingius was een telg uit de familie Reddingius die werd opgenomen in het Nederland's Patriciaat. Zij werd in 1868 te Deurne geboren in de hervormde pastorie aan de Helmondseweg als dochter van de hervormde predikant Wibrandus Gerardus Reddingius en Louisa Justina Margaretha Sibinga. Behalve twee doodgeboren broertjes had Aaltje nog een broer, de dichter Joannes Reddingius. Reddingius huwde op 11 juli 1893 te Delft met de classicus en kunstschilder dr. Michiel Noordewier, zoon van dr. Hendrik Jan Noordewier en Anne Helder.

Loopbaan

Reddingius volgde van 1886 tot 1890 een opleiding aan het Amsterdamsch Conservatorium, eerst piano bij Jean-Baptiste Charles de Pauw, maar ze stapte al snel over op zang bij Johannes Messchaert. Reeds in 1888 debuteerde zij als liedzangeres in Hoorn en kort daarna trad ze in Utrecht op als soliste in het oratorium Paulus van Mendelssohn onder leiding van Richard Hol. Zij toerde met een vriendin en trad ook met familieleden op.

Vanaf 1893 nam haar carrière een grote vlucht in binnen- en buitenland. Vooral in het oratorium-repertoire maakten haar vertolkingen grote indruk. Zij zong vaak de Missa solemnis en de Negende symfonie van Van Beethoven en de grote werken van Bach en Händel. Zij was een vaste gast tijdens de jaarlijkse uitvoeringen van de Matthäus-Passion in het Amsterdamse Concertgebouw onder Willem Mengelberg. Bij recitals werd ze begeleid door onder meer Julius Röntgen. Tot haar kennissenkring behoorden Arthur van Schendel, die zij in zijn zomerverblijf in Domburg bezocht, en Alphons Diepenbrock.

In de jaren dertig trok ze zich terug uit het concertleven, maar ze leidde nog vele zangers en zangeressen op. Een van haar laatste leerlingen was Aafje Heynis. In 1949 overleed ze in haar landhuis 'Nieuw-Deurne' te Hilversum.

Het echtpaar Noordewier-Reddingius kreeg twee zonen. De jongste, de jonggestorven Michiel (1903-1930), was fluitist in het Concertgebouworkest en trad een enkele keer met zijn moeder op. De oudste zoon, Hendrik Jan (1894-1968), emigreerde naar de Verenigde Staten, waar hij een Amerikaanse tak stichtte van het geslacht Reddingius. Leden van het geslacht Reddingius wonen ook in Nederland.

Onderscheidingen

Externe link

Biografie in Biografisch Woordenboek van Nederland

Literatuur

Nederland's Patriciaat, jaargangen 3 (1912) & 30 (1944). Den Haag: Centraal Bureau voor de Genealogie.
Onze Musici. Auteur en jaartal van uitgave onbekend. Uitgever: Nijgh & Van Ditmar's Uitgevers-maatschappij.
Hans Schouwman, Aaltje Noordewier-Reddingius en haar zangkunst. Uitgeverij Servire N. V., 1958.

