G-proteïnegekoppelde receptor: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
informatie stond er nog niet in
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 5: Regel 5:
Ongeveer 40 % van de [[geneesmiddel]]en heeft een GPCR als [[aangrijpingspunt]]<ref>Filmore, D., It's a GPCR world. Modern drug discovery, 2004(November)</ref>.
Ongeveer 40 % van de [[geneesmiddel]]en heeft een GPCR als [[aangrijpingspunt]]<ref>Filmore, D., It's a GPCR world. Modern drug discovery, 2004(November)</ref>.


{{Link FA|de}}
{{Appendix}}


[[Categorie:Proteïne]]
[[Categorie:Proteïne]]
[[Categorie:Farmacologie]]
[[Categorie:Farmacologie]]
{{Link FA|de}}

Versie van 11 jun 2013 20:40

G-proteïnegekoppelde receptoren (Engels: G protein-coupled receptor, GPCR) vormen een biologisch belangrijke klasse van receptoren. Ze spelen een rol in een groot aantal signaaltransductieprocessen. Een belangrijke karakteristiek van GPCR's is, dat ze zeven zogenaamde transmembraandomeinen hebben. Deze domeinen bestaan uit een α-helix die het celmembraan overspant.De GPCRs zijn geclassificeerd in 5 subfamilies[1]:Rhodopsin familie (Klasse A, Secretin familie (Klasse B), Glutamaat familie (Klasse C), Adhesie familiue (Klasse D), Frizzled familie (Klasse E)

Een andere benaming voor dezelfde receptoren is 'metabotrope receptoren'.

Ongeveer 40 % van de geneesmiddelen heeft een GPCR als aangrijpingspunt[2].