@@ Regel 1: / Regel 1: @@
 [[Bestand:Noordewier.jpg|thumb|Aaltje Noordewier-Reddingius]]
-'''Aaltje Noordewier-Reddingius''' ([[Deurne (Nederlandse plaats)|Deurne]], [[1 september]] [[1868]] - [[Hilversum]], [[6 april]] [[1949]]) was een Nederlandse [[klassieke muziek|klassiek]] [[zanger]]es ([[Sopraan (zangstem)|sopraan]]).
+'''Aaltje Noordewier-Reddingius''' ([[Deurne (Nederlandse plaats)|Deurne]], [[1 september]] [[1868]] - [[Hilversum]], [[6 april]] [[1949]]) was een [[Nederland]]se [[klassieke muziek|klassiek]] [[zanger]]es ([[Sopraan (zangstem)|sopraan]]).
 ==Familie==
@@ Regel 6: / Regel 6: @@
 ==Loopbaan==
-Reddingius volgde van 1886 tot 1890 een opleiding aan het [[Conservatorium van Amsterdam|Amsterdamsch Conservatorium]], eerst bij [[Jean-Baptiste Charles de Pauw]] ([[piano (instrument)|piano]]), maar ze stapte al snel over op zang bij [[Johannes Messchaert]]. Reeds in 1888 [[debuut|debuteerde]] zij als [[lied]]zangeres in [[Hoorn (Noord-Holland)|Hoorn]] en kort daarna trad ze in [[Utrecht (stad)|Utrecht]] op als soliste in het [[oratorium]] ''Paulus'' van [[Felix Mendelssohn|Mendelssohn]] onder leiding van [[Richard Hol]]. Zij [tournee|toerde]] met een vriendin en trad ook met familieleden op.
+Reddingius volgde van 1886 tot 1890 een opleiding aan het [[Conservatorium van Amsterdam|Amsterdamsch Conservatorium]], eerst piano bij [[Jean-Baptiste Charles de Pauw]], maar ze stapte al snel over op zang bij [[Johannes Messchaert]]. Reeds in 1888 [[debuut|debuteerde]] zij als [[lied]]zangeres in [[Hoorn (Noord-Holland)|Hoorn]] en kort daarna trad ze in [[Utrecht (stad)|Utrecht]] op als soliste in het [[oratorium]] ''Paulus'' van [[Felix Mendelssohn Bartholdy|Mendelssohn]] onder leiding van [[Richard Hol]]. Zij toerde met een vriendin en trad ook met familieleden op.
-Vanaf 1893 nam haar carrière een grote vlucht in binnen- en buitenland. Vooral in het oratorium-repertoire maakten haar vertolkingen grote indruk. Zij zong vaak de ''[[Missa Solemnis]]'' en de ''[[Symfonie nr. 9 (Beethoven)|Negende symfonie]]'' van [[Ludwig van Beethoven|Beethoven]] en de grote werken van [[Johann Sebastian Bach|Bach]] en [[Georg Friedrich Händel|Händel]]. Zij was een vaste gast tijdens de jaarlijkse uitvoeringen van de ''[[Matthäus-Passion (J.S. Bach)|Matthäus-Passion]]'' in het Amsterdamse [[Concertgebouw (Amsterdam)|Concertgebouw]] onder [[Willem Mengelberg]]. Bij [[recital]]s werd ze begeleid door onder meer [[Julius Röntgen]]. Tot haar kennissenkring behoorden [[Arthur van Schendel]], die zij in zijn zomerverblijf in [[Domburg (Nederland)|Domburg]] bezocht, en [[Alphons Diepenbrock]].
+Vanaf 1893 nam haar carrière een grote vlucht in binnen- en buitenland. Vooral in het oratorium-repertoire maakten haar vertolkingen grote indruk. Zij zong vaak de ''[[Missa solemnis]]'' en de ''[[Symfonie nr. 9 (Beethoven)|Negende symfonie]]'' van [[Ludwig van Beethoven|Van Beethoven]] en de grote werken van [[Johann Sebastian Bach|Bach]] en [[Georg Friedrich Händel|Händel]]. Zij was een vaste gast tijdens de jaarlijkse uitvoeringen van de ''[[Matthäus-Passion (J.S. Bach)|Matthäus-Passion]]'' in het Amsterdamse [[Concertgebouw (Amsterdam)|Concertgebouw]] onder [[Willem Mengelberg]]. Bij [[recital]]s werd ze begeleid door onder meer [[Julius Röntgen]]. Tot haar kennissenkring behoorden [[Arthur van Schendel]], die zij in zijn zomerverblijf in [[Domburg (Nederland)|Domburg]] bezocht, en [[Alphons Diepenbrock]].
-In de jaren dertig trok ze zich terug uit het concertleven, maar ze leidde nog vele zangers en zangeressen op. Een van haar laatste leerlingen was [[Aafje Heynis]]. In [[1949]] overleed ze in haar landhuis 'Nieuw-Deurne' te [[Hilversum]].
+In de jaren dertig trok ze zich terug uit het concertleven, maar ze leidde nog vele zangers en zangeressen op. Een van haar laatste leerlingen was [[Aafje Heynis]]. In 1949 overleed ze in haar landhuis 'Nieuw-Deurne' te Hilversum.
 Het echtpaar Noordewier-Reddingius kreeg twee zonen. De jongste, de jonggestorven Michiel (1903-1930), was [[dwarsfluit|fluitist]] in het [[Koninklijk Concertgebouworkest|Concertgebouworkest]] en trad een enkele keer met zijn moeder op. De oudste zoon, Hendrik Jan (1894-1968), emigreerde naar de [[Verenigde Staten]], waar hij een Amerikaanse tak stichtte van het geslacht Reddingius. Leden van het geslacht Reddingius wonen ook in Nederland.